Κατάλογος των κοντινότερων αστέρων και φαιών νάνων
Ο κατάλογος αυτός περιέχει όλους τους γνωστούς αστέρες και φαιούς νάνους που βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη των 5 παρσέκ (16,3 ετών φωτός) από τη Γη, κατά σειρά αυξανόμενης απόστασης. Υπάρχουν, εκτός από τον Ήλιο, 52 αστέρες, απλοί ή πολλαπλοί (συστήματα δύο η περισσότερων αστέρων) που σήμερα είναι γνωστό ότι βρίσκονται μέσα σε αυτό το όριο. Μετρώντας ως ξεχωριστούς αστέρες, όπως και είναι στην πραγματικότητα, τα μέλη των συστημάτων, πρόκειται για ένα σύνολο 59 αστέρων που βρίσκονται στην Κύρια Ακολουθία (από τους οποίους οι 50 είναι ερυθροί νάνοι) και 4 λευκοί νάνοι. Εκτός αυτών, υπάρχουν και 11 φαιοί νάνοι (υποαστρικά σώματα με μάζα υπερδωδεκαπλάσια αυτής του Δία) σε απόσταση μικρότερη των 5 παρσέκ. Παρά τη σχετικά μεγάλη εγγύτητα αυτών των σωμάτων στη Γη, μόνο εννέα από αυτά έχουν φαινόμενο μέγεθος μικρότερο του 6,5, πράγμα που σημαίνει ότι μόλις το 13% περίπου αυτών μπορούν να παρατηρηθούν με γυμνό μάτι[1]. Εκτός του Ήλιου, μόνο τρεις είναι αστέρες πρώτου μεγέθους: οι Άλφα Κενταύρου, Σείριος και Προκύων. Το σύνολο των εγγύτερων αστέρων βρίσκονται στο εσωτερικό της Τοπικής Φυσαλίδας, μιας περιοχής μέσα στον σπειροειδή βραχίονα Ωρίωνος-Κύκνου του Γαλαξία μας.
Με βάση τα πλέον πρόσφατα αποτελέσματα από τη διαστημική αποστολή Gaia (Απρίλιος 2018), εκτιμάται ότι 694 αστέρες θα πλησιάσουν ενδεχομένως το Ηλιακό Σύστημα σε απόσταση μικρότερη των 5 παρσέκ μέσα στα επόμενα 15 εκατομμύρια έτη. Από αυτούς, οι 26 έχουν μεγάλη πιθανότητα να πλησιάσουν τη Γη στο 1,0 παρσέκ (3,26 έτη φωτός) ή λιγότερο και τα 7 σε απόσταση μικρότεροη του 0,5 παρσέκ.[2] Αυτοί οι αριθμοί είναι πιθανώς πολύ μεγαλύτεροι, καθώς χρειάζεται να μετρηθούν αστρομετρικά δεδομένα για τεράστιο αριθμό αστέρων: ένας αστέρας που θα μας πλησιάσει σε 10 εκατομμύρια έτη και κινείται με τυπικές ταχύτητες ως προς τον Ήλιο (20 ως 200 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο), θα βρίσκεται σήμερα σε απόσταση 600ως 6.000 έτη φωτός, με εκατομμύρια αστέρες να βρίσκονται σήμερα πιο κοντά. Το πλησιέστερο πέρασμα στον Ήλιο και στη Γη που έχει προβλεφθεί μέχρι σήμερα είναι αυτό του πορτοκαλί νάνου αστέρα Gliese 710 (HIP 89825), ο οποίος έχει το 60% της ηλιακής μάζας.[3] Προβλέπεται να περάσει 19.300 ± 3.200 AU (0,305 ± 0,051 έτη φωτός) από τον Ήλιο και τη Γη 1,28 εκατομμύρια έτη μετά από σήμερα, αρκετά κοντά ώστε να διαταράξει το Νέφος του Όορτ.[2][3]
Ο κατάλογος
Οι αστέρες που είναι ορατοί με γυμνό μάτι σημειώνονται με το φαινόμενο μέγεθός τους σε γαλάζιο πλαίσιο. Οι φασματικοί τύποι των αστέρων και των φαιών νάνων σημειώνονται σε πλαίσιο με το χρώμα που αντιστοιχεί στον συγκεκριμένο τύπο. Πολλοί φαιοί νάνοι δίνονται με το υπέρυθρο (φίλτρο J) μέγεθός τους αντί του οπτικού (V). Κάποιες από τις αποστάσεις και παραλλάξεις που δίνονται, αντιστοιχούν σε προκαταρκτικά αποτελέσματα[4].
