Έχει κατακτήσει ως πρώτος προπονητής έξι ευρωπαϊκούς τίτλους: δύο συνεχόμενες φορές με την Ανατολού Εφές την Ευρωλίγκα (2021, 2022) και μία με τον Παναθηναϊκό (2024), μία φορά το Γιούροκαπ (2016), μία φορά το EuroChallenge (2012) και μία φορά το Κύπελλο Σαπόρτα (2002).[1] Είναι ένας από τους τρεις προπονητές στην ιστορία που έχουν κατακτήσει τέσσερα διαφορετικά ευρωπαϊκά τρόπαια,[2] ο πρώτος Τούρκος προπονητής που κέρδισε την Ευρωλίγκα[3] ενώ το 2021 αναδείχτηκε Προπονητής της χρονιάς στην διοργάνωση.
Μετά την επιστροφή του στην Ευρώπη, προπονούσε την ιταλικήΜοντεπάσκι Σιένα και κέρδισε με τον σύλλογο το τελευταίο Κύπελλο Σαπόρτα το 2002. Στη συνέχεια, εντάχθηκε στην Ούλκερσπορ (τώρα Ούλκερ Φενέρμπαχτσε) ωστόσο, αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τη δουλειά του για προσωπικά ζητήματα.[4] Δήλωσε ότι η παραίτησή του ήταν οικειοθελής.[5] Μετά την αναχώρησή του από τη Φενέρμπαχτσε επέστρεψε στην Ιταλία και υπέγραψε στην Κλιμαμίο Μπολόνια[6][7] και προπονούσε εκεί μέχρι την επιστροφή του στην Τουρκία ως επικεφαλής προπονητής της Μπεσίκτας κατά τη διάρκεια της χρονιάς 2007–08.[8][9]
Τουρκ Τέλεκομ
Αφού για πέντε σεζόν (1991-96) είχε διατελέσει ως ένας εκ των δύο βοηθών του Αϊντίν Ερς στην Εφές Πίλσεν (μαζί με τον Οκτάι Μαχμούτι), συμμετέχοντας ως βοηθός προπονητή σε δύο ευρωπαϊκούς τελικούς (τον χαμένο από τον Άρη τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων στο Τορίνο το 1993 και τον νικηφόρο διπλό τελικό του Κυπέλλου Κόρατς το 1996 απέναντι στη Στεφανέλ Μιλάνο), τη σεζόν 1996-97 ανέλαβε ως πρώτος προπονητής την ηγεσία της Τουρκ Τέλεκομ της Άγκυρας. Με μοναδικούς ξένους τους Μίρκο Μιλίτσεβιτς (από την ΑΕΚ) και Ρίκι Γουίνσλοου, η ομάδα της Άγκυρας, που είχε έρθει όγδοη την περασμένη σεζόν, με τον Αταμάν έκανε μια εξαιρετική χρονιά, παίρνοντας τη δεύτερη θέση με ρεκόρ 24-6, σπάζοντας το δίπολο Εφές Πίλσεν-Ούλκερ, και στα πλέι οφ απέκλεισε την Ούλκερ με 3-2, βγάζοντας την ομάδα για πρώτη και μοναδική φορά στην Ευρωλίγκα, μαζί με την πρωταθλήτρια Εφές.
Την επόμενη σεζόν ο Αταμάν κέρδισε τον πρώτο του τίτλο ως προπονητής, το τουρκικό Σούπερ Καπ, νικώντας 78-75 την Εφές. Η ομάδα συμμετείχε επίσης στην Ευρωλίγκα, όπου με 5 νίκες και 11 ήττες αποκλείστηκε από τα νοκ άουτ σε ισοβαθμία με την ΚΚ Σπλιτ (του Ζέλικο Παβλίσεβιτς και ενός νεαρού Νίκολα Βούισιτς), ενώ έφτασε και στον τελικό του Κυπέλλου Τουρκίας, χάνοντας από την Εφές με 71-67.
