Το κίνημα Ιμπαντί ή Ιμπαντισμός (αραβικά: الإباضية, προφ.: αλ-Ιμπαντίγια) είναι σχολή του Ισλάμ.[1] Έχει ονομαστεί από ορισμένους ως ο τρίτος κλάδος του Ισλάμ, μαζί με το Σουνιτικό και το Σιιτικό Ισλάμ. Οι ακόλουθοι του Ιμπαντισμού είναι γνωστοί ως Ιμπαντίτες.
Ο Ιμπαντισμός εμφανίστηκε περίπου 60 χρόνια μετά τον θάνατο του ισλαμικού προφήτη Μωάμεθ το 632 μ.Χ.[2] ως ήπια σχολή του κινήματος των Χαριζιτών,[3][4][5] αν και οι σύγχρονοι Ιμπαντίτες αντιτίθενται σθεναρά στο να ταξινομηθούν ως Χαριζίτες.[6]
Ο Ιμπαντισμός είναι σήμερα το μεγαλύτερο μουσουλμανικό δόγμα στο Ομάν, αλλά ασκείται επίσης σε μικρότερο βαθμό στην Αλγερία (Μ'Ζαμπ), την Τυνησία (Τζέρμπα), τη Λιβύη (Ναφούσα) και την Τανζανία (Ζανζιβάρη). Κατά τη διάρκεια της ισλαμικής ιστορίας, ιδιαίτερα υπό τους Ομεϋάδες και τους Αλμοραβίδες, και συνεχίζοντας μέχρι τη σύγχρονη εποχή, οι Ιμπαντίτες αντιμετώπισαν θρησκευτικές διώξεις στον μουσουλμανικό κόσμο.[7][8][9][10]
↑Library, International and Area Studies. «LibGuides: Ibadi Islam: History». guides.library.illinois.edu (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2021.