Η Βούλα Παπαϊωάννου (1898 – 1990) ήταν Ελληνίδα φωτογράφος.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στη Λαμία και ήταν κόρη του Θεοχάρη Παπαϊωάννου, αξιωματικού του στρατού, και της Αφροδίτης. Μεγάλωσε στην Αθήνα. Φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών και ασχολήθηκε με την φωτογραφία. Συνεργάστηκε με το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο για την φωτογράφιση εκθεμάτων του ενώ την περίοδο της Κατοχής συνεργάστηκε με την ελβετική επιτροπή του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού αποτυπώνοντας την καθημερινότητα των κατοίκων της ελληνικής πρωτεύουσας.
Το 1946 ανέλαβε την διεύθυνση του τμήματος φωτογραφίας της UNRA (United Nations Rehabilitation Relief, 1946 — 1950).[4] Με την ιδιότητα αυτή ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα καταγράφοντας με τον φακό της πτυχές της μεταπολεμικής ζωής των κατοίκων της υπαίθρου.[4] Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας. Το αρχείο της, αποτελούμενο από 12.500 αρνητικά, δωρήθηκε από την ίδια στο Μουσείο Μπενάκη, όπου και φυλάσσεται.[5] Λευκώματα με φωτογραφίες της έχουν κυκλοφορήσει στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Απεβίωσε το 1990.
Παραπομπές