Διμάλη

Συντεταγμένες: 40°42′59″N 19°47′49″E / 40.71639°N 19.79694°E / 40.71639; 19.79694

Διμάλη
Χάρτης
Είδοςαρχαιοελληνικός αρχαιολογικός χώρος
Γεωγραφικές συντεταγμένες40°42′59″N 19°47′49″E
Διοικητική υπαγωγήΝομός Μπεράτ και Njësia administrative Ura Vajgurore
ΧώραΑλβανία
δεδομένα (π)

Η Διμάλη, επίσης γνωστή ως Δίμαλλον, ήταν πιθανόν αρχαία Ελληνική πόλη στην περιοχή της Ιλλυρίας, ανατολικά της Ελληνικής πόλης Απολλώνια, στην σημερινή Αλβανία.[1][2][3][4][5][6][7][8] Δεν είναι βέβαιο ακόμη αν ήταν Ελληνική πόλη.[9][10][11]

Ιστορία

Σύμφωνα με τον Βρετανό μελετητή της αρχαίας Ελλάδας N. G. L. Hammond, η Διμάλη ήταν μάλλον ιδρυμένη από τον Πύρρο της Ηπείρου ή από εποίκους από την κοντινή ελληνική αποικία της Απολλώνιας.[12] Αρκετοί μελετητές και ιστορικοί πιστεύουν ότι η πόλη στην αρχή άνηκε στους Ιλλυρίους αλλά μετά επηρεάστηκε από τον πολιτισμό της αρχαίας Ηπείρου και κατέληξε Ελληνιστική. Παρόλο που η πόλη συχνά συνδέεται με τους Παρθήνους (Ιλλυρική φυλή) σε διάφορες πηγές, ποτέ δεν δηλώθηκε ρητά ότι είναι πόλη αυτής της φυλής.[13]

Κατά τον Πρώτο Μακεδονικό πόλεμο, το 213 ή 212 π.Χ., ο Φίλιππος Ε΄ κατάφερε να πάρει τον έλεγχο της πόλης,[14] αλλά μετά από μια αποτυχημένη ρωμαϊκή επίθεση που οδήγησε ο στρατηγός Σερμπρόνιος Τουνιτάνος το 205 π.Χ., η πόλη εγκαταλείφθηκε από τον Φίλιππο Ε΄ στη συνθήκη ειρήνης μεταξύ της Ρώμης και της Μακεδονίας στη Φοινίκη τον ίδιο χρόνο.[15]

Αρχαιολογικά ευρήματα

Η ταυτοποίηση του χώρου με την αρχαία πόλη έγινε δυνατή χάρη στην ανακάλυψη αρχαίων πλακιδίων με σφραγίδα της Δωρικής λέξης "ΔΙΜΑΛΙΤΑΝ".[4] Η επιγραφική στο Δήμημα αναφέρει ορισμένα Ελληνικά αξιώματα όπως τους πρυτανείς, το γραμματέο και το φυλαρχο, καθώς και μια μοναδική αφιέρωση στον Απόλλων.[13] Η πόλη φιλοξενεί μια σειρά από μνημεία, χαρακτηριστικά της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής, όπως μια στοά.[13]

Παραπομπές

  1. ↑ Christ, Karl (1974). Hannibal. Wissenschaftliche Buchgesellschaft. σελ. 290. ISBN 978-3-534-06077-1. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2011. 
  2. ↑ Bengtson, Hermann (Ιούνιος 2009). Griechische Geschichte: von den Anfängen bis in die römische Kaiserzeit. C.H.Beck. σελ. 399. ISBN 978-3-406-58940-9. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2011. 
  3. ↑ Kaffka, Thomas (Νοεμβρίου 2007). Der Erste Makedonische Krieg: Imperialismus, Hegemoniestreben oder Expansion?- Rom und die östliche Mittelmeerwelt im 2./1. Jh. V. Chr. GRIN Verlag. σελ. 10. ISBN 978-3-638-84946-3. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2011. 
  4. ↑ 4,0 4,1 J. Wilkes. The Illyrians. Blackwell, 1995, σελ. 133.
  5. ↑ Gruen, Erich S. (1986). The Hellenistic world and the coming of Rome. University of California Press. σελ. 381. ISBN 978-0-520-05737-1. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2011. 
  6. ↑ Anton Hermann (1954). «International Treaties in Antiquity». Classica et mediaevalia. Dansk selskab for oldtids- og middelalderforskning. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2011. 
  7. ↑ Winnifrith, Tom (2002). Badlands, borderlands: a history of Northern Epirus/Southern Albania. Duckworth. σελ. 33. ISBN 978-0-7156-3201-7. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2011. 
  8. ↑ Stipčević, Aleksandar (1977). The Illyrians: history and culture. Noyes Press. σελ. 99. ISBN 978-0-8155-5052-5. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2011. 
  9. ↑ M. B. Hatzopoulos. The Borders of Hellenism in Epirus during Antiquity. Epirus: Ekdotike Athenon, σελ. 145, 1997.
  10. ↑ Czacharowski, Antoni (2001). Bürgertum und Rittertum im Spätmittelalter : Festgabe zu seinem siebzigsten Geburtstag (1. Aufl. έκδοση). Toruń: Wydawn. Uniw. Miko·laja Kopernika. σελ. 101. ISBN 978-83-232-1031-3. 
  11. ↑ Marjeta Šašel Kos. Zgodovinska podoba prostora med Akvilejo, Jadranom in Sirmijem pri Kasiju Dionu in Herodijanu. Slovenska akademija znanosti in umetnosti. σελ. 68. 
  12. ↑ Hammond, N. G. L. (1989). «The Illyrian Atintani, the Epirotic Atintanes and the Roman Protectorate». The Journal of Roman Studies 79: 11–25. 
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 Hatzopoulos, M. B. (1997). Epirus, 4000 years of Greek history and civilization. Athens: Hidryma Kōnstantinos G. Karamanlēs [u.a.] σελ. 144. ISBN 960-213-371-6. 
  14. ↑ Cambridge Ancient History, Vol. 8, σελ. 98.
  15. ↑ Cambridge Ancient History, Vol. 8, σελ. 104.