Η μητροπολιτική καθεδρική βασιλική του Σωτήρα ή Καθεδρικός του Σαν Σαλβαδόρ (ισπανικά: Catedral Metropolitana Basílica de San Salvador, λατινικά: Sancta Ovetensis) είναι ρωμαιοκαθολικός καθεδρικός ναός και μικρή βασιλική στο κέντρο του Οβιέδο, στην Αστούριες στη βόρεια Ισπανία. Τμήμα του καθεδρικού είναι η Κάμαρα Σάντα, η οποία έχει ανακηρυχθεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO το 1998.
Ο καθεδρικός του Οβιέδο σήμερα παρουσιάζει μια σειρά διαφορετικών αρχιτεκτονικών ρυθμών, από προ-ρωμανική έως μπαρόκ, συμπεριλαμβανομενών τμημάτων ρομανικής, γοτθική και αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής. Ξεκίνησε ως μια μεγάλη προρομανική βασιλική στη θέση του σημερινού γοτθικού καθεδρικού, αλλά δεν είναι γνωστό τίποτα περισσότερο για αυτό το κτίριο, του οποίου η κατασκευή διατάχθηκε από τον βασιλιά Αλφόνσο Β΄ των Αστουριών. Ο σημερινός καθεδρικός του Οβιέδο είναι κυρίως ένα γοτθικό κτίριο το οποίο κατασκευάστηκε ανάμεσα στον 14ο και 16ο αιώνα.
Ιστορία
Ο καθεδρικός ιδρύθηκε από τον βασιλιά Φρουέλα Α΄ των Αστουριών το 781 και επεκτάθηκε το 802 από τον γιό του Αλφόνσο Β΄ των Αστουριών, ο οποίος έκανε το Οβιέδο πρωτεύουσα του βασιλείου των Αστουριών, και έζησε το Οβιέδο μαζί με την αυλή του. Δημιούργησε την επισκοπική έδρα του οβιέδο το 810. Το τωρινό κτίριο άρχισε να κατασκευάζεται από τον αρχιεπίσκοπο Γουτιέρρε του Τολέδο το 1388, και ο πύργος προστέθηκε από τον Καρδινάλιο Φρανθίσκο Μεντόθα ντε Μπομπαδίγια το 1528.
Ο καθεδρικός ανακαινίστηκε τον 12ο αιώνα από τον αρχιεπίσκοπο Πελάγιο του Οβιέδο, ένα χρονογράφο. Ο επίσκοπος Φερνάνδο Αλφόνσο (1296-1301) ανέλαβε άλλη μία αποκατάσταση και ο διάδοχός του Φερνάνδο Άλβαρεθ (1302-1321), ξεκίνησε τον πλευρικό διάδρομο. Στο τέλους του 13ο αιώνα, ο Γουτιέρρε δε Τολέδο άρχισε μια νέα γοτθική βασιλική, το κύριο παρεκκλήσι που φέρει τα όπλα του, αν και ολοκληρώθηκε από τον διάδοχό του Γκιγιέν. Ο Ντιέγο Ραμίρεθ δε Γκουθμάν (1421-41) κατασκεύασε τα δύο παρεκκλήσια του νότιου εγκαρσίου κλίτους (τώρα στη θέση βρίσκεται το ιεροφυλάκιο), την παλιά είσοδο του ναού και την στοά του πλευρικού διαδρόμου. Ο Αλόνθο δε Παλενθουέλα (1470-85) ολοκλήρωσε άλλα τμήματα του εγκαρσίου κλίτους. Ο Χουάν Άριας (1487-97) άφησε και αυτός το σημάδι του, το άνθος του κρίνου και τέσσερια χτένια, στο κλίτος. Ο Χουάν Ντάθα (1497-1503) ανήγηρε τα κάγκελα της χορωδίας. Ο Βαλεράνο (1508-12) πρόστεσε βιτρώ. Ο Κριστόμπαλ δε Ρόχας (1546-56) τοποθέτησε το έμβλημά του στον ολοκληρωμένο πύργο, με την οκτάγωνη πυραμίδα του, ένα από τα θαύματα της γοτθικής αρχιτεκτονικής.
