Ο Γεώργιος Μπότσαρης (1719 - 1799) ήταν Έλληνας Σουλιώτης αγωνιστής πριν το 1821, ονομαστός Έλληνας οπλαρχηγός[1] και ηγέτης της σουλιώτικης φάρας των Μποτσαραίων.
Μετά την πτώση του Σουλίου εγκαταστάθηκε στο Βουργαρέλι Άρτας.[2] Απεβίωσε στα Τζουμέρκα Άρτας το 1799.[3][4]
Βιογραφία
Ο Γεώργιος Μπότσαρης γεννήθηκε το 1719 στο Σούλι. Πατέρας του ήταν ο Κυριάκος Μπότσαρης (17ος αιώνας). Ανέλαβε την αρχηγία της φάρας του περί το 1750, μετά το θάνατο του πατέρα του, και συναγωνιζόταν εξίσου με τις φάρες των Τζαβελαίων, Κουτσονικαίων και άλλων Σουλιωτών, στην επέκταση των ορίων της Σουλιώτικης Ομοσπονδίας, προκειμένου να εξασφαλιστεί η σιτάρκεια αυτής.[4]
Παιδιά του ήταν ο Τούσιας Μπότσαρης, ο Κίτσος Μπότσαρης, ο Νίκηζας Μπότσαρης, ο Νότης Μπότσαρης και η Μαρία Μπότσαρη.[4][5]
Μετά από αποτυχημένες απόπειρες των Τούρκων να καταλάβουν το Σούλι, κατά τα έτη 1721, 1731, 1754, 1759, 1762, 1772 και 1775, το 1778 o Αλή Πασάς, γίνεται Πασάς των Ιωαννίνων το 1778.[4] Το 1789, όταν ο Αλή Πασάς προσπάθησε να καταλάβει το Σούλι, ο Γιώργης Μπότσαρης αποδείχθηκε ένας από τους σημαντικότερους υπερασπιστές του. Ειδικότερα όμως αναδείχτηκε στη δεύτερη εκστρατεία του Αλή Πασά. Το 1792, με δόλο είχαν παρασυρθεί σε παγίδα 70 άνδρες του αρχηγού Λάμπρου Τζαβέλα. Ένας που κατόρθωσε να ξεφύγει έφτασε στο Παλαιοχώρι και ειδοποίησε τον Γιώργη Μπότσαρη για τον κίνδυνο. Ο Μπότσαρης επινόησε τότε και ακολούθησε ευφυές σχέδιο υποχώρησης. Εκκένωσε το Επταχώρι (ένα από τα χωριά του Σουλίου), που βρισκόταν σε χαμηλότερο υψόμετρο, συμπλήρωσε την οχύρωση της Κιάφας και μαζί με τον Λάμπρο Τζαβέλα, του οποίου ο γιος Φώτος ήταν επίσης αιχμάλωτος-όμηρος του Αλή, αποφάσισαν, όπως πρότεινε ο Μπότσαρης, να συγκεντρώσουν τα γυναικόπαιδα στην Κιάφα και οι άνδρες να πιάσουν τα στενά της Κιάφας και άλλες επίκαιρες θέσεις. Τα στρατεύματα του Αλή προχώρησαν με ανεμπόδιστη προέλαση μέσα από δύσβατη περιοχή, μη λαμβάνοντας έτσι πρόσθετα μέτρα.[6][7]
Ο Αλή Πασάς υπέστη τρομερή καταστροφή.[4] Ο Μπότσαρης τον καταδίωξε και έστησε το αρχηγείο του στον Άγιο Ιωάννη της Μπουνίλας, 2 χλμ. έξω από τα Ιωάννινα. Εκεί έμεινε δεκαπέντε ημέρες μέχρι που ο Αλής αναγκάστηκε να υπογράψει ταπεινωτική συνθήκη και αναγκάστηκε να καταβάλει, τη χρηματική αποζημίωση που του επιβλήθηκε καθώς και να παραχωρήσει το αρματολίκι Αγράφων στον Γιώργη Μπότσαρη.[2][5][7]
Η νίκη αυτή κατέστησε τη φάρα των Μποτσαραίων σε πολύ προνομιούχο θέση μεταξύ των άλλων σουλιώτικων οικογενειών. Ο Γιώργης Μπότσαρης παρέδωσε την ηγεσία της φάρας των Μποτσαραίων στον πρωτότοκο γιο του Τούσια Μπότσαρη.[8]
Μετά το θάνατο του Τούσια, ο Γιώργης Μπότσαρης ανέλαβε προσωρινά αρχηγός της φάρας και στις 25 Ιουνίου του 1797 η Σουλιώτικη Ομοσπονδία τού πρότεινε να σπεύσει επικεφαλής 2.000 Σουλιωτών προς βοήθεια του δόγη της Βενετίας, που κινδύνευε από τα στρατεύματα του Ναπολέοντα, πλην όμως η Βενετία είχε ήδη παραδοθεί. Λίγα χρόνια μετά παρέδωσε την αρχηγία της φάρας του στον γιο του Κίτσο Μπότσαρη.[4]
Παραπομπές
- ↑ «Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας (Κυριακή, 28 Μαΐου 2017)».
- ↑ 2,0 2,1 «Τα Νέα (2000) - Ανταγωνισμοί - Ο Μπότσαρης εγκαταλείπει το Σούλι».
- ↑ Πρωθυπουργός της Ελλάδος Σπυρίδωνας Λάμπρος στὸ Περιοδικὸ ΝΕΟΣ ΕΛΛΗΝΟΜΝΗΜΩΝ, τεῡχος ΣΤ’ (1909) σελ. 225-29.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Ibid
- ↑ 5,0 5,1 "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου", τομ.14ος, σελ.33, Λήμμα οικογένεια Μπότσαρη
- ↑ "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου", τομ.14ος, σελ.33
- ↑ 7,0 7,1 Αρχείο Αλή Πασά Γενναδείου Βιβλιοθήκης - Χρ. Περραιβός, Ιστορία σύντομος του Σουλίου και Πάργας... Τόμος πρώτος, εν Παρισίοις κατά το 1803.
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τομ. 44, σελ. 25.
Πηγές
- Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας
- "Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια" τομ.ΙΖ΄, σελ. 714.
- Σπυρίδων Λάμπρος - Περιοδικὸ ΝΕΟΣ ΕΛΛΗΝΟΜΝΗΜΩΝ, τεῡχος ΣΤ’ (1909) σελ. 225-29.
- "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου", τομ.14ος, σελ.33
- Μεγάλη Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαιδεία. Αθήναι: Έκδοσις Μεγάλης Στρατιωτικής και Ναυτικής Εγκυκλοπαιδείας. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2009.
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τομ. 44, σελ. 25.
- Αρχείο Αλή Πασά Γενναδείου Βιβλιοθήκης - Χρ. Περραιβός, Ιστορία σύντομος του Σουλίου και Πάργας... Τόμος πρώτος, εν Παρισίοις κατά το 1803.
