Το χωριό αναφέρεται από τον Φραντσέσκο Μπαρότσι το 1577 ως Garipa, στην επαρχία Μυλοποτάμου. Στην ενετική απογραφή του 1583 από Καστροφύλακα αναφέρεται ως Garipa με 84 κατοίκους και ο Φραντσέσκο Μπαζιλικάτα το 1630 το αναφέρει ως Garipa. Στην οθωμανική απογραφή του 1671 αναφέρεται ως Gripa με 11 χαράτσια.[1] Η ετυμολογία του ονόματος δεν είναι γνωστή. Το πιθανότερο είναι να προέρχεται από το όνομα του πρώτου οικιστή. Σε έγγραφο του 1368 αναφέρεται το επίθετο Γαρίπου (Garipu).[1]
Το 1881 ανήκε στον δήμο Αυδανιτών και σύμφωνα με την απογραφή είχε 33 χριστιανούς και 7 μουσουλμάνους κατοίκους. Στην απογραφή του 1900 ανήκε στον ίδιο δήμο και είχε 31 κατοίκους ενώ στην απογραφή του 1920 υπαγόταν στον αγροτικό δήμο Κεραμωτών.[1] Το 1925 ο Γαρίπας προσαρτήθηκε στην κοινότητα Χουμερίου, όπου και παρέμεινε μέχρι την Καποδιστριακή διοικητική διαίρεση το 1997, όταν εντάχθηκε στον δήμο Γεροποτάμου.[2]
Απογραφές πληθυσμού
Αναλυτικά η δημογραφική πορεία του χωριού σύμφωνα με τις απογραφές:
Ο καθεδρικός ναός του χωριού είναι αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο. Στο εσωτερικό του βρίσκονται εικόνες του 19ου αιώνα. Υπάγεται στην ενορία Κεραμωτών, της μητρόπολης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου.[3] Ο κοιμητηριακός ναός του χωριού είναι αφιερωμένος στον Άγιο Ιωάννη και στο εσωτερικό του φέρει τοιχογραφίες. Ο Ιωάννης Σπαθαράκης χαρακτηρίζει τις τοιχογραφίες του ναού ως από τις ωραιότερες όλου του βυζαντινού χώρου. Είναι σχεδιασμένες στο ογκώδες πλαστικό στυλ και χρονολογούνται στις αρχές του 14ου αιώνα.[4] Στο χωριό βρίσκονται ερείπια μεσαιωνικού πύργου.[1]
Παραπομπές
↑ 1,01,11,21,31,41,5Σπανάκης, Στέργιος (1993). Πόλεις και χωριά της Κρήτης στο πέρασμα των αιώνων, τόμος Α΄. Ηράκλειο: Γραφικές Τέχνες Γ. Δετοράκης. σελίδες 215–216.
↑«Γαρίπα (Ρεθύμνης)». Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών - Αναλυτικά. ΕΕΤΑΑ-Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης Α.Ε. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2019.
↑«Επαρχία Μυλοποτάμου». www.imra.gr. Ιερά Μητρόπολις Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2019.
↑Σπαθαράκης, Ιωάννης (1999). Βυζαντινές τοιχογραφίες Νομού Ρεθύμνου. Ρέθυμνο: Μίτος. σελ. 54. ISBN960-7857-02-X.