Καρσίγιακα
Το καλοκαίρι του 1999 ανέλαβε την Πινάρ Καρσίγιακα της Σμύρνης. Τον Οκτώβριο η ομάδα ήταν πρώτη στο τουρκικό πρωτάθλημα, με 7 νίκες σε 7 αγώνες, έχοντας κερδίσει τις κορυφαίες ομάδες της χώρας (Εφές Πίλσεν, Ούλκερ, Γαλατάσαραϊ, Μπεσίκτας και Τόφας). Μοναδικοί ξένοι της ομάδας ήταν ο Μιλίτσεβιτς, ο Ρώσος Ζαχάρ Πασούτιν και ο Βρίμπιτσα Στεφάνοφ (μετέπειτα παίκτης της ΑΕΚ και της Σιένα).
Εφές Πίλσεν
Στα τέλη Οκτωβρίου του 1999, ο ιστορικός προπονητής της Εφές Πίλσεν, Αϊντίν Ερς, απολύθηκε από το σύλλογο μετά από οχτώ χρόνια, με την ομάδα να έχει ρεκόρ 2-3 στην Ευρωλίγκα. Ο Αταμάν, που προπονούσε την Καρσίγιακα, κλήθηκε να αναλάβει την Εφές, κάτι που έπραξε σπάζοντας το συμβόλαιό του με την ομάδα της Σμύρνης. Με τον Αταμάν, η Εφές των Τούρκογλου, Κουτλουάι, Μουλαομέροβιτς, Ντρόμπνιακ και Γουίνσλοου κέρδισε τους 9 από τους επόμενους 11 αγώνες της στην Ευρωλίγκα, πήρε το πλεονέκτημα έδρας για τα νοκ άουτ και έφτασε για πρώτη φορά στην ιστορία της στο φάιναλ φορ της διοργάνωσης. Τον Απρίλιο του 2000, στη Θεσσαλονίκη, η Εφές ηττήθηκε στον ημιτελικό (81-71) από τον Παναθηναϊκό, και κατέκτησε την τρίτη θέση νικώντας στο μικρό τελικό τη Μπαρτσελόνα (65-59). Στο τουρκικό πρωτάθλημα, ηττήθηκε στους τελικούς από την Τόφας των Ντέιβιντ Ρίβερς και Σλάβεν Ρίματς.
Την επόμενη σεζόν η ομάδα συμμετείχε στη Σουπρολίγκα, φτάνοντας πάλι στο φάιναλ φορ, λίγο πριν το οποίο όμως ο Αταμάν αντικαταστάθηκε από τον Μαχμούτι.
Μοντεπάσκι Σιένα
Το καλοκαίρι του 2001 ο Αταμάν ανέλαβε την ιταλική Σιένα. Με παίκτες όπως ο Μπόρις Γκόρενς, ο Πέταρ Ναουμόσκι και ο Μιλένκο Τόπιτς, η Σιένα κατέκτησε το τελευταίο Κύπελλο Σαπόρτα, το 2002, και ο Αταμάν τον πρώτο του ευρωπαϊκό τίτλο ως προπονητής, νικώντας στον τελικό 81-71 τη Βαλένθια. Την ίδια σεζόν έφτασε ως τον τελικό του Κυπέλλου Ιταλίας, όπου έχασε 79-77 από την Κίντερ Μπολόνια του Έτορε Μεσίνα (και των Τζινόμπιλι, Γιάριτς, Σμόντις, Μπετσίροβιτς, Γκρέιντζερ κ.ά.). Ως κάτοχος του Κυπέλλου Σαπόρτα, η ομάδα προκρίθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της στην Ευρωλίγκα.
