Ιωάννης του λα Πολ, 2ος Δούκας του Σάφολκ

Ιωάννης του λα Πολ, 2ος δούκας του Σάφολκ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		John de la Pole, 2nd Duke of Suffolk (Αγγλικά)
Γέννηση27  Σεπτεμβρίου 1442[1]
Θάνατος20  Μαΐου 1492[1]
Τόπος ταφήςWingfield
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Αγγλίας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜαργαρίτα Μπωφόρ (από 1444)[2][3]
Ελισάβετ της Υόρκης, δούκισσα του Σάφοκ (από 1461)[2][3]
ΤέκναΈντμουντ του λα Πολ, 3ος δούκας του Σάφολκ[4]
Γουίλιαμ του λα Πολ (1478-1539)
Ρίτσαρντ του λα Πολ[4]
Edward de la Pole[4]
Geoffrey de la Pole[4]
Anne de la Pole[4]
Dorothy de la Pole[4]
Ιωάννης του λα Πολ, κόμης του Λίνκολν[4]
Elizabeth de la Pole[4]
Humphrey de la Pole[4]
Katherine de la Pole[4]
ΓονείςWilliam de la Pole, 1st Duke of Suffolk[1][2] και Alice de la Pole[1][2]
ΑδέλφιαJeanne de la Pole
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Λόρδων του Ηνωμένου Βασιλείου (έως άγνωστη τιμή)
ΒραβεύσειςΤάγμα της Περικνημίδας
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα
Ο θυρεός του σερ Ιωάννη του λα Πολ, 2ου δούκα του Σάφολκ, είναι σε 4 μέρη: 1ο & 4ο ταινία και τρεις κεφαλές λεοπάρδαλης επί κυανού πεδίου, 2ο & 3ο λέων ορμώμενος με διχαλωτή ουρά, επί πεδίου του οποίου το επάνω μέρος είναι ερυθρό και το κάτω αργυρό.

Ο Ιωάννης του λα Πολ, αγγλ.: John de la Pole, 2nd duke of Suffolk, ΤΠ (27 Σεπτεμβρίου 1442 – 14–21 Μαΐου 1492), ήταν μεγάλος μεγιστάνας στην Αγγλία του 15ου αι. Ήταν γιος του Γουλιέλμου του λα Πολ, 1ου δούκα του Σάφολκ, και της Aλίκης Τσώσερ, κόρης του Τόμας Τσώσερ (κάνοντας έτσι τον John δισέγγονο του ποιητή Τζέφρι Τσώσερ). Τα νιάτα του καταστράφηκαν, το 1450, από την πολιτική πτώση και την επακόλουθη δολοφονία τού πατέρα του, ο οποίος ήταν ευνοούμενος του βασιλιά Ερρίκου ΣΤ΄ των Λάνκαστερ, αλλά οι ευγενείς γινόταν ολοένα και πιο δύσπιστοι σε αυτόν . Αν και ο 1ος δούκας του Σάφολκ είχε γίνει πλούσιος μέσω τού εμπορίου και –ιδιαίτερα– των βασιλικών επιχορηγήσεων, αυτή η πηγή εσόδων εξαντλήθηκε με το τέλος του, έτσι ο Ιωάννης του λα Πολ ήταν από τους πενέστερους Άγγλους δούκες κατά την ανάληψη τού τίτλου το 1463. Αυτή ήταν μια περίσταση που ο Ιωάννης ένιωσε έντονα. Σε περισσότερες από μία περιπτώσεις, αρνήθηκε να έρθει στο Λονδίνο λόγω της εξαθλίωσής του, που δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει στα έξοδα διατήρησης μιας συνοδείας.

