Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 13/05/2010.

Κόμμα Προοδευτικών
Πρόεδρος	Σπυρίδων Μαρκεζίνης
Ιδρυτής	Σπυρίδων Μαρκεζίνης
Ίδρυση	1955 1974 (επανίδρυση)
Διάλυση	1984
Διάσπαση από	Ελληνικός Συναγερμός
Πτέρυγα νεολαίας	Προοδευτική Ένωσις Νέων
Ιδεολογία	Συντηρητισμός Εθνικισμός
Πολιτικό φάσμα	Δεξιά
Χρώματα	Καφέ
Πολιτικό σύστημα Ελλάδας Πολιτικά κόμματα Εκλογές

Το Κόμμα Προοδευτικών ήταν ελληνικό δεξιό πολιτικό κόμμα, με ιδρυτή και πρόεδρο τον Σπύρο Μαρκεζίνη.

Το Κόμμα Προοδευτικών ιδρύθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 1955. Είχε προηγηθεί η διαφωνία του Μαρκεζίνη με τον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Παπάγο και η αποχώρησή του από το κυβερνών κόμμα του Ελληνικού Συναγερμού. Αρχικώς, κατάφερε να πάρει μαζί του και άλλους 22 βουλευτές του Συναγερμού,^[1] ενώ μέχρι τη λήξη της κοινοβουλευτικής περιόδου η δύναμη της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος είχε φτάσει τους 30 βουλευτές.^[2]

Το κόμμα κατέβηκε αυτόνομα για πρώτη φορά στις εκλογές του 1956. Όμως με ποσοστό 2,22% δεν κατάφερε να εξασφαλίσει καμία έδρα. Στις εκλογές του 1958 συμμετείχε σε συνασπισμό κομμάτων με την ονομασία Προοδευτική Αγροτική Δημοκρατική Ένωσις, εξασφαλίζοντας 2 έδρες (από το σύνολο των 10 που κέρδισε ο συνασπισμός).

Στις εκλογές του 1961 κατέβηκε σε κοινό ψηφοδέλτιο με την Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου, εξασφαλίζοντας 14 έδρες από το σύνολο των 100 που κέρδισε η παράταξη, ενώ κατήλθε αυτόνομα στις εκλογές του 1963 (3,73% και 2 έδρες).

Τελευταία προδικτατορική εμφάνιση του κόμματος ήταν στις εκλογές του 1964, όπου τη φορά αυτή κατήλθε σε κοινό ψηφοδέλτιο με την ΕΡΕ του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, κερδίζοντας 8 έδρες από τις συνολικά 107 που κέρδισε η παράταξη. Την περίοδο της χούντας η λειτουργία του ανεστάλη, όπως άλλωστε και όλων των κομμάτων.

Ο Σπύρος Μαρκεζίνης επανίδρυσε το κόμμα στις 9 Απριλίου 1979. Σκοπός του κόμματος ήταν η σταθερότητα δομών μέσα από τη λήψη ορισμένων τότε προοδευτικών μέτρων κυρίως στην εξωτερική πολιτική (αποδέσμευση από την υπερκυριαρχία των ΗΠΑ, ένταξη στην ΕΟΚ, καλές σχέσεις με τις ανατολικές χώρες και την Τουρκία), στο περιβάλλον και στην κοινωνική προστασία (έλεγχος αλλά όχι κρατικοποίηση της υγείας).

Έχοντας συσπειρώσει το μεγαλύτερο κομμάτι του εθνικιστικού χώρου, μετείχε στις βουλευτικές εκλογές (1,69% και καμία έδρα) καθώς και τις ευρωεκλογές του 1981 (1,96% και μία έδρα). Τελευταία παρουσία του Κόμματος Προοδευτικών ήταν στις ευρωεκλογές του 1984, όπου όμως το εξαιρετικά χαμηλό ποσοστό (0,17%) σήμανε και το τέλος του στο πολιτικό σκηνικό. Ορισμένα στελέχη του πέρασαν στην Εθνική Πολιτική Ένωση, άλλοι αποπειράθηκαν να ιδρύσουν νέους φορείς και άλλοι ιδιώτευσαν.^[3]

Αυτό το λήμμα σχετικά με την Πολιτική επιστήμη ή την Πολιτική χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.