Τη σεζόν 2002-03 η Σιένα, με παίκτες-προσωπικές επιλογές του Αταμάν όπως ο Αλφόνσο Φορντ, ο Μιχάλης Κακιούζης, ο Ντούσαν Βούκσεβιτς, ο Νάντο Τζεντίλε, ο Στεφάνοφ, ο Μιρσάντ Τουρκσάν, ο Κιάτσιγκ, ο Ζουκάουσκας - οι περισσότεροι από τους οποίους προέρχονταν από το ελληνικό πρωτάθλημα - έκανε τη μεγάλη έκπληξη, αφού απέκλεισε τον Παναθηναϊκό του Ζέλικο Ομπράντοβιτς και τη Φορτιτούντο Μπολόνια και βρέθηκε στο φάιναλ φορ της Βαρκελώνης στην πρώτη της μόλις συμμετοχή στη διοργάνωση. Στον ημιτελικό, με σκληρή άμυνα ανέτρεψε το 23-39 της Μπενετόν σε 58-52, και βρισκόταν δύο πόντους μπροστά ως το τέλος, για να χάσει τελικά από το τρίποντο του Μπουλέρι. Στον μικρό τελικό κέρδισε 79-78 την ΤΣΣΚΑ Μόσχας του Ντούσαν Ίβκοβιτς και κατέλαβε την τρίτη θέση. H ομάδα που έφτιαξε ο Αταμάν συνέχισε να πρωταγωνιστεί στο ιταλικό και ευρωπαϊκό μπάσκετ τα επόμενα χρόνια.
Ούλκερ
Στην επιστροφή του στην Τουρκία, ο Αταμάν έφερε στην Ούλκερ τον Ευθύμη Ρεντζιά, μαζί με τον Ασράφ Αμάγια του Αμαρουσίου, τον Λιθουανό σκόρερ Σαούλιους Στομπέργκας, τον πλέι-μέικερ Κερέμ Τουντσερί, τον Σερκάν Ερντογάν, τον Εουρέλιους Ζουκάουσκας και τον Κερέμ Γκιονλούμ. Με αυτό το ρόστερ, η Ούλκερ μπόρεσε τη σεζόν 2004-05 να φτάσει στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας, έχοντας αποκλείσει μάλιστα στη φάση των 16 τη Σιένα (85-71), πρώην ομάδα του Αταμάν.
Φορτιτούντο Μπολόνια
Ο Αταμάν ανέλαβε την Φορτιτούντο το Νοέμβριο του 2006 σε μια δύσκολη περίοδο, με την ιταλική ομάδα να έχει ξεκινήσει με 0-5 στην Ευρωλίγκα. Με τον Αταμάν η ομάδα βελτιώθηκε, νίκησε μάλιστα και την Εφές Πίλσεν με 72-74 μέσα στην Τουρκία, αλλά έμεινε εκτός Top 16 στην ισοβαθμία με την Πρόκομ με ρεκόρ 5-9. Στο τέλος της χρονιάς ο Αταμάν έφυγε από την ομάδα, που αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα.
Μπεσίκτας Κόλα Τούρκα
Ο Αταμάν είχε μία επιτυχημένη χρονιά με την Μπεσίκτας και η ομάδα πέτυχε έως τους Προημιτελικούς του EuroCup που έγιναν στο Τορίνο της Ιταλίας μετά από μια εκπληκτική αήττητη επίδοση με 10 σερί νίκες στον 2ο όμιλο.[10] Αυτή ήταν η πρώτη φορά που δύο τουρκικές ομάδες έπαιξαν μεταξύ τους. Η Μπεσίκτας έχασε από την Γαλατασαράι Καφέ Κράουν και αποκλείστηκε στα προημιτελικά.[11] Στο πρωτάθλημα, η ομάδα ολοκλήρωσε την κανονική περίοδο στην πρώτη θέση και συμμετείχε στα πλέι οφ.[12] Μετά τον αποκλεισμό της Μπεσίκτας Κόλα Τούρκα στους προημιτελικούς, κυκλοφόρησε η δήλωση ότι ο Εργκίν Αταμάν δεν θα προπονεί πλέον την Μπεσίκτας.[13]
Εφές Πίλσεν
Μία εβδομάδα αργότερα, υπέγραψε συμβόλαιο δύο ετών με την Εφές Πίλσεν, όπου είχε εργαστεί από το 1999 έως το 2001.[14] Ο Αταμάν έχει επιτύχει τα μεγάλα επιτεύγματα την περίοδο 2008–09 με την κατάκτηση του Τουρκικού Πρωταθλήματος, Κυπέλλου Τουρκίας και Κυπέλλου Προέδρου Τουρκίας. Στις 4 Ιουνίου 2010, έφυγε από την Εφές Πίλσεν.
