Στο χώρο αυτό, κατά τον Ξενοφώντα, ("Ελληνικά" Β,4-30), είχαν στρατοπεδεύσει οι Σπαρτιάτες του Παυσανία και μέσα στο χώρο αυτό εξαφανίστηκαν οι περί τον Θρασύβουλο καταδιωκόμενοι Αθηναίοι.
Στους προϊστορικούς χρόνους ο Πειραιάς ήταν νησίδα[1] κοντά στην ακτή της Αττικής όπως είναι σήμερα η Σαλαμίνα. Στο πέρασμα των αιώνων η θαλάσσια λωρίδα βαθμιαία εξαφανίστηκε από προσχώσεις από τους αρχαίους χειμάρρους, και ιδίως από τον Κηφισό, με συνέπεια να σχηματιστεί ένας αβαθής ελώδης χώρο, τον οποίο οι αρχαίοι αποκαλούσαν αλίπεδον. Ο Πλούταρχος αναφέρει πως ο Κίμων για την ενίσχυση των θεμελίων των Μακρών Τειχών ειδικότερα στο χώρο του Αλιπέδου χρησιμοποίησε πάρα πολλά χαλίκια και ογκώδεις λίθους.
