Φωτογραφία της Θάλασσας του Ψύχους και των γύρω εκτάσεων από το σκάφος Lunar Orbiter 4. Ο βορράς είναι επάνω και λίγο προς τα δεξιά. Η θάλασσα του Ψύχους είναι η σκούρα ακανόνιστη λωρίδα που εκτείνεται από τα άνω αριστερά προς τα κάτω δεξιά. Κάτω αριστερά διακρίνεται τμήμα της Θάλασσας των Βροχών με τον Κόλπο της Ίριδας. Διακρίνονται αρκετοί μεγάλοι κρατήρες, όπως ο Πλάτων με σκούρο πυθμένα κάτω από το κέντρο της εικόνας, ο Άρπαλος (αριστερά) και ο Αριστοτέλης (δεξιά) μέσα στη θάλασσα, και ο Φιλόλαος πάνω από το κέντρο.
Η Θάλασσα του Ψύχους (Mare Frigoris) είναι μία σεληνιακή θάλασσα, η βορειότερη και η πλέον επιμήκης (μακρόστενη). Βρίσκεται στην εξωτερική περιφέρεια της λεκάνης του Ωκεανού των Καταιγίδων, σε μικρή απόσταση από το βόρειο άκρο της Θάλασσας των Βροχών, ενώ στα ανατολικά φθάνει στα βόρεια όρια της Θάλασσας της Ηρεμίας. Κοντά στη νότια «ακτή» της βρίσκεται ο σκοτεινός κρατήρας Πλάτων, ενώ στο εσωτερικό της υπάρχουν επίσης κάποιοι σημαντικοί κρατήρες, όπως ο Αριστοτέλης.
Γεωλογία
Το υλικό της λεκάνης που περιβάλλει τη Θάλασσα του Ψύχους χρονολογείται από την Πρώιμη Ίμβρια Εποχή, ενώ τα πετρώματα του ανατολικού μέρους της θάλασσας ανήκουν στην Ύστερη Ίμβρια Εποχή και τα πετρώματα του δυτικού μέρους της θάλασσας ανήκουν στην ακόμα μεταγενέστερη Ερατοσθένεια Εποχή, η οποία τελείωσε πριν 1,1 δισεκατομμύριο χρόνια.
Ονόματα
Καθώς συμβαίνει και με τις περισσότερες άλλες «θάλασσες» της Σελήνης, η Θάλασσα του Ψύχους ονομάσθηκε από τον Τζοβάνι Ριτσιόλι, του οποίου το σύστημα ονοματολογίας από το 1651 έχει καθιερωθεί.[1] Πριν από αυτόν, ο Μίκαελ φαν Λάνγκρεν (Λάγκρενος) την είχε ονομάσει Mare Astronomicum («Θάλασσα της Αστρονομίας») στον χάρτη του το 1645.[2] Επίσης ο Πιερ Γκασσεντί την είχε ονομάσει Boreum Mare («Βόρειο Θάλασσα»).[3]
Παραπομπές
↑Ewen A. Whitaker: Mapping and Naming the Moon (Cambridge University Press, 1999), σελ. 61.
