Με το ξέσπασμα του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου ο Ισμέτ πασάς κατόπιν εντολής του ιδίου του Σουλτάνου εισήλθε στο πόλεμο όπου προελαύνοντας ανακατέλαβε τμήματα της Ανατολικής Θράκης μεταξύ των οποίων και την Αδριανούπολη που είχαν καταληφθεί από τους Βουλγάρους. Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο Ισμέτ Πασάς όπως λεγόταν τότε πολέμησε στη Παλαιστίνη εναντίον των Αγγλικών δυνάμεων, στη συνέχεια υποχωρώντας έγινε αρχηγός του επιτελείου του Κεμάλ Ατατούρκ κατά τις εναντίον των Ρώσων επιχειρήσεις στην Ανατολική Τουρκία.
Κατά τη διάρκεια της ελληνικής μικρασιατικής εκστρατείας ήταν στενός συνεργάτης του Κεμάλ, μέλος του επαναστατικού επιτελείου και διοικητής του δυτικού μετώπου, όπου διεύθυνε τις περί το χωριό Ινονού μάχες, τον Δεκέμβριο του 1920, και τον Μάρτιο του 1921 από το οποίο χωριό έλαβε το προσωνύμιο και στη συνέχεια επίθετο, όταν αργότερα επιβλήθηκε από τον Κεμάλ με τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις, η εφαρμογή των ονοματεπωνύμων.
Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας Σαγγαρίου-Αγκύρας του Ελληνικού Στρατού τον Αύγουστο-Σεπτέμβριο του 1921 ηγήθηκε των κεμαλικών δυνάμεων ως αρχιστράτηγος του δυτικού μετώπου μαζί με τον ίδιο τον Κεμάλ Ατατούρκ, που ανέκοψαν την επίθεση του Ε.Σ και τον ανάγκασαν να επιστρέψει στις βάσεις του στο Εσκί-Σεχίρ.
Πολιτική
Στενός πλέον συνεργάτης και αφοσιωμένος βοηθός του Κεμάλ ονομάσθηκε, με την ανακήρυξη της Δημοκρατίας στις 29 Οκτωβρίου του 1922, Πρωθυπουργός της Τουρκίας.[10] Παρά ταύτα παρέμεινε στη θέση του πρωθυπουργού μέχρι το 1937 που παραιτήθηκε αιφνίδια.[11] Ένα χρόνο μετά, το 1938 που πέθανε ο Κεμάλ, ο Ινονού εκλέχθηκε ομόφωνα Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαδεχόμενος τον Κεμάλ στην αρχηγία του ΡΛΚ.[12]
Ο Ινονού διατήρησε τη θέση του προέδρου μέχρι τις 22 Μαΐου του 1950 όταν η εθνοσυνέλευση που προήλθε από τις εκλογές του ίδιου μήνα, όπου ηττήθηκε κατά κράτος το ΡΛΚ, ψήφισε τον Τζελάλ Μπαγιάρ.[13] Ο Ινονού αποσύρθηκε τότε από την πολιτική για δέκα χρόνια, όταν επέστρεψε το 1960 με το πραξικόπημα της ίδιας χρονιάς.[14]
↑Türk İstiklâl Harbine Katılan Tümen ve Daha Üst Kademlerdeki Komutanların Biyografileri. Αγκυρα: T.C. Genelkurmay Harp Tarihi Başkanlığı Yayınları (Εκδόσεις της Διεύθυνσης Ιστορίας Πολέμου του Γενικού Επιτελείου της Δημοκρατίας της Τουρκίας). 1972. σελ. 186.
↑«İsmet İNÖNÜ». Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanlığı. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2023.
