Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 28/05/2022.
Στην ελληνική μυθολογία, ο γίγανταςΑλκυονέας ήταν γιος είτε του Ουρανού και της Γαίας,[1] είτε του Ταρτάρου και της Γαίας. Ο Αλκυονέας ήταν ο πατέρας των εφτά Αλκυονίδων.[2] Τον θεωρούσαν τον «πρεσβύτερον Γιγάντων» και «μεγέθει μεν σώματος ανυπέρβλητον, δυνάμει δε ακαταγώνιστον».[1]
Γιγαντομαχία
Στη Γιγαντομαχία ο Αλκυονέας αγωνίσθηκε στο πλευρό του γίγαντα Πορφυρίωνα. Ο Ηρακλής, με την προτροπή και τις οδηγίες της θεάς Αθηνάς, κατάφερε και σκότωσε τον Αλκυονέα έχοντας μαζί του τον Τελαμώνα, όπως αναφέρει ο Πίνδαρος.[3] Προηγουμένως, ο Αλκυονέας είχε συντρίψει 12 άρματα και 24 συντρόφους του Ηρακλή με ένα μεγάλο λιθάρι. Λέγεται μάλιστα ότι το λιθάρι αυτό το είχε ρίξει και εναντίον του Ηρακλή, αλλά ο ήρωας το απέκρουσε με το ρόπαλό του. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι το μυθικό αυτό λιθάρι βρισκόταν ακόμα κάπου στον Ισθμό της Κορίνθου.
Η μάχη του Ηρακλή με τον Αλκυονέα κατά τη Γιγαντομαχία απεικονίζεται σε διάφορα αγγεία, με τον Ηρακλή όρθιο και στο πλάι του την Αθηνά να τον καθοδηγεί. Ο Ηρακλής σημαδεύει με το τόξο του τον Αλκυονέα. Ο Γίγαντας παριστάνεται να πέφτει ανάσκελα, να του φεύγει από το χέρι ένα ρόπαλο που κρατούσε, ενώ τον κυριεύει ο Ύπνος, που εικονίζεται ως φτερωτός δαίμονας να του δένει τα μέλη του σώματός του.
Ο Πίνδαρος αποκαλεί τον Αλκυονέα «Βουβότα»,[4] δηλαδή βουκόλο. Το επίθετο αυτό ίσως να σχετίζεται με την αρπαγή των βοδιών του θεού Ηλίου και της Ερυθείας. Σύμφωνα με την ερμηνεία του μύθου από τον Λούντβιχ Πρέλερ,[5] ο Αλκυονέας παριστάνει τον χειμώνα που καταδικάζεται σε αδυναμία και τελικώς πληγώνεται θανάσιμα από τον ηλιακό ημίθεο Ηρακλή.
