Δρόσος Μανσόλας

Δρόσος Μανσόλας
Υπουργός Εξωτερικών
Περίοδος
8 Μαρτίου 1848 – 25 Ιουνίου 1848
ΠρωθυπουργόςΓεώργιος Κουντουριώτης
ΠροκάτοχοςΓεώργιος Γλαράκης
ΔιάδοχοςΚωνσταντίνος Κολοκοτρώνης
Περίοδος
12 Φεβρουαρίου 1844 – 30 Μαρτίου 1844
ΠρωθυπουργόςΚωνσταντίνος Κανάρης
ΠροκάτοχοςΑνδρέας Μεταξάς
ΔιάδοχοςΣπυρίδων Τρικούπης
Υπουργός Οικονομικών
Περίοδος
3 Σεπτεμβρίου 1843 – 12 Μαρτίου 1844
ΠρωθυπουργόςΑνδρέας Μεταξάς
Κωνσταντίνος Κανάρης
ΠροκάτοχοςΓεώργιος Α. Ράλλης
ΔιάδοχοςΑλέξανδρος Μαυροκορδάτος
Υπουργός Εσωτερικών
Περίοδος
14 Φεβρουαρίου 1836 – 12 Απριλίου 1837
ΠρωθυπουργόςΙωσήφ Άρμανσπεργκ
Ιγνάτιος φον Ρούντχαρτ
ΠροκάτοχοςΓεώργιος Πραΐδης
ΔιάδοχοςΑναστάσιος Πολυζωίδης
Γερουσιαστής της Ελλάδος
Περίοδος
1847 – 1856
ΜονάρχηςΌθων
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση1780 και 1789, Θεσσαλία
Θάνατος1860[1][2]
Αθήνα
ΥπηκοότηταΕλλάδα
Επάγγελμαιατρός[2]
μαχητής για την ελευθερία[2]
αρχαιολόγος[2]
Υπογραφή
δεδομένα

Ο Δρόσος Μανσόλας (ή Μανσσόλας όπως υπέγραφε σε μερικές επιστολές[3]) (1779 ή 1789 – 1860) από τη Θεσσαλία, ήταν Έλληνας αγωνιστής στην επανάσταση του 1821, Φιλικός και για αρκετά χρόνια πολιτικός στο νεοσυσταθέν ελληνικό κράτος, πληρεξούσιος εκλεγμένος σε πέντε εθνοσυνελεύσεις, υπουργός σε πολλές κυβερνήσεις.

Βιογραφία

Γεννήθηκε το 1779[4] ή το 1789[5]. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Ιένας, στη Γερμανία. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, συμμετείχε στον αγώνα για την απελευθέρωση. Έλαβε μέρος στον Άρειο Πάγο της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδας [6] το 1821, το προσωρινό όργανο διοίκησης της Στερεάς Ελλάδας. Ήταν πληρεξούσιος στην Α' Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου [7] το 1821 («εξ Αγράφων και πάσης Θεσσαλίας») [8]. Το 1823 ήταν Έπαρχος Αθηνών και το 1824 εμφανίζεται ως Έπαρχος Τήνου [9] . Στη συνέχεια έγινε πληρεξούσιος στην Γ' Εθνοσυνέλευση Ερμιόνης[10] στην αρχή του 1827 και στη συνέχεια στην Γ' Εθνοσυνέλευση Τροιζήνας[11] , αλλά και στην Δ' Εθνοσυνέλευση Άργους[12], δύο χρόνια αργότερα το 1829. Κατά το 1833 είχε εγκατασταθεί στο Ζητούνι, έχοντας διοριστεί στη θέση του διοικητικού τοποτηρητή (Νομάρχη) Ζητουνίου, Μπουτουνίτσας και Ν.Πατρών[4]. Κατά τη διάρκεια της Αντιβασιλείας, έγινε υπουργός στην Κυβέρνηση Άρμανσπεργκ του 1835 (γραμματέας της Επικρατείας επί των Εσωτερικών)[13] και στην Κυβέρνηση Ρούντχαρτ του 1837 (υπουργός των Εσωτερικών)[14][15].

