Ο Βασιλιάς στην Πρωσία (γερμ.: König in Preussen) ήταν τίτλος που έφεραν τρεις Πρώσοι μονάρχες, από το 1701 ως το 1772. Ο Φρειδερίκος Β΄ ήταν ο τελευταίος αυτών, αφού μετά το 1772 ονομάστηκε Βασιλιάς της Πρωσίας.

Οι Μαγράβοι-Εκλέκτορες του Βρανδεμβούργου ήταν υποτελείς του Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αλλά διοικούσαν και το Δουκάτο της Πρωσίας το οποίο ωστόσο βρισκόταν έξω από τα όρια της Αυτοκρατορίας. Δε μπορούσαν να φέρουν τον τίτλο του βασιλέα, καθώς μονάχα οι Αψβούργοι αυτοκράτορες ονομάζονταν Βασιλείς των Γερμανών.

Το 1701, ο Αυτοκράτορας Λεοπόλδος Α΄ προσέφερε στον Φρειδερίκο Α΄ τον τίτλο Βασιλιάς στην Πρωσία, ως ανταπόδοση για τη βοήθεια του Οίκου Χοεντσόλερν στους Αψβούργους, κατά τον Πόλεμο της Ισπανικής Διαδοχής.^[1] Πρακτικά, ο Φρειδερίκος δε θα μπορούσε να είναι Βασιλιάς της Πρωσίας, εφόσον ένα η Δυτική Πρωσία ανήκε τότε στην Πολωνο-Λιθουανική Κοινοπολιτεία.^[2] Επιπλέον, αν είχε ονομαστεί Βασιλιάς της Πρωσίας, θα είχε το δικαίωμα να χορηγεί τίτλους ευγενείας εντός της Αυτοκρατορίας, μια δραστηριότητα που ήταν επικερδής και προσπόριζε κύρος και την οποία οι Αψβούργοι επιθυμούσαν να τη διατηρήσουν.^[2] Ο Φρειδερίκος στέφθηκε στις 18 Ιανουαρίου του ίδιου έτους στο Κάστρο του Κένιγκσμπεργκ,^[1] ενώ η σύζυγός του, Σοφία Καρλόττα, ονομάστηκε επίσης Βασίλισσα στην Πρωσία.

Το 1713 ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος διαδέχτηκε τον πατέρα του και διατήρησε τον τίτλο αυτό ως το θάνατό του, το 1740. Νέος βασιλιάς στην Πρωσία χρίστηκε ο Φρειδερίκος Β΄, ο οποίος μεταμόρφωσε την Πρωσία σε μια από τις μεγαλύτερες δυνάμεις της Ευρώπης. Νίκησε τους εξασθενημένους Αψβούργους στους Πολέμους της Σιλεσίας (1740-1742, 1744–1745 και 1756–1763) και το 1772 κατέκτησε μέρος της Δυτικής Πρωσίας. Την ίδια χρονιά υιοθέτησε τον τίτλο Βασιλιάς της Πρωσίας, έναν τίτλο που έφεραν από εδώ και πέρα οι Πρώσοι μονάρχες.

• (Γερμανικά) Beier, Brigitte. Die Chronik der Deutschen. Wissenmedia Verlag. 2007. ISBN 3577143746
• (Ελληνικά) Time-Life Παγκόσμια Ιστορία. Τόμος 15. Εκδόσεις Κ. Καπόπουλος. Αθήνα 1993