Narodni muzej historije Azerbejdžana (azerski: Milli Azərbaycan Tarixi Muzeyi) je najveći muzej u Azerbejdžanu, koji se nalazi u Bakuu, u bivšoj palati azerbejdžanskog naftnog magnata i filantropa Hadži Zeinalabdina Tagijeva. Osnovan je 1920, a otvoren za posjetioce 1921.
Historija
Zgrada Muzeja izgrađena je između 1893—1902.Italijansko-renesansna zgrada Muzeja je ogromna i zauzima čitav gradski blok. U pojedinim dijelovima zgrade postoje četiri etaže. Projektovao ju je poljski arhitekt Józef Gosławski.
Kada je Crvena armija ušla u Baku u aprilu 1920. godine, odmah je konfiskovana rezidencija Tagijeva - kao i drugih bogatih naftnih barona. Rezolucijom Narodnog komesarijata Sovjetskog Saveza, rezidencija je osnovana kao muzej u junu 1920. godine samo dva mjeseca nakon što su boljševici zauzeli Baku.
U maju 1934. godine, usvojen je poseban nalog za unapređenje nastave historije i geografije u školama, ili preciznije, za uvođenje „prednosti“ socijalističkog društva njegovih članova kako bi se njegovala generacija u ideologiji totalitarnog režim društva.[1]Marksističko razumjevanje historije dostavlja se kroz ustanove historijskih istraživanja i drugih institucija. Pored toga, stvorene su nove vrste historijskih i regionalnih muzeja da bi inspirisale nastavu i promociju historije.
Eksponati Muzeja
Mreža muzeja sa historijskim profilom proširena je u odnosu na novi sistem. Osim toga, mehanizmi sovjetskog zastupanja postali su mnogo jači i glasnici tokom ovog perioda. Štaviše, poznavanje historije zemlje razvijalo se kroz dostignuća muzeja u istraživanju. Od 1925. do 1960-ih, sve dok Institut za historiju Akademije nauka nije bio zadužen za arheološki rad, postavljeni su temelji za naučna istraživanja antičkih materijala i kulturnih spomenika na teritoriji Azerbejdžana pod rukovodstvom arheologa Davuda Šarifova, Jevgenija Pakhomova, Isaka Jafar-Zadeha, Movsuma Salamoav, Saleha Gaziieva, Mamadalija Huseinova.[1] Iskopavanja su vršena u Kojaliju, Kabali, Gandži, Karaba Gilanu, Orangali, Mingekeviru i drugim mestima. Zbirka muzeja sastoji se od materijala otkrivenih tokom ovih iskopavanja i iz etnografskih ekspedicija.
Arhitektura
Na drugom spratu rezidencije Tagijev, pored njih se nalaze dve velike dvorane. Jedan se zasniva na orijentalnom dizajnu (mauritanskom), a drugi je u stilu zapadnjačke kulture. Orijentalna soba ima ogromne staklene prozore, pozlaćene lukove, visoko ukrasne zidove, plafone i lustere. Linije u drugoj dvorani su više okomite jedna na drugu - pravougaone.
Prema fotografijama starim oko 90 godina, jedna od najsloženijih soba bila je budoar Tagijevove žene (privatna dnevna soba). Sav pokretni namještaj i slike u ovoj sobi su nestali. Danas ništa nije ostalo osim okićenog plafona sa mozaikom. Tokom sovjetskog perioda, četiri sloja bijele boje su nanošene na visoko cvijetne dekoracije na zidovima. Još u glavnim halama rezidencije, originalna boja je izdržala nevjerovatno dobro poslije toliko vremena. Boja je izrađena od fino mljevene ljuske od jaja što je bila i praksa umjetnika bizantijskih ikona. Skoro 100 godina kasnije, originalne boje sa svojom suptilnošću i sofisticiranošću nisu ni izblijedile niti su uništene.[2]
Odeljenja
Muzej ima više od 2000 eksponata i obuhvata sljedeća odeljenja:[3]
Odjeljenje moderne historije
Odjeljenje za etnografiju
Odjeljenje antičke i srednjovekovne historije Azerbejdžana
Naučno istraživačko odjeljenje
Laboratorija za restauraciju muzejskih eksponata
Zbirka numizmatike
Zbirka umjetničkih dijela
Biblioteka
Galerija
Kolekcija numizmatike
Srebrni novac iz 1587.
Kavkasko-albanski novčić sa likom Aleksandra Velikog
Srebrni novčić sa likom Ismaila I iz 1507.
Novčić iz vremena Abasa I Velikog iz 1587.
Novčić iz vremena Mazjadid dinastije 1398.
Novčić iz vremena Abasa II iz 1647.
Kavkasko-albanski novčić sa likom Aleksandra Velikog
.jpg)
