Južna regija (portugalski: Região Sul do Brasil) je jedna od pet regija Brazila. Sastoji se od 3 od ukupno 26 saveznih brazilskih država: Paraná, Santa Catarina i Rio Grande do Sul.

Obuhvata površinu od 576.409,6 km² i najmanja je regija ove velike južnoameričke države, obuhvatajući 6,76% njene teritorije. Površinski je manja od nekih saveznih država, npr. savezne države Minas Gerais, koja se nalazi u susjednoj Jugoistočna regija.

Prema podacima iz 2010. godine, u regiji je živjelo opulation 29.016.114 stanovnika i treća je najmnogoljudnija regija. Gustina stanovništva iznosi 50/km² a od ukupnog stanovništva, 82% je urbanog.

Graniči sa Urugvajom, Argentinom i Paragvajom kao i sa brazilskim regijama: jugoistočnom i Srednjozapadnom regijom.

Prije dolaska prvih evropskih istraživača, neke dijelove ove regije su naseljavali polunomadski urođenički narodi. Ovi narodi su preživljavali kombinirajući lov, ribolov i skupljanje biljaka.

Evropska kolonizacija ovog područja je počela dolaskom portugalskih i španskih jezuita. Kolonizatori su živjeli među urođenicima i vremenom ih konvertirali u katoličanstvo. Kolonisti iz São Paula su stigli u istom periodu.^[1] Decenijama su se portugalska i španska kruna sporili oko nadležnosti nad ovim prostorima. Zbog ovog sukoba, kralj Portugala je ohrabrio imigraciju stanovništva sa ostrva Azori u južni Brazil. Između 1748. i 1756. godine oko 6.000 stanovnika ovog ostrva je stiglo na područje regije te su činili više od polovine stanovništva država Rio Grande do Sul i Santa Catarina do kraja 18. vijeka.^[2]