Ο Γρηγόρης Κασιμάτης (1922 - 2004) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός, αντιπρόεδρος της Ένωσης Δημοκρατικών Δικηγόρων Ελλάδος, και ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ. Διετέλεσε βουλευτής ΠΑΣΟΚ Α΄ Πειραιώς και Νήσων, και γενικός γραμματέας στα υπουργεία Εθνικής Οικονομίας και Μεταφορών και Επικοινωνιών. Είναι κυρίως γνωστός για τις μηνύσεις που υπέβαλε κατά των πρωταιτίων της χούντας των συνταγματαρχών μαζί με άλλους δικηγόρους (Αλέξανδρος Λυκουρέζος, Ευάγγελος Γιαννόπουλος, Φοίβος Κούτσικας κ.ά.) που οδήγησαν σε μακρόχρονες ποινές φυλάκισης για τους πραξικοπηματίες.

Αδελφός του είναι ο Χαράλαμπος Κασιμάτης, αντιστράτηγος του ελληνικού Στρατού Ξηράς, που διετέλεσε υπασπιστής του Ανδρέα Παπανδρέου και διευθυντής του 2ου Γραφείου του ΓΕΣ, και πρώτος εξάδελφός του ο Γεώργιος Κασιμάτης, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου και διευθυντής του Νομικού Γραφείου του Ανδρέα Παπανδρέου.^[1]

Γεννήθηκε το 1922 στα Κύθηρα. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και άσκησε τη δικηγορία στον Πειραιά και την Αθήνα. Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής Κατοχής, έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ.^[2]

Υπήρξε συνιδρυτικό μέλος της Ένωσης Δημοκρατικών Δικηγόρων Ελλάδος, μαζί με δικηγόρους που μετέπειτα πρωταγωνίστησαν στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας, όπως ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος, ο Νικηφόρος Μανδηλαράς, ο Ευστάθιος Αλεξανδρής κ.α. Επί σειρά ετών ήταν αντιπρόεδρος της Ένωσης με πρόεδρο τον Γιαννόπουλο.

Ως μέλος του ΠΑΚ, συνελήφθη το 1970, βασανίστηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ και καταδικάστηκε από Στρατοδικείο σε 3 χρόνια φυλακή, ποινή που εξέτισε στις φυλακές Κορυδαλλού. Αμέσως μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, μαζί με άλλους δικηγόρους ήταν εισηγητής και συντάκτης μηνύσεων βάση των οποίων διώχθηκαν και καταδικάστηκαν σε πολυετή φυλάκιση οι πρωταίτιοι της χούντας.

Διετέλεσε βουλευτής ΠΑΣΟΚ Α΄ Πειραιώς από το 1977 έως το 1981. Από τον Ιούλιο του 1982 έως τον Μάιο του 1985 διετέλεσε γενικός γραμματέας του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας. Επίσης κατά το ίδιο χρονικό διάστημα διετέλεσε πρόεδρος της Γνωμοδοτικής Επιτροπής των Αναπτυξιακών Νόμων για τις ιδιωτικές επενδύσεις.^[2]

Από το 1985 έως το 1989 υπήρξε γενικός γραμματέας του υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών και πολιτικός προϊστάμενος του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου από όπου παραιτήθηκε και αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική δράση.^[2]

Πέθανε στην Αθήνα στις 17 Μαΐου 2004.