Ο ηθοποιός Κλοντ Ρέινς (δεξιά) είχε ενίοτε πρωταγωνιστικούς ρόλους και άλλες φορές ήταν καρατερίστας, συχνά υποδυόμενος έναν εξεζητημένο, άλλοτε «ηθικά διφορούμενο» άντρα.[1]
Ως καρατερίστρας / καρατερίστα αναφέρεται ο / η ηθοποιός που ενσαρκώνει χαρακτηριστικούς ανθρώπινους τύπους, συνήθως ως δευτεραγωνιστής.[2]
Κατά κυριολεκτική έννοια, όλοι οι ηθοποιοί μπορούν να θεωρηθούν «ηθοποιοί χαρακτήρων», αφού όλοι παίζουν «χαρακτήρες»,[6] αλλά με τη συνήθη έννοια ονομάζεται έτσι είναι ένας ηθοποιός που παίζει έναν διακριτικό και σημαντικό υποστηρικτικό ρόλο.[1][7]
Η ηθοποιός Μάργκαρετ Χάμιλτον (αριστερά) στην πραγματική ζωή ήταν μια «γλυκιά, ευγενική γυναίκα» που δίδασκε ακόμη και νηπιαγωγείο πριν εργαστεί στο Μπρόντγουεϊ και το Χόλυγουντ, κάτι που ήταν διαφορετικό από την προσωπικότητά της στην Κακιά Μάγισσα στην ταινία Ο Μάγος του Οζ του 1939.[9] Εδώ σε δημόσια φωτογραφία από την ταινία αυτή, μαζί με την ηγετική πρωταγωνίστρια Τζούντι Γκάρλαντ (δεξιά).
Σε αντίθεση με τους κορυφαίους ηθοποιούς, οι καρατερίστες θεωρούνται γενικά λιγότερο λαμπεροί.[10][6][11][12] Ενώ ένας κορυφαίος ηθοποιός συχνά χρειάζεται φυσική ομορφιά για να υποδυθεί το ερωτικό ενδιαφέρον,[13] ένας ηθοποιός χαρακτήρων συνήθως δεν το χρειάζεται υποχρεωτικά. Μερικοί ηθοποιοί χαρακτήρων είναι γνωστοί για την ασυνήθιστη εμφάνισή τους. Για παράδειγμα, το πρόσωπο του ηθοποιού του Σικάγου, Γουίλιαμ Σουλτς, παραμορφώθηκε σε τροχαίο ατύχημα όταν ήταν πέντε ετών, αλλά η εμφάνισή του μετά από μια επανορθωτική χειρουργική επέμβαση τον βοήθησε να διακριθεί στο θέατρο.[14]
Κατά τη διάρκεια μιας καριέρας στην υποκριτική, ένας ηθοποιός μπορεί μερικές φορές να αλλάξει ανάμεσα σε πρωταγωνιστικούς και υποστηρικτικούς ρόλους.[13] Ορισμένοι κορυφαίοι ηθοποιοί, καθώς μεγαλώνουν, διαπιστώνουν ότι η πρόσβαση στους πρωταγωνιστικούς ρόλους περιορίζεται από την αύξηση της ηλικίας τους. Μερικές φορές οι ηθοποιοί χαρακτήρων έχουν αναπτύξει καριέρες βασισμένες σε συγκεκριμένα ταλέντα που απαιτούνται σε διάφορα είδη ταινιών, όπως χορός, ιππασία, ακροβατικά, κολυμβητική ικανότητα ή πυγμαχία.[15] Πολλοί ανερχόμενοι ηθοποιοί βρίσκονται τυποποιημένοι σε ρόλους χαρακτήρων λόγω μιας πρώιμης επιτυχίας με ένα συγκεκριμένο ρόλο ή σε ένα συγκεκριμένο είδος, έτσι ώστε ο ηθοποιός να ταυτίζεται τόσο έντονα με έναν συγκεκριμένο τύπο ρόλου, ώστε οι σκηνοθέτες και οι θεατρικοί παράγοντες να καθοδηγούν τον ηθοποιό σε παρόμοιους ρόλους.
Ορισμένοι ηθοποιοί παίζουν ουσιαστικά τον ίδιο χαρακτήρα ξανά και ξανά, όπως με τον κωμικό αλλά πολυμήχανο βοηθό του Άντι Ντεβίν ή τους κακούς επιστημονικής φαντασίας του Ντέιβιντ Γουόρνερ. Άλλοι, όπως ο Λώρενς Ολίβιε, απέδειξαν και αποδεικνύουν ικανότητα σε οποιονδήποτε ρόλο παίζουν. Μερικοί ηθοποιοί χαρακτήρων είναι γνωστοί ως «χαμαιλέοντες», χάρη στην ικανότητα τους να υποδύονται πρόσωπα που ποικίλλουν, όπως ο Γκάρι Όλντμαν και η Μέριλ Στριπ.[16]
Οι ηθοποιοί χαρακτήρων τείνουν να υποδύονται τον ίδιο τύπο καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας τους,[1] όπως ο Χάρβεϊ Κέιτελ ως σκληρός και αποφασισμένος, ο Κρίστοφερ Λόιντ ως εκκεντρικός, ο Κλοντ Ρέινς ως εξεζητημένος, μερικές φορές ηθικά διφορούμενος άνδρας, ο Άμπε Βιγκόντα ως ένας γηράσκων εγκληματίας,[17] και ο Φόρεστ Γουίτακερ ως συνθετικός χαρακτήρας με υποκείμενη αστάθεια.[1] Ο Εντ Λότερ συνήθως απεικόνιζε μια απειλητική φιγούρα λόγω του «μακρύ, γωνιακού προσώπου» του, που αναγνωρίστηκε εύκολα στο κοινό, αν και το κοινό σπάνια γνώριζε το όνομά του.[18] Οι ρόλοι ενός ηθοποιού χαρακτήρων είναι συχνά ουσιαστικά διαφορετικοί από την πραγματική τους προσωπικότητα.[12] Οι ηθοποιοί καλών χαρακτήρων σπάνια είναι χωρίς δουλειά και συχνά έχουν μακρά καριέρα που διαρκεί δεκαετίες.[12] Πολύ συχνά εκτιμώνται ιδιαίτερα από συναδέλφους ηθοποιούς.[19]
↑28 April 2013, The New York Acting School, Ten Best Character Actors of All Time, Retrieved 7 August 2014, "..a breed of actor who has the ability to be almost unrecognizable from part to part, and yet play many, many roles convincingly and memorably. .."
