Υπηρέτησε ως διπλωμάτης καριέρας σε διάφορες θέσεις και αποστολές της υπηρεσίας του στο εξωτερικό. Ανήλθε μέχρι το βαθμό του «προσέδρου υπουργού».[1] Ως συγγραφέας του ελαφρού θεάτρου εμφανίστηκε το 1907 με την κωμωδία Ιπτάμενος παναμάς, την οποία ανέβασε στην έδρα της «Νέας Σκηνής» στην Ομόνοια ο θίασος του Κωνσταντίνου Σαγιώρ.[3] Η θεατρική παραγωγή του Κολοκοτρώνη διήρκεσε έως το 1917, με καρπό τη συγγραφή δέκα έργων: οκτώ μονόπρακτες κωμωδίες (φάρσες), εκ των οποίων δυο σε συνεργασία με το Νικόλαο Λάσκαρη, και δυο ελαφρά δράματα.[4] Μεταξύ άλλων, περιλαμβάνονται τα θεατρικά Τα απρόοπτα της απογραφής, Η Λολίτα, Το αεροπλάνο, Ο μακαρίτης και Οι ερασιτέχναι.[1] Διετέλεσε μέλος της διοίκησης της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων[5] και το 1918 συμμετείχε, μαζί με άλλους συγγραφείς (Μιλτιάδης Λιδωρίκης, Μπάμπης Άννινος, Γεώργιος Τσοκόπουλος κ.άλ.), στη σύσταση της Εταιρείας Ελληνικού Θεάτρου, που είχε ως στόχο τη διασφάλιση του έργου και την εκμετάλλευση των συγγραφικών δικαιωμάτων των μελών της.[6]
Το 1919, στο Παρίσι, εξέδωσε (ως V. Colocotronis) στα γαλλικά το βιβλίο La Macédoine et l'hellénisme: étude historique et ethnologique.[α]. Η μελέτη συντάχθηκε υπό το πρίσμα των βαλκανικών εθνικών διεκδικήσεων και συγκρούσεων αναφορικά με τη Μακεδονία και της διατύπωσης επιχειρημάτων σε σχέση με την οριστικοποίηση των συνόρων από τη συμμαχική Συνδιασκέψη της Ειρήνης στο Παρίσι. Ο Κολοκοτρώνης συνόψισε εκείνα τα επιχειρήματα της ελληνικής πλευράς, τα οποία είχαν προέλευση στη φιλο-ελληνική διεθνή ιστοριογραφία και χαρτογραφία, υποστηρίζοντας ότι οι σλαβόφωνοι κάτοικοι της Μακεδονίας (οι Μακεδονοσλάβοι στην τότε ορολογία) ήταν σλαβόφωνοι Έλληνες. Οι απόψεις του βρίσκονταν στον αντίποδα των θέσεων του καθηγητή Γεώργιου Σωτηριάδη, ο οποίος αναγνώριζε την ύπαρξη «Μακεδονοσλάβων» μέσα στα εδάφη της ελληνικής επικράτειας.[7]
Ο Κολοκοτρώνης συνέγραψε, επιπλέον, το 1925 τη Μελέτη περί του εξελληνισμού των ξένων τοπωνυμίων της Μακεδονίας, μετά παρατηρήσεων επί της διοικητικής διαιρέσεως του ελληνικού κράτους.[8] Το 1911 είχε εκδόσει έναν Οδηγόν διπλωματικόν και προξενικόν.[9]
