Η δυναστεία των Αχαιμενιδών (Παλαιά Περσικά: 𐏃𐎧𐎠𐎶𐎴𐎡𐏁𐎡𐎹 Haxāmanišyaʰ, περσικά: هخامنشی Haxâmaneši, αρχαία ελληνικά: Ἀχαιμενίδαι, λατινικά: Achaemenides) ήταν μία παλαιά βασιλική δυναστεία της Περσίας, που κυβέρνησε την Αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών, μία ιρανική αυτοκρατορία που εκτεινόταν από την Αίγυπτο και τη νοτιοανατολική Ευρώπη (δυτικά) ως την κοιλάδα τού Ινδού (ανατολικά).
Η προέλευση
Η ιστορία της δυναστείας των Αχαιμενιδών είναι κυρίως γνωστή από Έλληνες ιστορικούς, όπως ο Ηρόδοτος, ο Κτησίας και ο Ξενοφών, την Εβραϊκή Βίβλο και άλλα εβραϊκά θρησκευτικά κείμενα, και εγγενείς ιρανικές πηγές. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, οι Αχαιμενίδες ήταν μία οικογένεια από τη φυλή των Πασαργάδων και πιθανώς εγκαταστάθηκαν γύρω από την τοποθεσία των Πασαργάδων. Πιθανώς κυβέρνησαν άλλες περσικές φυλές τον 9ο αι. π.Χ.
Ο Δαρείος Α΄ ο Μέγας ενήγαγε τη γενεαλογία του στον Αχαιμένη (Haxāmaniš). Ωστόσο δεν υπάρχουν στοιχεία, για έναν βασιλιά που ονομάζεται Αχαιμένης.[1]
Η δυναστεία
Η βασιλεία ήταν κληρονομική στη δυναστεία των Αχαιμενιδών. Το τελευταίο στοιχείο τού τίτλου βασιλεύς βασιλέων ήταν πάντα «Αχαιμενίδης». Η διαδοχή οριζόταν από τον βασιλιά των βασιλέων και ήταν συνήθως ο πρωτότοκος γιος του. Από τον Δαρείο Α΄ έως τον Αρταξέρξη Β΄, ήταν συνήθως μία συμβασιλεία μεταξύ τού πατέρα και τού γιου.[1]
Γενεαλογία των Αχαιμενιδών της Περσίας
Δείτε επίσης
Βιβλιογραφικές αναφορές
Πηγές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι