Ο Konrad “Conny” Plank ήταν Γερμανός μουσικός παραγωγός. Γεννήθηκε στις 3 Μαΐου 1940 στην Αυστρία και πέθανε στις 18 Δεκεμβρίου 1987 στην Κολωνία. Ήταν εξαιρετικά δημιουργικός ως μηχανικός ήχου και συνέβαλε στη παραγωγή μερικών από τους πιο σημαντικούς και πρωτοποριακούς δίσκους της ευρωπαϊκής μεταπολεμικής ποπ και ροκ μουσικής, από ένα ευρύ φάσμα μουσικών ειδών, όπως η progressive, αβάν γκαρντ και ηλεκτρονική μουσική. Θεωρείται ένας από τους κυρίως υπεύθυνους για τη δημιουργία του μουσικού ρεύματος Krautrock και ίσως ο πιο σταθερός σύνδεσμος ανάμεσα στις διάφορες παραγωγές του είδους. Οι τεχνικές του επηρέασαν τις διαδικασίες δισκογραφικής παραγωγής παγκοσμίως.

Ο Plank και τα γερμανικά γκρουπ με τα οποία συνεργάστηκε επηρέασαν πολύ τους εμπορικούς καλλιτέχνες της δεκαετίας του '80. Οι τελευταίοι κατάφεραν να αφομοιώσουν τον πρωτοποριακό ήχο τους και να τον κάνουν πιο προσιτό στο μαζικό κοινό της ποπ μουσικής, ειδικά με τη σταδιακή εξάπλωση των νέων για την εποχή, ηλεκτρονικών μουσικών οργάνων.

Από νωρίς είχε μεγάλη πίστη στις δυνατότητες της ηλεκτρονικής μουσικής και έδειξε μεγάλη επιδεξιότητα στην δημιουργία ηχητικών τοπίων (soundscapes). Ταυτόχρονα, μπορούσε να τα αναμίξει με κανονικούς ήχους ή φυσικούς ήχους, που δέχονταν κάποια ασυνήθιστη επεξεργασία, όπως το να χρησιμοποιεί μεγάλα μεταλλικά δοχεία και άλλα βιομηχανικά αντικείμενα αντί για κρουστά όργανα.

Ήταν ένας από τους πρώτους Ευρωπαίους δισκογραφικούς παραγωγούς που εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις δυνατότητες του εξοπλισμού του, ειδικά την εγγραφή πολλαπλών διαύλων, για να προσθέσει ηχητικά εφέ και ηχητική επεξεργασία στη μουσική. Αυτά λειτουργούσαν ως μουσικά και εκφραστικά συστατικά από μόνα τους και συνέβαλαν θετικά στο όλο επίτευγμα, αντί να είναι απλά διακοσμητικά. Προτιμούσε τραχεία ηχητικά εφέ και χώρους που αντιπαραβάλλονταν μεταξύ τους για κάθε στοιχείο της μίξης. Οι παραγωγές του ήταν πολύ διαφορετικές από τον ήχο που επικρατούσε στο ροκ και την ποπ της εποχής εκείνης.

Ο Plank χρησιμοποίησε συνδυασμούς από ηχώ, ηχητική παλινδρόμηση και ηλεκτρονική μίξη, εξισορρόπηση, επεξεργασία και προσθήκη ηχητικών εφέ απ’ ευθείας στις κασέτες ηχογράφησης για να δημιουργήσει αμαλγάματα από ήχους, στα οποία κάθε στοιχείο είχε ένα πολύ ξεχωριστό ηχητικό περιβάλλον, το οποίο μπορεί και να άλλαζε πολύ δραστικά κατά τη διάρκεια της ίδιας σύνθεσης. Ειδικοί θεωρούν ότι ήταν από τους πρώτους Ευρωπαίους επηρεάστηκε από πρωτοπόρους παραγωγούς της reggae και της dub μουσικής από τη Τζαμάικα, όπως ο Lee ‘Scratch’ Perry.

Ο Plank ήταν από τους πρώτους «διάσημους» παραγωγούς που έδειξαν προτίμηση σε ένα ήχο που έμοιαζε σαν από ζωντανή ηχογράφηση, ιδιαίτερα στα ντραμς, σε αντίθεση με τον πολύ «συμπιεσμένο» και «βαρύ» ήχο που ήταν πολύ διαδεδομένος στις ροκ ηχογραφήσεις προς το τέλος της δεκαετίας του '70. Τα κρουστά στις ηχογραφήσεις του αποκτούσαν ένα πιο «ανοικτό» και συγκεκριμένο ήχο, επηρεάζοντας διάφορους παραγωγούς και μηχανικούς ήχους που ακολούθησαν τον Plank στο μέλλον, όπως ο Steve Lillywhite, ο Hugh Padgham και ο Nick Launay.^[4][5]

Ο Plank ξεκίνησε την καριέρα του ως ηχολήπτης της Μάρλεν Ντήτριχ. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '70, έκανε την παραγωγή ή συμμετείχε ως μηχανικός ήχου σε μερικά από τα πιο σημαντικά γερμανικά άλμπουμ της εποχής, ιδιαίτερα προοδευτικών και εναλλακτικών σχημάτων της εποχής, κυρίως στο μουσικό ρεύμα Krautrock. Ανάμεσα τους, οι Kraftwerk (Kraftwerk, Kraftwerk 2, Ralf und Florian, Autobahn, και το προηγούμενο άλμπουμ Tone Float),Scorpions (Lonesome Crow), Neu! (όλες οι ηχογραφήσεις τους), Cluster, Harmonia, Night Sun, Ash Ra Tempel, Holger Czukay (Can), and Guru Guru. Από το 1970 και μέχρι το θάνατο του, άρχισε να συνεργάζεται με τον Dieter Moebius και τον Hans-Joachim Roedelius των Cluster.

