Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). Ako se pravilno ne potkrijepe pouzdanim izvorima, sporne rečenice i navodi mogli bi biti izbrisani. Pomozite Wikipediji tako što ćete navesti validne izvore putem referenci te nakon toga možete ukloniti ovaj šablon.
Karta Rumunije s Vlaškom predstavljenom žutom bojom.
Vlaška (rumunski: Țara Românească) ili Valahija (staroruski: Влашская Земля; latinski: Valachia) je historijski i geografski region Rumunije. Nalazi se sjeverno od Dunava i južno od Južnih Karpata. Podijeljena je na dva dijela, Muntenija (Velika Vlaška) i Oltenija (Mala Vlaška). Nastala je kao kneževina u ranom 14. stoljeću od strane Basaraba I koji se pobunio protiv ugarskog kralja Karla I Roberta, iako prvi spomen Vlaške datira iz povelje koju je ugarski kralj Bela IV dao vojvodiSeneslavu 1246. godine. Vlaška je od 1417. do 1859. godine prihvatila suzerenstvoOsmanlijskog carstva, sa kratkim periodima ruske okupacije između 1768. i 1854. godine. Godine 1859. Vlaška se ujedinjuje sa Moldavijom čime formiraju Ujedinjenu kneževinu, koja je 1866. godine usvojila ime Rumunija i službeno postala Kraljevina Rumunija 1881. godine. Trianonskim sporazumom 1920. godine, Transilvanija je izdvojena iz Mađarske i pripojena Kraljevini Rumuniji formirajući modernu rumunsku državu.
Tokom Drugog Dakijskog rata (105. - 106.) zapadna Oltenija je postala dio rimske provincije Dakije, dok su dijelovi Vlaške postali dio rimske provincije Mezije. Nakon utvrđivanja rimskih granica na Dunavu 271. godine, područje sjeverno od Dunava su napali i naselili Goti i Sarmati. Izgradnja mosta između Sucidave i Eskusa 328. godine ukazuje da je došlo do značajne trgovine s narodima sjeverno od Dunava. Period Gotske vladavine završen je dolaskom Huna u Panonsku niziju i uništenjem 170 gotskih naselja sa obje strane Dunava.
Tokom Velike seobe naroda, Slaveni su se naselili na teritoriji Vlaške čime su došli u direktni kontakt sa Bizantijskim carstvom koji je zauzimao južnu obalu Dunava. Bizantijski general Prisk je 593. godine porazio Slavene, Avare i Gepide na budućem vlaškom teritoriju, dok su Slaveni 602. godine pretrpjeli presudan poraz na tom području. Vlaška je bila pod kontrolom Prvog Bugarskog carstva od 681. godine do Ugarskog osvajanja Transilvanije krajem 10. stoljeća. Nakon Bizantijskog osvajanja Bugarske 1018. godine, Vlaška je došla pod kontrolu Pečeneza koji su proširili svoju vlast tokom 11. stoljeća. Oni su poraženi od Kumana iz južne Rutenije 1091. godine, nakon čega su nastali mali polisi Vlaha u kojima su vladali kneževi i vojvode.
Kneževina Vlaška
Prvi pisani dokaz o lokalnim vojvodama je vlaški vojvoda Litovoj (1247. - 1278.) koji je odbio dati danak ugarskom kralju Ladislavu IV. Njegov nasljednik Barbat (1278. - 1290.) je iskoristio slabljenje Kraljevine Ugarske za ujedinjenje svih vlaških polisa i nezavisnost od Ugarske. Kneževinu Vlašku je, prema lokalnoj tradiciji, stvorio Radu Negru (1290. - 1310.) koji se pobunio protiv ugarskog kralja Karla I i preuzeo vlast na teritoriji sa obje strane rijeke Olt osnivajući svoju rezidenciju u Kampulungu kao prvi vladar dinastije Basarab. Njegov nasljednik Basarab I je nakon bitke kod Posade 1330. godine zauzeo ugarske gradove Fagaraš, Almaš i Kiliju.