Περιγραφή
Η πύλη του ναού
Μερικά ρομανικά χαρακτηριστικά παραμένουν, όπως ο νότιος πύργος ή το πάνω τμήμα της Κάμαρα Σάντα (Ιερός Θάλαμος), που περιλαμβάνει εντυπωσιακή συλλογή ρομανικών κολώνων-αγαλμάτων. Ο καθεδρικός του Σαν Σαλβαδόρ είναι κυρίως ένα γοτθικό κτίριο, το οποίο κατασκευάστηκε ανάμεσα στον 14ο και 16ο αιώνα σε κλασσικό και υπερφλύαρο (Φλαμπόιαντ) ρυθμό. Η αίθουσα του συμβουλίου, της οποίας η κατασκευή άρχισε το 1388, ήταν το πρώτο τμήμα του νέου γοτθικού ναού που ολοκληρώθηκε: κατασκευάστηκε σε κλασσικό γοτθικό ρυθμό (συμπεριλαμβανομένου του οχτάπλευρου θόλου), και ακολουθήθηκε από τον εξωτερικό διάδρομο και την χορωδία (περ. 1400). Τα κλίτη κατασκεύαστηκαν αφότου η χορωδία είχε ολοκληρωθεί. Το ιερό είναι ακόμα ένα κλασσικό γοτθικό έργο, ενώ τα κλίτη παρουσιάζουν χαρακτηριστικά ύστερης γοτθικής τέχνης.
Το τελευταίο μεσαιωνικό τμήμα, ο νάρθηκας, σχεδιάστηκε από τον Χουάν δε Μπαδαχόθ, του οποίου το αρχικό σχέδιο περιλάμβανε και πρόσοψη σε δύο πύργους, αλλά εξαιτίας οικονομικών προβλήματων κατασκευάστηκε μόνο ο ένας. Ο δυτικός πύργος ολοκληρώθηκε από τον αρχιτέκτονα Χιλ δε Οντανιόν, ο οποίος πρόστεσε στην κατασκευή και έναν οβελό σε αναγεννησιακό ρυθμό. Η αγία Τράπεζα στο τέλος της χορωδίας είναι επίσης έργο της Αναγέννησης. Μπαρόκ στοιχεία περιλαμβάνουν μερικά πλευρικά ιδιωτικά παρεκκλήσια, το Πάνθεον των Αστουριανών Βασιλέων και το ιερό.
Η κύρια αποκατάσταση του συμπλέγματος του καθεδρικού άρχισε με προκαταρκτικές μελέτες το 1995 ύστερα από αίτημα του Πριγκηπάτου της Αστούριας.[2] Μετά από επιχορήγηση από το Ισπανικό εθνικό σχέδιο για τους Καθεδρικούς (Plan National de Catedrales), το σύμπλεγμα ανακαινίστηκε από το 1998 μέχρι το 2002, με συνολικό προϋπολογισμό 764.623,55 €.[3]
de Caso, Francisco· Cuenca Busto, Cosme· García de Castro Valdés, César· Hevia Blanco, Jorge· de la Madrid Álvarez, Vidal· Ramallo Asensio, Germán (1999). La Catedral de Oviedo. Historia y Restauración (στα Spanish). I. Oviedo: Ediciones Nobel S.A. ISBN84-89770-83-2.CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
de Caso, Francisco· Cuenca Busto, Cosme· García de Castro Valdés, César· Hevia Blanco, Jorge· de la Madrid Álvarez, Vidal· Ramallo Asensio, Germán (1999). La Catedral de Oviedo. Catálogo y bienes muebles (στα Spanish). II. Oviedo: Ediciones Nobel S.A. ISBN84-89770-84-0.CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
Carrero Santamaría, Eduardo (2003). El conjunto catedralicio de Oviedo en la Edad Media. Arquitectura, topografía y funciones en la ciudad episcopal (στα Spanish). Oviedo: Real Instituto de Estudios Asturianos. ISBN9788489645684.CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
Carrero Santamaría, Eduardo (2007). «La ciudad santa de Oviedo. Un conjunto de iglesias para la memoria del rey» (στα Spanish). Hortus Artium Medievalium (Zagreb: Institute of Research Center for Late Antiquity and Middle Ages) 13: 275–289.