Η δουλειά του έκανε μεγάλη εντύπωση σε κάποιους Βρετανούς και Αμερικανούς καλλιτέχνες και παραγωγούς. Οι πιο σημαντικοί από αυτούς ήταν ο Ντέιβιντ Μπόουι και ο Μπράιαν Ίνο. Ο πρώτος ταξίδεψε στη Γερμανία και επεδίωξε να συνεργαστεί μαζί του στα άλμπουμ που αποκαλούνται «η τριλογία του Βερολίνου» (Low, Heroes και Lodger), αλλά ο Plank αρνήθηκε. Παρ’ όλα, ο ήχος αυτών των άλμπουμ είναι σαφώς επηρεασμένος από τη δουλειά του Plank. Το τραγούδι “Heroes” είναι στην ουσία ένας φόρος τιμής στο στυλ του Plank. Ο Μπράιαν Ίνο έκανε την παραγωγή σε άλμπουμ συγκροτημάτων του ρεύματος “New Wave” των δεκαετιών του 1970 και 1980. Συνεργάστηκε με τους DEVO, τους Talking Heads και τον David Byrne, και αργότερα με τους U2. Το τραγούδι των Neu!, “Hero”, λέγεται ότι έχει επηρεάσει πολύ τον ήχο των Public Image Limited (το συγκρότημα του John Lydon μετά τη διάλυση των Σεξ Πίστολς). Το αυστραλιανό γκρουπ Hunters & Collectors έχει επηρεαστεί πολύ από τη δουλειά του και συνεργάστηκε μαζί του, στα άλμπουμ ‘’’The Fireman’s Curse’’’ και ‘’’Jaws Of Life’’’.

Ο Plank συνεργάστηκε με πολλούς καλλιτέχνες, όπως οι Echo and the Bunnymen, Les Rita Mitsouko, Einstürzende Neubauten, Άνι Λένοξ, Άστορ Πιατσόλα, The Damned, DAF (στο κλασσικό single Der Mussolini) και Νίνα Χάγκεν. Επίσης ηχογράφησε ως ντουέτο με τον Dieter Moebius τέσσερα άλμπουμ. Στο 'Ludwig's Law's χρησιμοποίησε ένα Emulator, το οποίο ήταν ο πρόγονος του σημερινού συνθεσάιζερ. Έμοιαζε με πληκτρολόγιο και χρησιμοποιούσε ηχογραφημένους ήχους διάφορων οργάνων, προκειμένου να μην είναι απαραίτητοι οι μουσικοί που κανονικά θα τα έπαιζαν.

Στη δεκαετία του '80, συνεργάστηκε με τους new wave καλλιτέχνες DEVO, Ultravox! (Systems of Romance, Vienna and Rage in Eden), Freur και The Tourists (Luminous Basement)/Eurythmics (In the Garden). Επίσης έκανε την παραγωγή σε άλμπουμ ποπ και ροκ καλλιτεχνών, όπως οι Scorpions, Clannad, Killing Joke, Play Dead, και Τζιάννα Ναννίνι (Latin Lover, Sogno Di Una Notte d'Estate, Tutto Live και άλλα, σε κάποια τραγούδια συμμετείχε και στις συνθέσεις). Σύμφωνα με τους Rene Tinner και Stefan Plank σε μια ραδιοφωνική εκπομπή για τη ζωή του Conny Plank, ο Μπράιαν Ίνο είχε την ιδέα να κάνει ο Plank την παραγωγή του άλμπουμ των U2 "The Joshua Tree" αντί για τον ίδιο. Αφού γνώρισε τα μέλη του γκρουπ, ο Plank απέρριψε τη πρόταση του Ίνο, λέγοντας του ότι δεν μπορεί να συνεργαστεί με τον Μπόνο.^[6] Πριν το θάνατο του, ηχογράφησε μερικές συναυλίες των Eurythmics (στην περιοδεία Revenge), και διάφορα samples που χρησιμοποιήθηκαν στο NED Synclavier στο άλμπουμ τους ‘’Savage’’.

Μετά το θάνατο του, στις 18 Δεκεμβρίου του 1987, το στούντιο ηχογράφησης του, στα νότια περίχωρα της Κολωνίας, ανέλαβαν η χήρα του, Christa Fast, και ο γιος του. Το Μάιο του 2006, εξ’ αιτίας κάποιας αρρώστιας της, αναγκάστηκε να πουλήσει τα περιεχόμενα του στούντιο σε δημοπρασία.^[7] Πέθανε την 1η Ιουνίου του ίδιου έτους.^[8]