Η ανεξαρτησία συνέπεσε με την διαίρεση της Ινδίας, σύμφωνα με την οποία οι Βρετανικές Ινδίες διχοτομήθηκε στα ντομίνιον (κτήσεις) της Ινδίας και του Πακιστάν. Η διαίρεση βασίστηκε στην επικρατούσα θρησκεία της κάθε περιοχής. Η διαίρεση συνοδεύθηκε με βίαιες διαδηλώσεις και πολλούς θανάτους, ενώ περίπου 15 εκατομμύρια άτομα μετανάστευσαν λόγω θρησκευτικής βίας. Στις 15 Αυγούστου 1947, ο πρώτος πρωθυπουργός της Ινδίας Τζαβαχαρλάλ Νεχρού ύψωσε την Ινδική σημαία στην πύλη Λαχόρι του κόκκινου οχυρού του Δελχί. Σε κάθε ημέρα ανεξαρτησίας, ο πρωθυπουργός της Ινδίας υψώνει εθιμοτυπικά τη σημαία και δίνει ομιλία προς το έθνος.[1] Η όλη εκδήλωση μεταδίδεται από το εθνικό κανάλι Doordarshan, ξεκινώντας συνήθως με μουσική σεχνάι του Ουστάντ Μπισμιλάχ Χαν (1916-2006)
Η Ημέρα Ανεξαρτησίας εορτάζετα σε όλη την Ινδία με τελετές ύψωσης της σημαίας, παρελάσεις και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Επίσης είναι εθνική αργία.[2][3]