Η μεταβολή των αποστάσεων των κοντινότερων αστέρων από 20 χιλιάδες χρόνια πριν μέχρι 80 χιλιάδες στο μέλλον
Ο αστέρας Ρος 248, σήμερα σε απόσταση 10,3 έτη φωτός, έχει ακτινική ταχύτητα −81 km/sec. Σε περίπου 31.000 χρόνια ίσως να είναι ο κοντινότερος στη Γη επί αρκετές χιλιετίες, με ελάχιστη απόσταση 3,02 έτη φωτός σε 36.000 χρόνια[34]. Ο Gliese 445, σήμερα σε απόσταση 17,6 έτη φωτός, έχει ακτινική ταχύτητα −119 km/sec. Σε περίπου 40.000 χρόνια θα είναι ο κοντινότερος αστέρας για μία περίοδο αρκετών χιλιάδων ετών[34].
↑Weaver, Harold F. (1947). «The Visibility of Stars Without Optical Aid». Publications of the Astronomical Society of the Pacific59 (350): 232–243. doi:10.1086/125956. Bibcode: 1947PASP...59..232W.
↑ 6,06,1Οι παραλλάξεις που δίνονται από το RECONS είναι σταθμισμένος μέσος όρος των τιμών των πηγών, καθώς και μετρήσεων του προγράμματος RECONS.
↑ 7,07,1Πριν το 1900: η πρώτη ασφαλής καταγεγραμμένη παρατήρηση. 1900–1930: η πρώτη καταλογογραφημένη. Μετά το 1930: η πρώτη τριγωνομετρική ή φασματοσκοπική παράλλαξη.
↑Janson, M.; Reffert, S.; Brandner, W.; Henning, T.; Lenzen, R.; Hippler, S. (2008), «A comprehensive examination of the ε Eridani system. Verification of a 4 micron narrow-band high-contrast imaging approach for planet searches», Astronomy and Astrophysics488 (2): 771–780, doi:10.1051/0004-6361:200809984
↑Bessel, F. W. (1839). «Bestimmung der Entfernung des 61sten Sterns des Schwans. Von Herrn Geheimen - Rath und Ritter Bessel» (στα German). Astronomische Nachrichten16 (5-6): 65. doi:10.1002/asna.18390160502. Bibcode: 1839AN.....16...65B. «(page 92) Ich bin daher der Meinung, daß nur die jährliche Parallaxe = 0"3136 als das Resultat der bisherigen Beobachtungen zu betrachten ist». Παράλλαξη 313,6 mas δίνει απόσταση 10,4 ετών φωτός.
↑Zechmeister, M.; Kürster, M; Endl, M.; Lo Curto, G.; Hartman, H.; Nilsson, H.; Henning, T.; Hatzes, A. και άλλοι. (April 2013). «The planet search programme at the ESO CES and HARPS. IV. The search for Jupiter analogues around solar-like stars». Astronomy and Astrophysics552: pp62. doi:10.1051/0004-6361/201116551. Bibcode: 2013A&A...552A..78Z.
↑ 23,023,123,2Kirkpatrick, J. Davy; Gelino; Cushing; Mace; Griffith; Skrutskie; Marsh; Wright; Eisenhardt; McLean; Mainzer; Burgasser; Tinney; Parker; Salter (2012). «Further Defining Spectral Type "Y" and Exploring the Low-mass End of the Field Brown Dwarf mass Function».
↑The very nearby M/T dwarf binary SCR 1845-6357, Markus Kasper, Beth A. Biller, Adam Burrows, Wolfgang Brandner, Jano Budaj, and Laird M. Close, Astronomy and Astrophysics471, #2 (Αύγουστος 2007), σσ. 655–659.
↑Lucas; Tinney; Ben Burningham; Leggett; Pinfield; Richard Smart; Jones; Federico Marocco και άλλοι. (2010). «The discovery of a very cool, very nearby brown dwarf in the Galactic plane».
↑Lucas, Philip W.; Tinney; Burningham; Leggett; Pinfield; Smart; et al. (2010). «Discovery of a very cool brown dwarf amongst the ten nearest stars to the Solar System».
↑Rivera, Eugenio J. και άλλοι. (July 2010). «The Lick-Carnegie Exoplanet Survey: A Uranus-mass Fourth Planet for GJ 876 in an Extrasolar Laplace Configuration». The Astrophysical Journal719 (1): 890–899. doi:10.1088/0004-637X/719/1/890. Bibcode: 2010ApJ...719..890R.
Table 4 "The Census of Stars and Brown Dwarfs within 8 Parsecs of the Sun" in Kirkpatrick et al. (2012) Further Defining Spectral Type “Y” and Exploring the Low-massEnd of the Field Brown Dwarf Mass Function, http://arxiv.org/pdf/1205.2122v1.pdf(αγγλικά)
