Το άηχο φατνιακό τριβόμενο σύμφωνο (ΔΦΑ: <s>) είναι σύμφωνο των ανθρώπινων γλωσσών. Πέραν του κοινού άηχου φατνιακού τριβόμενου [s], φθόγγου που είναι ο συχνότερος από τους τριβόμενους και παρόν στην ελληνική (όπου πραγματώνεται κυρίως ως φατνιακό αλλά και ως μεταφατνιακό)[1], υφίστανται τουλάχιστον άλλοι τέσσερις διαφορετικοί ήχοι που σχετίζονται με αυτόν. Σε πολλές γλώσσες όπως τα αγγλικά ή τα ισπανικά τα αλλόφωνα του συμφώνου διαφοροποιούνται από το μέρος της γλώσσας που έρχεται σε επαφή με τα φατνία.[2]
Οι φατνιακοί τριβόμενοι φθόγγοι είναι κατά πλειοψηφία συριστικοί παρότι έχουν εντοπιστεί και μη συριστικοί τριβόμενοι ήχοι που απουσιάζουν ως αυτούσια σύμβολα από το ΔΦΑ. Τέτοιοι είναι οι φατνιακοί τριβόμενοι των ισλανδικών.[2] Συριστικά αλλόφωνα μπορούν να αρθρωθούν σε θέσεις που να βρίσκονται πιο κοντά στα δόντια σε γλώσσες όπως τα σουηδικά, τα πρότυπα κινεζικά και τα καντονεζικά.[3]
Συγγενείς ήχοι είναι:
Παραπομπές
- ↑ Nicolaidis, K. (1994): «Aspects of Lingual Articulation in Greek: AnElectropalatographic Study» στο Themes in Greek Linguistics, edited by I.Philippaki Warburton, K. Nicolaidis, and M. Sifianou. Amsterdam: John Benjamins. σελ. 225–232.
- ↑ 2,0 2,1 Ladefoged και Maddieson (1996): The sounds of the world's languages. Οξφόρδη: Blackwell. σελ. 147.
- ↑ Ladefoged και Maddieson (1996): The sounds of the world's languages. Οξφόρδη: Blackwell. σελ. 146.
