Disgrifiwyd Huw Lloyd Edwards yn y 1970au fel "dramodydd yr oedd y gorffennol yn ei swyn-gyfareddu [...] nid i ddianc iddo rhag gorfod wynebu dryswch, ac ing yn wir, ein bywyd cyfoes ond er mwyn ceisio ei amgyffred yn well ac o'r herwydd canfod hwyrach fod yna obaith am ffordd ymwared o ganol y trybestod i gyd."[1]