Rođen je u Bartuli u Knjaževini Crnoj Gori, koja se u to vrijeme nalazila u Osmanskom carstvu.
Od 1890. u Rimu pohađa Gradski koledž, uspješno ga završava i doktorira bogoslovlje zatim i filozofiju. Svećenik postaje u bazilici svetog Ivana lateranskog1898.Šimun Milinović je bio njegov prethodnik na mjestu barskih nadbiskupa, ali smrću Milinovića Dobrećič je postavljen 1912. za novog nadbiskupa. Sagradio je crkvu svetog Nikole u Baru i nadbiskupsku zgradu. Umire u Zagrebu 1955. godine. Brat mu je bio Filip Dobrečić.[1]
Glas Crnogorca je objavio u novembru 1913. godine telegram nadbiskupa Nikole Dobrečića, povodom proslave stogodišnjice rođenja Njegoša. U njemu piše: Na današnji dan, kada čitavo Srpstvo ushićeno slavi stogodišnjicu velikog pjesnika Petra II, čiji duh sa visine gordog i ponositog Lovćena leti nad svim srpskim zemljama, kličem: Slava neumrlom Vladici, Gospodaru nepredobitne Crne Gore. Arcibiskup.[2]
U pismu od 29. januara 1913. Dobrečić piše ministru prosvjete Crne Gore, Jovanu Plamencu, o konkordatu između Vatikana i Srbije. Između ostaloga je napisao: ...da se gospodar i Kr. vlada zauzmu da Kraljevska vlada Srbije priznade ovoj stolici Primastvo srpsko, te ovu važnu misiju sklapanja konkordata povjeri meni, Srbinu rodom i srcem, a ne tuđinu... Primastvo srpsko najbolje pokazuje gdje je Pijemont Srpstva... jer će u tome pogledu biti velikih intriga od strane neprijatelja Srpstva.[3]
Galerija
Katolička crkva sv. Nikole u Starom Baru, sjedište Barske nadbiskupije. Crkvu je podigao i u njoj je pokopan nadbiskup barski i primas srpski Nikola Dobrečić.
Nadbiskupovo geslo ispisano ćirilicom, iznad ulaznih vrata u crkvu: Za Boga i za svoj narod
Grobna ploča nadbiskupa barskog i primasa Srbije Nikole Dobrečića na podu crkve svetog Nikole
Grob Karoline Dobrečić, majke nadbiskupa
Unutrašnjost crkve svetog Nikole 2016. godine
Zgrada barske nadbiskupije koju je dao izgraditi Nikola Dobrečić