Μετά την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου στην οποία έλαβε μέρος, εκλέχθηκε στην Εθνοσυνέλευση του 1843 ως πληρεξούσιος Ζητουνίου και πήρε μέρος στην επαναστατική κυβέρνηση Ανδρέα Μεταξά του 1843 ως υπουργός Οικονομικών[16] και στην Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Κανάρη του 1844 ως υπουργός επί των Εξωτερικών και του Βασιλικού Οίκου και των Οικονομικών[17]. Το 1848 έγινε υπουργός επί των Εξωτερικών στην Κυβέρνηση Γεωργίου Κουντουριώτη[18]. Από το 1847 μέχρι το 1856 ήταν γερουσιαστής.

Το 1837 δημοσιεύθηκε το βιβλίο «Αλκιβιάδης» του Μάιζνερ, ελεύθερα μεταφρασμένου από το Γερμανικό, από τον Δρόσο Μανσόλα[19]. Έχουν διασωθεί 18 επιστολές του στο αρχείο του Ιωάννη Κωλέττη οι οποίες βρίσκονται σε ψηφιοποιημένα αντίγραφα στην αρχειακή συλλογή της Ακαδημίας Αθηνών.

Πέθανε στην Αθήνα το 1860.

Αναφορές

  1. ↑ (Ελληνικά) κατάλογος των Γενικών Αρχείων του Κράτους. 5rq8-dpec-zpnq. Ανακτήθηκε στις 25  Απριλίου 2021.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 100760732. Ανακτήθηκε στις 25  Απριλίου 2021.
  3. ↑ Επιστολή 24 Δεκ 1829 του Δρόσου Μανσόλα[νεκρός σύνδεσμος] (υπογράφει Μανσσόλας)
  4. ↑ 4,0 4,1 Γεώργιος Κ. Θ. Λέλης Αρχειοθετήθηκε 2010-07-15 στο Wayback Machine., 3ο Συνέδριο Φθιωτικής Ιστορίας (Ιστορία – Αρχαιολογία – Λαογραφία), 2005, σελ 334.
  5. ↑ Νεώτερο Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Ήλιος
  6. ↑ «Τα κατά την αναγέννησιν της Ελλάδος», Ανδρέου Ζ. Μάμουκα Αρχειοθετήθηκε 2011-09-19 στο Wayback Machine., Τόμος Β', Πειραιάς, Τυπογραφία Ηλίου Χριστοφίδου, Η αγαθή τύχη, 1839, σελ. 84-85 (από τα Πρακτικά της Συνέλευση των Σαλώνων, 17 Νοεμβρίου 1821 του Οργανισμού της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδας)
  7. ↑ «Τα κατά την αναγέννησιν της Ελλάδος» «Ήτοι, συλλογή των περί την αναγεννώμενην Ελλάδα συνταχθέντων πολιτευμάτων, νόμων και άλλων επισήμων πράξεων από του 1821 μέχρι του 1832» Αρχειοθετήθηκε 2011-09-19 στο Wayback Machine., Ανδρέου Ζ. Μάμουκα, Τόμος Β', Πειραιάς, Τυπογραφία Ηλίου Χριστοφίδου, Η αγαθή τύχη, 1839, σελ. 3 (από τα Πρακτικά της Εθνικής Νομοδοτικής Συνελεύσεως Συγκροτηθείσης εν Επιδαύρω τη κ΄ Δεκεμβρίου αωκα΄)
  8. ↑ «Τα κατά την αναγέννησιν της Ελλάδος», Ανδρέου Ζ. Μαμούκα Αρχειοθετήθηκε 2011-09-19 στο Wayback Machine., Τόμος Β', Πειραιάς, Τυπογραφία Ηλίου Χριστοφίδου, Η αγαθή τύχη, 1839, σελ. 84-85 (από τα Πρακτικά της Συνέλευση των Σαλώνων, 17 Νοεμβρίου 1821 του Οργανισμού της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδας)
  9. ↑ Επανόρθωσις των εν τη Σ. Τρικούπη Ιστορία περί των Ψαριανών πραγμάτων ιστορουμένων υπό Ν. Κοτζιά Ν. Κοτζιάς, Αθήνα, 1857, τυπογραφείο Κ.Παντελή, σελ. 54 (Ο τότε έπαρχος Τήνου Δρόσος Μανσόλας...)