Ως νέος, ο Ιωάννης του λα Πολ νυμφεύτηκε δύο φορές. ο πρώτος του γάμος ακυρώθηκε, αλλά ο δεύτερος γάμος του, με την Ελισάβετ της Υόρκης, τον έκανε κουνιάδο δύο βασιλέων, του Εδουάρδου Δ' και του Ριχάρδου Γ'. Τού έφερε ένδεκα παιδιά, το μεγαλύτερο από τα οποία, ο Ιωάννης του Λίνκολν, θα ονομαζόταν τελικά διάδοχος τού Ριχάρδου Γ' το 1484, και θα πέθαινε στη μάχη για την υπόθεση των Υοριστών. Ο Ιωάννης του λα Πολ, ωστόσο, γενικά κατάφερε να αποφύγει τη συμμετοχή στα θυελλώδη γεγονότα των Πολέμων των Δύο Ρόδων. Αν και ήταν πολιτικά ευθυγραμμισμένος με τον Οίκο της Υόρκης λόγω τού γάμου του, απέφυγε να συμμετάσχει στις μάχες της δεκαετίας του 1450, και δεν πήρε τα όπλα έως ότου ο Εδουάρδος Δ' διεκδίκησε τον θρόνο. Ο λα Πολ φαίνεται ότι πέρασε μεγάλο μέρος αυτής της περιόδου, στην πραγματικότητα, διαφωνώντας με τους γείτονές του στην Ανατολική Αγγλία, την οικογένεια Πάστον, για μια κληρονομιά. Έκανε ακόμη και παρέμβαση στις κοινοβουλευτικές εκλογές, για παράδειγμα, σε μια προσπάθεια να κερδίσει το επάνω χέρι.

Ο δούκας του Σάφολκ δεν έλαβε σημαντικές επιχορηγήσεις από τον Εδουάρδο Δ', αν και ο λα Πολ συνέχισε να τον υποστηρίζει με τα όπλα όταν χρειαζόταν, και όταν ο Εδουάρδος Δ΄ έχασε τον θρόνο του το 1470, ο Σάφολκ δεν είχε εμπιστοσύνη από το νέο καθεστώς των Λανκαστρινών. Ο Σάφολκ πολέμησε για τον Εδουάρδο Δ΄ στις μάχες του Μπάρνετ και του Tιούκσμπουρι, αλλά δεν εντάχθηκε στον στενό κύκλο του Eδουάρδου Δ΄ κατά τη 2η βασιλεία του. Φαίνεται ότι συναίνεσε στην άνοδο τού Ριχάρδου Γ' το 1483, αλλά, σε αντίθεση με τον γιο του, δεν ήταν παρών στην ήττα τού Ριχάρδου Γ' στη Μάχη του Μπόσγουορθ δύο χρόνια αργότερα. Ο Ερρίκος Ζ' Τυδώρ δεν φαίνεται να κράτησε την προδοσία τού γιου τού Σάφολκ εναντίον τού δούκα, και μάλιστα φαίνεται να τον προστάτευσε από την τιμωρία τού πρώτου. Ο Ιωάννης του λα Πολ πέθανε το 1492 και τάφηκε στην εκκλησία Γουίνγκφηλντ του Σάφολκ.

Ο θυρεός του λα Πολ: επί κυανού πεδίου μία χρυσή οριζόντια ταινία, μεταξύ τριών χρυσών κεφαλών λεοπάρδαλης.
Στην εκκλησία της Αγίας Μαρίας της Παρθένου, Ίφλεϋ, Όξφορντσιρ υπάρχει βιτρό του 15ου αι. με τον θυρεό του Ιωάννη του λα Πολ, 2ου δούκα του Σάφολκ (1442–1491/2), ΤΠ. Ο θυρεός είναι χωρισμένος σε δύο τμήματα. Το αριστερό έχει τέσσερα μέρη, όπου το 1ο & 4ο έχει επί κυανού πεδίου μία οριζόντια ταινία· τρεις κεφαλές λεοπάρδαλης εκατέρωθέν της. 2ο και 3ο: το άνω μέρος του πεδίου είναι ερυθρό, το κάτω αργυρό και επί αυτού λέων ορμώμενος. Το δεξί τμήμα είναι ο θυρεός της 2ης συζύγου του Ελισάβετ της Υόρκης, ο θυρεός της Αγγλίας: 1ο & 4ο μέρος: τρία κρίνα επί κυανού πεδίου, 2ο & 3ο τρεις λέοντες επί ερυθρού πεδίου.
Γλυπτή μορφή του Ιωάννη του λα Πολ, 2ου δούκα του Σάφολκ, ΤΠ, και της συζύγου του, στην εκκλησία του Γουίνγκφηλντ, Σάφολκ.

