Ο Γκαρθία Ραμίρεθ της Ναβάρρας «ο Αποκαταστάτης» (ισπανικά: García Ramírez el Restaurador, περί το 1112 - 21 Νοεμβρίου 1150), βασιλιάς της Παμπλόνα (1134 - 1150) και ηγεμόνας του Μονθόν και του Λογρόνιο, ήταν γιος του Ραμίρο Σάντσεθ του Μονθόν γιου του πρίγκηπα Σάντσο Γκαρθές, νόθου γιου του Γκαρθία Σάντσεθ Γ΄ της Παμπλόνα και της Χριστίνας κόρης του Ελ Σιντ. Επανέφερε την ανεξαρτησία στο βασίλειο της Παμπλόνα ύστερα από 58 χρόνια υποταγής της στο βασίλειο της Αραγωνίας.
Μετά την δολοφονία του Σάντσο Δ´ της Παμπλόνα από τα αδέλφια του (1076) η Ναβάρρα υποτάχθηκε στην Αραγωνία και ενώθηκε μαζί της. Με τον θάνατο του άτεκνου βασιλιά Αλφόνσου του Μαχητή (1134) η Αραγωνία έπεσε σε κρίση διαδοχής. Ο Αλφόνσος στην διαθήκη του είχε αφήσει τρεις εντολές για Σταυροφορίες προκειμένου να μειώσει τις δυνατότητες του πάπα στην εκλογή των επισκόπων. Η αριστοκρατία απέρριψε την πρόταση προτιμώντας νέο βασιλιά τον μικρότερο αδελφό του Αλφόνσου Ραμίρο Β΄ της Αραγωνίας που είχε αποσυρθεί σαν μοναχός. Άλλος υποψήφιος διάδοχος ήταν ο Πέδρο δε Αταρές, εγγονός του νόθου θείου το;y Αλφόνσου, Σάντσο Ραμίρεθ κόμη της Ριβαγόρθα.[1] Στη σύγκλιση των επισκόπων και της αριστοκρατίας που ακολούθησε στην Παμπλόνα, εξοργίστηκαν σε τόσο μεγάλο βαθμό από την αλαζονεία του Πέδρο, που προτίμησαν να εκλέξουν νέο βασιλιά της Παμπλόνα έναν γόνο από την δική τους δυναστεία, τον Γκαρσία Ραμίρεθ του Μονθόν.
Σύγκρουση με τον νέο βασιλιά της Αραγωνίας Ραμίρο
Ο Ραμίρο ο οποίος εκλέχτηκε ταυτόχρονα βασιλιάς της Αραγωνίας αντιτάχθηκε σκληρά στην εκλογή του Γκαρθία Ραμίρεθ στην Ναβάρρα.
Ο επίσκοπος της Παμπλόνα παραχώρησε στον Γκαρθία Ραμίρεθ το θησαυροφυλάκιο του προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα για πιθανή σύγκρουση με τον Ραμίρο της Αραγωνίας.[2]
Οι υποστηρικτές του νέου βασιλιά Λόπ Έννεχον, Μαρτίνος του Λέιτ και ο κόμης Λάτρο αποφάσισαν να προχωρήσουν σε διαπραγματεύσεις με τον Ραμίρο. [3] Με την Συνθήκη του Βαντολουόγκο τον Ιανουάριο του 1135 οι δυο μονάρχες ήρθαν σε μια μορφή υιοθεσίας στην οποία ο Ραμίρο πήρε την θέση του πατέρα και ο Γκαρθία Ραμίρεθ του γιου και ήταν υποχρεωμένος να δεχτεί την ανωτερότητα του βασιλιά της Αραγωνίας. Τον Μάιο του 1135 ο Γκαρθία Ραμίρεθ κήρυξε τον εαυτό του υποτελή του Αλφόνσου Ζ΄ και έθεσε τον εαυτό του υπό την προστασία της Καστίλης, ο Αλφόνσος Ζ΄ του Λεόν και της Καστίλης ήταν ένας από τους διεκδικητές στην διαδοχή του Αλφόνσου του Μαχητή.[4]
Η υποταγή του βασιλιά της Παμπλόνα στον βασιλιά της Καστίλης πίεσε τον Ραμίρο να παντρευτεί προκειμένου να αποκτήσει διάδοχο και να συμμαχήσει με τον Ραϋμόνδο Βερεγγάριο Δ΄ κόμη της Βαρκελώνης.[5] Ο Γκαρθία Ραμίρεθ έπρεπε να ανταποκριθεί στα νέα δεδομένα με τον γάμο του Ραμίρο ο οποίος σίγουρα θα προτιμούσε άλλον διάδοχο από τον ίδιο ο οποίος είχε χριστεί θετός γιος του. [6]