Επιστροφή στην Μπεσίκτας
Υπέγραψε διετές συμβόλαιο με την Μπεσίκτας τον Ιανουάριο του 2011. Την περίοδο 2010–11, δεν κέρδισε τα κύπελλα με την Μπεσίκτας. Και την επόμενη χρονιά, κέρδισε το Κύπελλο Τουρκίας τον Φεβρουάριο του 2012. Στη συνέχεια, κέρδισε τον τίτλο του EuroChallenge απέναντι στην Ελάν Σαλόν στον τελικό στις 29 Απριλίου 2012.[15] Και τέλος, κέρδισε το Πρωτάθλημα Τουρκίας έναντι της Εφές Αναντολού στους τελικούς των πλέι οφ στον τελευταίο αγώνα στις 11 Ιουνίου 2012.
Στις αρχές της χρονιάς 2014-15, η Γαλατασαράι δυσκολεύτηκε οικονομικά και τελικά στα αποτελέσματα. Αρκετοί παίκτες διέκοψαν τις προπονήσεις και επίσης κάποιοι τραυματίστηκαν, κάτι που οδήγησε σε απογοήτευση και συγκρούσεις στην ομάδα.[17] Στις 19 Οκτωβρίου 2014, ο Αταμάν ενεπλάκη στο επεισόδιο με τον τότε παίκτη της Γαλατασαράι, Νόλαν Σμιθ, ο οποίος πέταξε την πετσέτα ενώ αποκλείστηκε από τον αγώνα με την Μπάνβιτ.[18] Ο παίκτης έφυγε από την ομάδα την επόμενη εβδομάδα. [19] Στις 21 Νοεμβρίου 2014, στη συνέντευξη Τύπου μετά τον αγώνα της Ευρωλίγκας απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα στην Κωνσταντινούπολη, ο Αταμάν πήρε αρνητική δημοσιότητα στη Σερβία, επειδή αποκάλεσε 300–400 οργανωμένους οπαδούς του Ερυθρού Αστέρα, Ντελιέ, «τρομοκράτες». Δήλωσε επίσης ότι «επιτίθενται στην αστυνομία και στους οπαδούς μας με πυρσούς και πέτρες» και ότι «ανησυχεί ως πολίτης για την ασφάλειά του και των άλλων».[20] Όλα αυτά τα σχόλια συνάδουν με τη δολοφονία του οπαδού του Ερυθρού Αστέρα από οπαδούς της Γαλατασαράι σε οπαδική βία πριν από τον αγώνα.[21] Ακόμη και ο πρωθυπουργός της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς αντέδρασε σε αυτό το σχόλιο, λέγοντας ότι «ο Αταμάν δεν είναι πλέον ευπρόσδεκτος στη Σερβία».[22] Ο Αταμάν ζήτησε αργότερα συγγνώμη για τα σχόλιά του, λέγοντας ότι "όλες οι παρατηρήσεις [για τους οπαδούς του Ερυθρού] έγιναν πριν το μάθει [ότι αυτή η τραγωδία συνέβη πριν από το παιχνίδι]".[23]
Στις 6 Ιουνίου 2015, υπέγραψε επέκταση δύο ετών με τον σύλλογο, αξίας μισού εκατομμυρίου ευρώ ανά χρόνο.[24]
Τον Δεκέμβριο του 2017, ο Αταμάν υπέγραψε συμβόλαιο με την Αναντολού Εφές μέχρι το καλοκαίρι του 2019.[26]
Την περίοδο 2018-19, ο Αταμάν οδήγησε την Εφές Αναντολού στο Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκας, όπου και ηττήθηκε στον τελικό από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Στις 23 Μαΐου, ο Αταμάν υπέγραψε διετή επέκταση συμβολαίου με την ομάδα.[27] Στο πρωτάθλημα Τουρκίας, η Εφές έφτασε στους Τελικούς, αφού νίκησε τις Μπάνβιτ και Γαλατασαράι με 2-0 και 3-0 αντίστοιχα. Τελικά κόντρα στην Φενέρ του Ομπράντοβιτς, κατέκτησε το τίτλο του πρωταθλητή με 4-3 νίκες.[28]
