Ο Αλεξάντερ Γουίλιαμ Γουίλιαμσον (Alexander William Williamson, 1 Μαΐου1824 – 6 Μαΐου1904) ήταν Άγγλοςχημικός με καταγωγή από τη Σκωτία. Είναι περισσότερο γνωστός για την ομώνυμη μέθοδο συνθέσεως των αιθέρων (Williamson ether synthesis).
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Αλεξάντερ Γουίλιαμσον γεννήθηκε στο Λονδίνο. Σπούδασε και εργάσθηκε υπό τους Λέοπολντ Γκμέλιν στη Χαϊδελβέργη και Γιούστους φον Λήμπιχ στο Γκίσεν. Στη συνέχεια πέρασε τρία χρόνια στο Παρίσι μελετώντας ανώτερα μαθηματικά από τον Comte. Το 1849, σε ηλικία μόλις 25 ετών, ο Γουίλιαμσον διορίσθηκε καθηγητής της «πρακτικής χημείας» στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (University College) και από το 1855 μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1887 καθηγητής της γενικής χημείας. Το 1855 νυμφεύθηκε την `Εμα Κάθριν Κέι (Key), που ήταν η τρίτη κόρη του Τόμας Χιούιτ Κέι[5]. Απέκτησαν μία θυγατέρα, την Alice Maud Williamson, που παντρεύτηκε τον φυσικό Alfred Henry Fison (1857-1923). Ο Αλεξάντερ Γουίλιαμσον απεβίωσε σε ηλικία 80 ετών στο Χίντχεντ του Σάρεϊ και τάφηκε στο Κοιμητήριο του Μπρούκγουντ[6][7]
Οι έρευνές του επί του αιθέρα
Ο Α. Γουίλιαμσον
Ο Γουίλιαμσον αναγνωρίζεται ως ο πρωτοπόρος στη σύνθεση του αιθέρα δια της αλληλεπιδράσεως θειικού οξέος και αιθανόλης. Αυτή η μέθοδος είναι γνωστή σήμερα ως «σύνθεση αιθέρα κατά Williamson». Θεωρούσε τον αιθέρα και την αλκοόλη ως ουσίες «ανάλογες» και σχηματιζόμενες κατά τον ίδιο τρόπο με το νερό, εισάγοντας γενικότερα τον «τύπο νερού» ως ένα πρότυπο ευρείας εφαρμογής για την ταξινόμηση των χημικών ενώσεων, ικανό όπως πίστευε, για όλες τις ανόργανες ενώσεις και για τις γνωστότερες οργανικές.
Το 1850 ο Γουίλιαμσον πρότεινε μία θεωρία που, σε τροποποιημένη μορφή, έχει θεμελιώδη σημασία στη σύγχρονη θεωρία της ιοντικής διαστάσεως: Σε μία δημοσιευμένη εργασία του για τον σχηματισμό του αιθέρα, επέμεινε ότι σε μία οποιαδήποτε συγκέντρωση μορίων μιας ενώσεως λαβαίνει χώρα μία συνεχής ανταλλαγή ανάμεσα στα χημικά στοιχεία που περιέχονται στην ένωση. Π.χ. στο υδροχλωρικό οξύ το κάθε άτομουδρογόνου δεν παραμένει ήσυχα προσδεδεμένο με το άτομο χλωρίου με το οποίο ενώθηκε αρχικώς, αλλά ανταλλάσσει τη θέση του με άλλα άτομα υδρογόνου. Μία παρόμοια υπόθεση είχε προταθεί περίπου την ίδια εποχή από τον Ρούντολφ Κλαούζιους.
Τιμητικές διακρίσεις
Για την εργασια του στην «αιθεροποίηση» ο Γουίλιαμσον τιμήθηκε το 1862 με το «Βασιλικό Μετάλλιο» της Βασιλικής Εταιρείας, της οποίας είχε γίνει εταίρος από το 1855, και της οποίας διετέλεσε γραμματέας επί των εξωτερικών θεμάτων από το 1873 ως το 1889. Διετέλεσε επίσης δύο φορές πρόεδρος της Χημικής Εταιρείας του Λονδίνου, από το 1863 μέχρι το 1865 και από το 1869 ως το 1871. Υπήρξε εξάλλου αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Αγίας Πετρουπόλεως.
Ο Γουίλιαμσον και οι «Πέντε του Τσοσού»
Το 1863 πέντε φοιτητές από το Τσοσού της Ιαπωνίας ήρθαν να σπουδάσουν στο Λονδίνο υπό την καθοδήγηση του καθηγητή Γουίλιαμσον. Επρόκειτο για τους `Ιτο Σουνσούκε (αργότερα γνωστό ως `Ιτο Χιρομπούμι), Ινούε Μόντα (αργότερα γνωστό ως Ινούε Καόρου), Γιαμάο Γιόζο, `Εντο Κινσούκε και Νομούρα Γιακίτσι (αργότερα γνωστό ως Ινούε Μασάρου). Αργότερα είχαν όλοι τους τεράστια συνεισφορά στον εκσυγχρονισμό της Ιαπωνίας.
↑Harris, J.; Brock, W.H. (1978). «From Giessen to Gower Street: Towards a Biography of Alexander William Williamson (1824–1904)». Annals of Science (Taylor & Francis) 31 (2): 95–130. doi:10.1080/00033797400200171.
Foster, G. Carey (1911). «Gedächtnisfeier: Alexander William Williamson». Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft44 (3): 2253–2269. doi:10.1002/cber.19110440339.
