Τα δημογραφικά χαρακτηριστικά του πληθυσμού της Κροατίας είναι γνωστά μέσα από απογραφές, που συνήθως διεξάγονται κάθε δέκα έτη. Η κροατική στατιστική υπηρεσία έχει αναλάβει αυτό το έργο από το 1990, με την τελευταία απογραφή να έχει γίνει τον Απρίλιο του 2011. Ο μόνιμος πληθυσμός της Κροατίας στην απογραφή εκείνη ήταν περίπου 4,290 εκατομμύρια κάτοικοι, με πυκνότητα 75,8 κατοίκων ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο.
Πληθυσμός
Με πληθυσμό 4,29 εκατομμύρια κατοίκους, το 2011, η Κροατία βρισκόταν στην 125η θέση της παγκόσμιας πληθυσμιακής κατάταξης.[1] Η πληθυσμιακή της πυκνότητα έφθανε τους 75,8 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Στο πεδίο του προσδόκιμου ζωής η μέση τιμή ήταν τα 78 έτη, ενώ ο δείκτης γονιμότητας βρισκόταν στο 1,50 ανά μητέρα, ένα ποσοστό που είναι από τα χαμηλότερα στον πλανήτη.[2] Το κροατική στατιστική υπηρεσία έχει προβλέψει ότι ο πληθυσμός μπορεί να συρρικνωθεί στα 3,1 εκατομμύρια μέχρι το 2051, εξαιτίας του χαμηλού ποσοστού γεννήσεων και του επιπέδου της μετανάστευσης.[3]
Το 2014 υπήρξαν 39.566 γεννήσεις στην Κροατία, εκ των οποίων οι 20.374 αφορούσαν αγόρια και οι 19.192 κορίτσια. Ο μέσος όρος ηλικίας των μητέρων κατά τη γέννηση του πρώτου παιδιού τους ήταν τα 28,4 έτη. Το 2009, 52.414 άτομα έχασαν τη ζωή τους στην Κροατία, 48,5% των οποίων έχασαν τη ζωή τους σε ιατρικές εγκαταστάσεις και 90% αυτών λάμβανε ιατρική θεραπεία. Οι Καρδιαγγειακές παθήσεις και ο καρκίνος ήταν τα κύρια αίτια θανάτου στη χώρα, με 26.235 και 13.280 θανάτους αντίστοιχα. Την ίδια χρονιά, υπήρχαν 2.986 βίαιοι θάνατοι, συμπεριλαμβανομένων 2.121 που οφείλονται σε ατυχήματα. Ο τελευταίος αριθμός περιλαμβάνει 616 θανάτους σε τροχαία δυστυχήματα.[4]
Το 2009, συνολικά 22.382 γάμοι τελέσθηκαν στην Κροατία, καθώς και 5.076 διαζύγια. Η απογραφή του 2001 κατέγραψε 1.470.000 νοικοκυριά σε όλη τη χώρα.[4]
Το κροατική γλώσσα είναι η επίσημη γλώσσα της Κροατίας και μία από τις 24 επίσημες γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από το 2013.[7][9] Οι γλώσσες των μειονοτήτων βρίσκονται σε επίσημη χρήση από την τοπική αυτοδιοίκηση, όταν πρόκειται για περιοχές αποτελούμενες από εθνικές μειονότητες σε ποσοστό πάνω από το ένα τρίτο του πληθυσμού τους, ή όπου η τοπική νομοθεσία εξουσιοδοτεί τη χρήση τους. Αυτές οι γλώσσες είναι η τσεχική, η ουγγρική, η ιταλική, η ρουθηνιακή, η σερβική και η σλοβακική.[10] Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, το 95,60% των πολιτών της Κροατίας, δήλωσαν τα κροατικά ως τη μητρική τους γλώσσα, το 1,23% δήλωσε τα σερβικά, ενώ καμία άλλη γλώσσα δεν συγκέντρωσε ποσοστό άνω του 0,5% των αυτοχθόνων ομιλητών της χώρας.[11]