Γουλιέλμος ντε Λα Ρος (κύριος της Βελιγοστής)

Να μη συγχέεται με τον Γουλιέλμο ντε Λα Ρος δούκα των Αθηνών.
Γουλιέλμος ντε λα Ρος
Γενικές πληροφορίες
Θάνατος1262
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΟικογένειαΟίκος ντε Λα Ρος
δεδομένα

Ο Γουλιέλμος ντε λα Ρος ήταν Βαρόνος της Βελιγοστής (1256 - μετά το 1262), μιας υποτελούς βαρονίας στο Πριγκιπάτο της Αχαΐας και μέλος του Οίκου ντε Λα Ρος που κυβερνούσε το Δουκάτο των Αθηνών. Η πατρότητα και η θέση του Γουλιέλμου στην οικογένεια είναι άγνωστη. Ο ιστορικός του 19ου αιώνα και μελετητής της Φραγκοκρατίας Καρλ Χοπφ προτείνει ότι ήταν αδελφός του δεύτερου δούκα των Αθηνών Γκυ Α΄ ντε Λα Ρος, ο οποίος τότε πιστευόταν ότι ήταν ανιψιός του Όθωνα ντε Λα Ρος ιδρυτή του Δουκάτου των Αθηνών. Οι δύο αδελφοί θα ήταν γιοί του Πονς, αδελφού του Όθωνα.[1] Οι πιο πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι ο Γκυ ήταν γιος του Όθωνα. Ο Γουλιέλμος μπορεί να είναι γιος του Πονς ή γιος του Όθωνα ή από άλλον κλάδο της οικογένειας.[2]

Διάδοχος στην βαρονία της Βελίγοστης

Ο Γουλιέλμος έγινε βαρόνος της Βελιγοστής (1256), αλλά ο τρόπος που απέκτησε τον τίτλο είναι επίσης άγνωστος. Η βαρονία ανήκε αρχικά στην οικογένεια ντε Μον και μεταβιβάστηκε στον Γουλιέλμο μετά τον γάμο του Ματθαίου ντε Μον με μια Βυζαντινή πριγκίπισσα, κόρη του Θεόδωρο Β΄ Λάσκαρη στα μέσα της δεκαετίας του 1250 σε αποστολή του στην Αυτοκρατορία της Νίκαιας. Ο Ματθαίος άφησε το φέουδό του. Ο Χοπφ υποθέτει ότι την ίδια εποχή ο Γουλιέλμος παντρεύτηκε μια από τις αδελφές του Ματθαίου.[3][4] Ο Γουλιέλμος κατείχε επίσης και τον Δαμαλά (Τροιζήνα), που ενώθηκε με τη Βελιγοστή Αρκαδίας σε ένα ενιαίο φέουδο, προφανώς αφού αποσπάστηκε από τα Τιμάρια Άργους και Ναυπλίας που διοικούσε ο Γκυ μαζί με την Αθήνα.[5]

Το διάστημα 1257-1258 συμμετείχε στον "Πόλεμο της Ευβοϊκής Διαδοχής"', όπου υποστήριξε τη Λομβαρδική τριαρχία της Εύβοιας και τη Δημοκρατία της Βενετίας εναντίον τού μεγάλου του επικυριάρχου Γουλιέλμου Β΄ Βιλλεαρδουίνου πρίγκιπα της Αχαΐας. Το αποτέλεσμα μετά την ήττα του ήταν να χάσει τις κτήσεις του, οι Βενετοί του πρότειναν σαν αποζημίωσε μια περιοχή με αξία 1000 υπέρπυρα. Ο Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος ωστόσο στην συνέχεια συγχώρεσε τον Γουλιέλμο και στη συνθήκη που υπέγραψε, τύυ επέτρεψε να διατηρήσει τη βαρονία του (1262).[4]

Διαδοχή

Ο Ιάκωβος ντε λα Ρος, γιος του Γουλιέλμου, αναφέρεται στην Αραγονική έκδοση ως "κύριος της Βελιγοστής" και στις αρχές του 14ου αιώνα ο Ρενώ ντε λα Ρος γιος του Ιακώβου από τη Μαρία Αλεμάν, κόρη του βαρόνου της Πάτρας Γουλιέλμου Β΄ Αλλαμάνου καταγράφεται σαν "κύριος του Δαμαλά (Τροιζήνας)". Η κόρη του Ζακλίν ντε λα Ρος παντρεύτηκε τον Μαρτίνο Ζαχαρία ηγεμόνα της Χίου.

Ο Οίκος ντε Λα Ρος και κατόπιν οι διάδοχός τους Οίκος του Ζαχαρία έχασαν την Βελιγοστή από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία (γύρω στο 1300). Η βαρονία παρέμεινε με το ίδιο όνομα, αλλά μόνο με την Τροιζήνα, μέχρι και τη δική της πτώση στο Δεσποτάτο του Μυστρά (1282).[6]

Παραπομπές

  1. ↑ Longnon 1973, p. 75.
  2. ↑ Longnon 1973, pp. 67–70, 75.
  3. ↑ Bon 1969, pp. 110–111, 518–519.
  4. ↑ 4,0 4,1 Longnon 1973, p. 76.
  5. ↑ Bon 1969, pp. 110, 519.
  6. ↑ Bon 1969, pp. 106, 110, 146, 488.

Πηγές

  • Bon, Antoine (1969). La Morée franque. Recherches historiques, topographiques et archéologiques sur la principauté d’Achaïe
  • Longnon, Jean (1973). "Les premiers ducs d'Athènes et leur famille"