Antoni Sygietyński
Narození	5. března 1850 Gosławice, Polsko
Úmrtí	14. června 1923 (ve věku 73 let) Warszawa
Pseudonym	Gosławiec
Povolání	pedagog, pianista, spisovatel, kritik
Národnost	polská
Manžel(ka)	Ubalda Da Silva Martins, Helena Golińska
Děti	Tadeusz Sygietyński[1][2]
Rodiče	Leon Sygietyński, Malwina Krzyżanowska
multimediální obsah na Commons
Seznam děl: SKČR | Knihovny.cz
Některá data mohou pocházet z datové položky.

Antoni Sygietyński, pseudonym „Gosławiec“ (5. března 1850 Gosławice, Polsko – 14. června 1923 Varšava) byl polský literární, hudební a divadelní kritik, naturalistický romanopisec, zastánce realismu v malbě a naturalismu v próze, pianista, pedagog.

Jeho rodiče byli Leon Sygietyński (1822–1891) a Malwina rozená Krzyżanowska (1820).

Jeho nejstarší bratr Karol (1847–1863) byl zabit v Lednovém povstání a rodinný majetek byl zabaven. Antoni vyrůstal ve Varšavě. Přátelil se s Aleksanderem Gierymskim. V roce 1869 absolvoval hodiny klavíru na Hudebním institutu ve Varšavě. Studoval také na konzervatoři v Lipsku, ve Vídni a estetiku a dějiny umění v Paříži. Během svého pobytu ve francouzské metropoli navázal spolupráci s několika varšavskými novinami.

Do Polska se vrátil v roce 1881 s dcerou argentinského farmáře. Vyučoval hru na klavír v Hudebním institutu a přednášel o estetice. Spolupracoval s četnými časopisy. V letech 1888–1893 byl aktivistou Polské ligy. Vyvíjel také politickou činnost, angažoval se v Demokratické unii a redigoval její časopis. V roce 1907 byl krátce vězněn ve varšavské citadele. Byl členem Polské pokrokové strany a Národní pokrokové strany. Na sklonku života byl vedoucím tiskového a zábavního oddělení na vládním komisariátu. byl pohřben na hřbitově Powązki ve Varšavě.

Antoni byl dvakrát ženatý. Se svou první ženou Ubaldou rozenou Da Silva Martins (1860) měl tři děti: Stanisława (1882), Marii (1883–1918) a architekta Aleksandera (1885–1936).

Ze vztahu s druhou manželkou Helenou rozenou Golińskou (1871–1958), se kterou měl také tři děti: Antonínu (1892–1960), provdanou za Romana Machnického, Žofii (1895–1931), provdanou za Augusta Wiktora Nowosielského a Tadeusze (1896–1955), zakladatele kapely Mazowsze.

Autor diskuse o programu Polské ligy – Co robić (Paříž 1891).

Vydal: soubor článků Współczesna powieść we Francji, monografii Maksymilian Gierymski (1906), romány: Na skałach Calvados (1884) a Wysadzony z siodła (1891) a sbírky povídek: Drobiazgi (1900) a Święty ogień (1918). Jeho poslední román Pan Jezus w Przegorzałach se ztratil v rukopise.

• Na skałach Calvados – 1884
• Wysadzony z siodła – 1891
• Drobiazgi – 1900
• Maksymilian Gierymski – 1906
• Święty ogień – 1918
• Pisma krytyczne wybrane – zebrał, sprawdził i przedmowę napisał Zygmunt Szweykowski. Warszawa: Institut Literacki, 1932
• Gemma; Nasza kochana pani – Warszawa: Książka i Wiedza, 1950
• Pisma krytyczne: krytyka literacka i artystyczna – wybrał i opracovał Jan Zygmunt Jakubowski. Kraków: Państwowy Instytut wydawniczy, 1950
• Skałotocz-palczak; Ciocia Teosia: [Opowiadania] – Warszawa: Książka i Wiedza, 1950
• Wysadzony z siodla: povieść z źycia wspólczesnego – Kraków: Wydavnictvo Literackie, 1955
• Na skałach Calvados: opwieść z życia normandzkich rybaków – Kraków: Wydavnictvo Literackie, 1956
• Nowele wybrane – wyboru dokonał i posłowicą opatrzył Tomasz Weiss. Kraków: Wydavnictvo Literackie, 1957
• Korespondencja Antoniego Sygietyńskiego i Piotra Chmielowskiego: wdugłos z lat 1880–1904 – opracował, wstępem i komentarzem opatrzył Edward Kiernicki. Wrocław: Zakład narodowy im. Ossolińskich, 1963
• Balet Warszawski na przełomie XIX i XX wieku – oprac. i wstępem opatrzyła Boźena Mamontowicz-Łojek. Kraków: Polskie Wydawnictvo Muzyczne, 1971
• O teatrze i dramacie – wybór Tomasza Weissa; przypisy oprac. Emil Orzechowski. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1971
• Pisma krytycznoliterackie – wstęp i wybór Tomasza Weissa. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1971

• Gemma – ze sbírky Drobiazgi přeložil Jaroslav Ráček; in: 1000 nejkrásnějších novel... č. 30. Praha: J. R. Vilímek, 1912
• Matčin hřích: román z pražského života – Ladislav Hájek; [obsahuje též: Oněgin – J. R. Hradecký. Herečka – Antoni Sygietński. Zpověď – K. L. Pozdě – Milada M. Veselá]. Praha: Karel Ločák, 1924

V tomto článku byl použit překlad textu z článku https://pl.wikipedia.org/wiki/Antoni_Sygiety%C5%84ski na polské Wikipedii.

• Obrázky, zvuky či videa k tématu Antoni Sygietyński na Wikimedia Commons

• Stan i problematika badań nad twórczością Antoniego Sygietyńskiego – Eleonora Udalska. Łódź: po 1965
• Antoni Sygietyński: estetyk i krytyk – Jan Detko. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy,1971
• Antoni Sygietyński – krytyk teatralny – Eleonora Udalska. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1971
• Z domu niewoli: sytuacja polityczna a kultura literacka w drugiej połowie XIX wieku [Antoni Sygietyński; Piotr Chmielowski]– pod redakcją Janusza Maciejewskiego. Wrocław; Warszawa; Kraków; Gdańsk; Łódź: Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1988
• Stary pan w czarnym, niemodnym surducie: (Antoni Sygietyński 1850–1923) – Hanna Sygietyńska. Warszawa: Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 2003