Η Εθνική Σχολή Κινηματογράφου του Λοτζ, με πλήρης ονομασία Εθνική Ανώτατη Σχολή Κινηματογράφου, Τηλεόρασης και Θεάτρου «Λέον Σίλερ» του Λοτζ (πολωνικά: Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi), είναι πολωνική ακαδημία για μελλοντικούς ηθοποιούς, σκηνοθέτες, φωτογράφους, χειριστές κάμερας και τηλεοπτικό προσωπικό. Ιδρύθηκε στις 8 Μαρτίου 1948 στο Λοτζ.
Ιστορία
Μέχρι το 1958, η σχολή λειτουργούσε ως δύο ξεχωριστές σχολές: η μία για ηθοποιούς και η άλλη για σκηνοθέτες. ι σχολές και η πολωνική βιομηχανία κινηματογράφου μεταφέρθηκαν από τη Βαρσοβία στο κοντινό Λοτζ μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτή η κίνηση θεωρήθηκε αρχικά ως ένα προσωρινό μέτρο, επομένως το όνομα της σχολής ηθοποιών ήταν Εθνική Ανώτατη Σχολή Θεάτρου στη Βαρσοβία με έδρα το Λοτζ. Δημιουργός της και πρώτος πρύτανης ήταν ο Πολωνός ηθοποιός Λέον Σίλερ, το όνομα του οποίου φέρει σήμερα η σχολή. Το 1949 χωρίστηκε σε δύο παραρτήματα. Το ένα μετακόμισε στη Βαρσοβία και το άλλο παρέμεινε στο Λοτζ, υπό τη διεύθυνση του Καζίμιες Ντέιμεκ (από το 1950).[1]
Τα χρόνια που οδήγησαν στη συγχώνευση το 1958 ήταν εκείνα κατά τα οποία αξιόλογοι καλλιτέχνες της Πολωνικής Σχολής Κινηματογράφου δημιούργησαν τη φήμη της Σχολής Κινηματογράφου του Λοτζ ως το πιο φιλελεύθερο και λιγότερο κομμουνιστικό ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Πολωνία. Μεταξύ των πιο αξιοσημείωτων αποφοίτων εκείνης της περιόδου ήταν οι Άντζεϊ Μουνκ, Γιάνους Μόργκενστερν, Άντζεϊ Βάιντα και Καζίμιες Κουτς. Το 1954, ενώθηκαν με τον Ρόμαν Πολάνσκι.[2]
Μετά το 1958, η σχολή έγινε πολιτιστικό κέντρο σκέψης της Πολωνίας, με πολλούς ξένους και καλλιτέχνες που δεν υποστηρίζονταν από τις κομμουνιστικές αρχές να εντάσσονται σε αυτήν. Διάφορες λέσχες συζήτησης και σχετική ελευθερία λόγου που προωθούνταν από τον νέο πρύτανη, Γέζι Τέπλιτς, πρόσθεσαν αξία στη σχολή. Για παράδειγμα, δύο από τους φοιτητές του πανεπιστημίου ( Γέζι Ματουσκιέβιτς και Βίτολντ Σομποτσίνσκι) έγιναν οι πρώτοι μουσικοί της τζαζ στην Πολωνία μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στους οποίους επιτράπηκε από τις αρχές να οργανώσουν μια συναυλία. Ο Κερκ Ντάγκλας επισκέφτηκε τη σχολή το 1966. Η επίσκεψή του καταγράφηκε στο ομότιτλο ντοκιμαντέρ Kirk Douglasy.[3]
Μετά τα γεγονότα του Μαρτίου 1968, η περίοδος της ελευθερίας έφτασε στο τέλος της. Ο Τέπλιτς απολύθηκε, όπως και οι περισσότεροι καθηγητές.[4] Ωστόσο, με την έλευση του Έντβαρντ Γκιέρεκ και του καθεστώτος του, η σχολή άρχισε και πάλι να ανθίζει.