Πριν από τον Σεπτέμβριο του 1135 ο Αλφόνσος Ζ΄ είχε παραχωρήσει στον Γκαρθία την Σαραγόσα ως δώρο. Η περιοχή είχε πρόσφατα κατακτηθεί από την Αραγωνία [7] , την οποία όμως ο Αλφόνσος δεν μπορούσε να ελέγξει στρατιωτικά. Με αυτόν τον τρόπο ο Γκαρθία θα μπορούσε να την ελέγχει για λογαριασμό της Καστιλιανικής εξουσίας. Ωστόσο το 1136 ο Αλφόνσος αναγκάστηκε να παραχωρήσει την Σαραγόσα στον Ραμίρο μέσα από συνθήκη ανάμεσα στο Βασίλειο της Αραγωνίας και στο Βασίλειο της Καστίλης στην οποία η κόρη του Ραμίρο Πετρονίλα θα παντρευόταν τον γιο του Αλφόνσο Σάντσο. Ο γάμος όμως δεν πραγματοποιήθηκε τελικά επειδή η Πετρονίλα παντρεύτηκε τον Ραϋμόνδο Βερεγγάριο Δ΄ της Βαρκελώνης, ο οποίος πήρε τον έλεγχο της Σαραγόσας, αν και ο Αλφόνσος διατήρησε την κυριαρχία του σε αυτή. Έτσι η Σαραγόσα πέρασε πάλι στην Αραγωνία και έφυγε οριστικά από την κυριαρχία του Γκαρθία.
Απεβίωσε στις 21 Νοεμβρίου 1150 και τάφηκε στον Καθεδρικό ναό της Παμπλόνα.
Το 1136 ο Γκαρθία υποχρεώθηκε να παραχωρήσει την Λα Ριόχα στην Καστίλη, αλλά την επόμενη χρονιά συμμάχησε με τον Αλφόνσο Α΄ της Πορτογαλίας, προκειμένου να αντιμετωπίσει τον Αλφόνσο Ζ΄. Έκλεισαν ειρήνη (1140) και ήταν σύμμαχος της Καστίλης την εποχή της Ανακατάκτησης και της κατάκτησης της Αλμερίας (1147).
Οικογένεια
Μετά το 1130 ο Γκαρθία νυμφεύτηκε τη Μαργαρίτα του Λ'Αιγκλ, με την οποία απέκτησε τέκνα:
Η σχέση του Γκαρθία Ραμίρεθ με τη σύζυγό του ήταν πολύ ασταθής. Υποτίθεται ότι αυτή είχε πολλούς εραστές και έδειχνε εύνοια στους Γάλλους συγγενείς της. Η σύζυγός του έκανε έναν δεύτερο γιο:
- (Ροντρίγκο) Ερρίκος πριν το 1144-π. 1175, που αρνήθηκε ο ίδιος να αναγνωρίσει σαν δικό του. [8]. Η αδελφή του Μαργαρίτα βασίλισσα της Σικελίας τον έκανε κόμη του Μοντεσκαλιόζο.
Στις 24 Ιουνίου 1144 στο Λεόν ο Γκαρθία έκανε δεύτερο γάμο με την Ουρράκα των Ιβρέα-Καστίλης, νόθη κόρη του Αλφόνσου Ζ΄ του Λεόν & Καστίλης, προκειμένου να επεκτείνει την κυριαρχία του. Με τον δεύτερο γάμο του απέκτησε μια κόρη:
Πρόγονοι
Παραπομπές
- ↑ Lourie, 642–643.
- ↑ Lourie, 647.
- ↑ Lourie, 649 n49.
- ↑ Lourie, 650.
- ↑ Grassotti, 60.
- ↑ Lourie, 650
- ↑ Lourie, 651.
- ↑ Norwich, 258.
Πηγές
- Domínguez Fernández, Enrique; Larrambebere Zabal, Miguel (1994). García Ramírez el Restaurador (1134–1150). Reyes de Navarra, vol. 8a. Pamplona: Editorial Mintzoa.
- Grassotti, Hilda. "Homenaje de García Ramírez a Alfonso VII." Príncipe de Viana, vol. 25 (no. 94-95), pp. 57–66 (1964).
- Lourie, Elena. "The Will of Alfonso I, 'El Batallador,' King of Aragon and Navarre: A Reassessment." Speculum, Vol. 50, No. 4. (Oct., 1975), pp 635–651.
- Norwich, John Julius. The Kingdom in the Sun, 1130–1194. London: Longmans, 1970.
.svg)