  10. ↑ «Τα κατά την αναγέννησιν της Ελλάδος» «Ήτοι, συλλογή των περί την αναγεννώμενην Ελλάδα συνταχθέντων πολιτευμάτων, νόμων και άλλων επισήμων πράξεων από του 1821 μέχρι του 1832» Αρχειοθετήθηκε 2011-09-19 στο Wayback Machine., Ανδρέου Ζ. Μάμουκα, Πειραιάς, Τυπογραφία Ηλίου Χριστοφίδου, Η αγαθή τύχη, 1839, σελ. 13 του τόμου 6, Α' Προκαταρκτική Συνεδρίασις 18 Ιανουαρίου 1827 και σελ.66 του τόμου 7, το τελευταίο ψήφισμα που έγινε στην Ερμιόνη, η ΙΖ' Συνεδρίαση της 17 Μαρτίου 1827
  11. ↑ «Τα κατά την αναγέννησιν της Ελλάδος» «Ήτοι, συλλογή των περί την αναγεννώμενην Ελλάδα συνταχθέντων πολιτευμάτων, νόμων και άλλων επισήμων πράξεων από του 1821 μέχρι του 1832» Αρχειοθετήθηκε 2011-09-19 στο Wayback Machine., Ανδρέου Ζ. Μάμουκα, Τόμος Α', Πειραιάς, Τυπογραφία Ηλίου Χριστοφίδου, Η αγαθή τύχη, 1839, τόμος Δ, σελ. 41 Πρακτικά της Γ' Εθνικής Συνελεύσεως συγκροτηθείσης εν Επιδαύρω (το δεύτερον) Κατά μήνα Απρίλιον αωκσ' (αναφέρεται και σε σημείωση στη σελ. 136:«Η Εθνική Συνέλευσις ήρξατο των έργων αυτής την 6 Απριλίου»
  12. ↑ «Τα κατά την αναγέννησιν της Ελλάδος» Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine. «Ήτοι, συλλογή των περί την αναγεννώμενην Ελλάδα συνταχθέντων πολιτευμάτων, νόμων και άλλων επισήμων πράξεων από του 1821 μέχρι του 1832», Ανδρέου Ζ. Μάμουκα, Αθήνα, Βασιλικό Τυπογραφείο, 1852, τόμος ΙΑ' (11ος), σελ. 12, Επαρχίαι και ονόματα πληρεξουσίων
  13. ↑ ΕΦΕΤΗΡΙΣ (Almanach) του Βασιλείου της Ελλάδος δια το έτος 1837, Α.Ι. Κλάδης, Αθήνα, Βασιλική Τυπογραφία και Λιθογραφία, 1837, σελ. 92
  14. ↑ Διάταγμα με αριθμό 19498. Εγγρ. 034, φακ. 32, ΟΑ, ΓΑΚ. στην παραπομπή 4 [1]
    Υπογράφεται από τα εξής μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου υπό τον Ρούντχαρτ: Ν. Σμαλτς, Υπουργός Στρατιωτικών, Α. Κριεζής, Υπουργός Ναυτικών, Δ. Μανσόλας, Υπουργός Εσωτερικών, Γ. Λασάνης, Γραμματεύων επί των Οικονομικών και μια ακόμη δυσανάγνωστη υπογραφή.
  15. ↑ Τρύφων Ε. Ευαγγελίδης (1894). Ιστορία του Όθωνος, Βασιλέως της Ελλάδος (1832-1862). έκδοση 2η, Αθήνα: Αριστείδης Γ. Γαλανός. σελίδες 132, 135, 136. 
  16. ↑ Ανδρέας Γ. Δημητρόπουλος (2004). Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις 1843-2004 (PDF). Αθήνα. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 12 Αυγούστου 2011. 
  17. ↑ Τρύφων Ε. Ευαγγελίδης (1894). Ιστορία του Όθωνος, Βασιλέως της Ελλάδος (1832-1862). έκδοση 2η, Αθήνα: Αριστείδης Γ. Γαλανός. σελ. 284. 
  18. ↑ Τρύφων Ε. Ευαγγελίδης (1894). Ιστορία του Όθωνος, Βασιλέως της Ελλάδος (1832-1862). έκδοση 2η, Αθήνα: Αριστείδης Γ. Γαλανός. σελ. 383. 
  19. ↑ «Αλκιβιάδης» του Μάιζνερ, ελεύθερα μεταφρασμένου από το Γερμανικό, από τον Δρόσο Μανσόλα, Τυπογραφία Ι. Φιλήμονος, Αθήνα, 1837

Πηγές

  • Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ.48