Την περίοδο 2020-21, κατέκτησε τον πρώτο τίτλο της Ευρωλίγκας όταν έπαιξε με την Μπαρτσελόνα στον τελικό και νίκησε με 86-81.[29] Ο Αταμάν έγινε ο πρώτος Τούρκος προπονητής που κέρδισε τον τίτλο της Ευρωλίγκας και ο τρίτος στην ιστορία που κατακτάει Ευρωλίγκα και Γιούροκαπ μετά από τους Ντούσαν Ίβκοβιτς και Ντέιβιντ Μπλατ.[30] Στις 6 Μαΐου 2021, ανακοινώθηκε η επέκταση της συνεργασίας του με την ομάδα μέχρι το 2023.[31] Στις 7 Ιουνίου κατέκτησε και το Πρωτάθλημα Τουρκίας, αφού η Εφές νίκησε τη Φενέρ στη σειρά των τελικών με 3-0.[32] Την επόμενη σεζόν (2021-22) κατέκτησε ξανά την Ευρωλίγκα, όταν στις 21 Μαΐου, η Εφές νίκησε στον τελικό την Ρεάλ Μαδρίτης 58-57[33] με τον ίδιο να σπάει ακόμα ένα ρεκόρ όντας ο πρώτος Τούρκος προπονητής που κάνει back to back κατακτήσεις Ευρωλίγκας (2021+2022).
Στις 28 Σεπτεμβρίου 2022, κατέκτησε το Σούπερ Καπ Τουρκίας, αφού η Εφές κέρδισε την Φενέρ 71-62.[34] Τη σεζόν 2022-23, η Έφες δεν κατάφερε να προκριθεί στα play off της Ευρωλίγκα, παρόλο που η ομάδα θεωρείτο ένα από τα φαβορί για την πρόκριση στο φάιναλ φορ της διοργάνωσης. Στις 17 Ιουνίου 2023, κατέκτησε το Πρωτάθλημα Τουρκίας, κερδίζοντας την Καρσίγιακα 3-0 στη σειρά των τελικών και έτσι ολοκλήρωσε με επιτυχία τον εξαετή κύκλο του στην τούρκικη ομάδα.[35]
Παναθηναϊκός
Στις 20 Ιουνίου 2023, ανακοινώθηκε η έναρξη της συνεργασίας του με τον Παναθηναϊκό για τα επόμενα δύο χρόνια.[36] Στις 17 Νοεμβρίου 2023 κόντρα στην Βίρτους Μπολόνια, έφτασε στις 200 νίκες στην καριέρα του στην Ευρωλίγκα.[37]
Τη σεζόν 2023-2024 τερμάτισε με τον Παναθηναϊκό στην 2η θέση της Regular Season της Ευρωλίγκας (23W-11L) και εξασφάλισε το πλεονέκτημα έδρας για τα Playoffs, όπου στην συνέχεια απέκλεισε την Μακάμπι Τελ Αβίβ με σκορ 3-2 και οδήγησε τον Παναθηναϊκό στο Final Four του Βερολίνου για πρώτη φορά μετά από απουσία 12 ετών.[38] Στις 26 Μαΐου 2024, κατέκτησε τον έβδομο τίτλο του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα μετά από 13 χρόνια νικώντας στον τελικό τη Ρεάλ Μαδρίτης με 80-95, στην πρώτη του μόλις σεζόν ως προπονητής της ομάδας.[39] Στις 14 Ιουνίου 2024 κατέκτησε και το πρωτάθλημα Ελλάδας με τον Παναθηναϊκό.[40] Κέρδισε τον Ολυμπιακό με 3-2 σε σειρά 5 τελικών, αν και βρέθηκε να χάνει 0-2 στη σειρά. Έτσι κατάφερε να κατακτήσει στην πρώτη του χρονιά ως προπονητής του Παναθηναϊκού την Ευρωλίγκα και το Πρωτάθλημα Ελλάδας.[41] Για την επιτυχία του στο ελληνικό πρωτάθλημα, αναδείχτηκε Προπονητής της χρονιάς για την διοργάνωση.[42] Στις 23 Ιουλίου 2024, έγινε επέκταση της συνεργασίας του με τους «πράσινους» μέχρι το 2027.[43]