Παιδιά

Είχε ένδεκα γνωστά παιδιά, όλα από την Ελισάβετ.

  • Ιωάννης του λα Πολ, κόμης του Λίνκολν (π. 1462–16 Ιουνίου 1487), ήταν ο μεγαλύτερος γιος και διάδοχος. Τελικά, επειδή ο εκ μητρός θείος του Ριχάρδος Γ' έχασε τον γιο του, έγινε διάδοχος τού θρόνου. Μετά το τέλος τού Ριχάρδου Γ΄ στη Μάχη του Μπόσγουορθ, ο Λίνκολν επαναστάτησε εναντίον του νέου βασιλιά Ερρίκου Ζ' Τυδώρ και σκοτώθηκε στη Μάχη του Στόουκ. [5]
  • Γοδεφρείδος, γεννήθηκε π. 1464, αλλά πέθανε νέος. [6]
  • Εδουάρδος (1466–1485) εισήλθε στην Εκκλησία και έγινε αρχδιάκονος του Ρίτσμοντ. [7]
  • Ελισάβετ (π. 1468–1489), παντρεύτηκε τον Χένρι Λάβελ, 8ο βαρόνο Μόρλεϋ (1466–1489) και δεν είχε κανένα τέκνα. [8]
  • Έντμουντ (1471 – 30 Απριλίου 1513), [9] τελικά κληρονόμησε το δουκάτο τού πατέρα του και έπρεπε να διαπραγματευτεί δυναμικά με τον βασιλιά και να πληρώσει ένα σημαντικό ποσό προτού τού παραχωρηθεί. Τελικά έγινε Υορκιστής διεκδικητής τού στέμματος τού Ερρίκου Η' Τυδώρ, ο οποίος τον αποκεφάλισε. [10]
  • Ντόροθι, γεννημένη το 1472, πέθανε νέα, [8]
  • Χάμφρεϊ (1474–1513) εισήλθε σε Ιερό Τάγμα.
  • Άννα (1476–1495) έγινε μοναχή. [8]
  • Αικατερίνη (π. 1477–1513), παντρεύτηκε τον Γουλιέλμο, βαρόνο Στούρτον, με τον οποίο δεν είχε απογόνους. [11]
  • σερ Γουίλιαμ του λα Πολ (1478-1539)
  • Ρίτσαρντ του λα Πολ (1480-1525)

Αναφορές

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 «Oxford Dictionary of National Biography» (Αγγλικά) Oxford University Press. Οξφόρδη. 2004.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 «Kindred Britain»
  3. ↑ 3,0 3,1 p10499.htm#i104989. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  4. ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  5. ↑ John Sadler (14 Ιανουαρίου 2014). The Red Rose and the White: The Wars of the Roses, 1453–1487. Routledge. σελ. 17. ISBN 978-1-317-90518-9. 
  6. ↑ S.B Chrimes (11 Ιουλίου 1999). Henry VII. Yale University Press. σελ. 92. ISBN 978-0-300-21294-5. 
  7. ↑ Charles Lethbridge Kingsford (1919). Kingsford's Stonor Letters and Papers 1290–1483. Cambridge University Press. σελ. 393. ISBN 978-0-521-55586-9. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Maev Kennedy· Greyfriars Research Team (27 Απριλίου 2015). The Bones of a King: Richard III Rediscovered. John Wiley & Sons. σελ. 201. ISBN 978-1-118-78314-6. 
  9. ↑ Thomas Penn (12 Μαρτίου 2013). Winter King: Henry VII and the Dawn of Tudor England. Simon and Schuster. σελ. xxiii. ISBN 978-1-4391-9157-6. 
  10. ↑ Rosemary O'Day (26 Ιουλίου 2012). The Routledge Companion to the Tudor Age. Routledge. σελ. 1590. ISBN 978-1-136-96253-0. 
  11. ↑ Ch. Botolph. The History of the Noble House of Stourton, of Stourton, in the County of Wilts. Рипол Классик. σελ. 237. ISBN 978-5-87129-193-1.