Το 1929 διεύθυνε το εξωτερικό οφθαλμολογικό ιατρείο του Γαλλικού Ερυθρού Σταυρού στο Παρίσι. Την ίδια χρονιά επέστρεψε στην Ελλάδα και εργάστηκε αρχικά ως επιμελητής της Οφθαλμολογικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια, μέχρι το 1931, ως αναπληρωτής διευθυντής του Οφθαλμιατρείου Αθηνών. Ο Χαραμής αποτέλεσε εκ των ιδρυτικών μελών και πρώτος γενικός γραμματέας της Ελληνικής Οφθαλμολογικής Εταιρείας.[3]
Το 1932 εκλέχθηκε Υφηγητής Οφθαλμολογίας και ανέλαβε την διεύθυνση της Οφθαλμολογικής Κλινικής στο «Προσφυγικό Νοσοκομείο» (σημερινό Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Αθηνών). Από το 1933 έως το 1947 διεύθυνε ταυτόχρονα την Οφθαλμολογική Κλινική του Νοσοκομείου εκπαίδευσης του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, της οποίας η οργάνωση και ο ιατρικός εξοπλισμός έγιναν με δικά του έξοδα.[3]
Το 1947 εκλέχθηκε έκτακτος και στη συνέχεια τακτικός Καθηγητής της έδρας της Οφθαλμολογικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, αναλαμβάνοντας την διεύθυνση του Οφθαλμιατρείου μέχρι το 1970.[3][4]
Ο Χαραμής ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τις επεμβάσεις για την αντιμετώπιση του καταρράκτη, της αποκόλλησης του αμφιβληστροειδούς, του γλαυκώματος και των διαταραχών του κερατοειδούς. Προσπάθησε να βάλει σε εφάμιλλη θέση την ελληνική με τη διεθνή οφθαλμολογία. Ιδιαίτερο σύγγραμμά του ήταν η Χειρουργική των Οφθαλμών (1940), πρωτοπόρο για την εποχή του. Υπήρξε μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Για περίπου 30 χρόνια όλοι σχεδόν οι Έλληνες οφθαλμίατροι μαθήτευσαν δίπλα του για κάποιο χρονικό διάστημα.[3]