Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). Ako se pravilno ne potkrijepe pouzdanim izvorima, sporne rečenice i navodi mogli bi biti izbrisani. Pomozite Wikipediji tako što ćete navesti validne izvore putem referenci te nakon toga možete ukloniti ovaj šablon.
Ovom članku potrebna je jezička standardizacija, preuređivanje ili reorganizacija.Pogledajte kako poboljšati članak, kliknite na link uredi i doradite članak vodeći računa o jezičkim i stilskim standardima Wikipedije. Ako niste sigurni kako bi članak trebao izgledati, pogledajte neke od dobrih članaka.
Halim Malkoč (12. August 1917. – 8. februar 1947.) bio je bošnjački imam i SS-Obersturmführer u Waffen-SS Handžar diviziji. Poznat je po svojoj ulozi u suzbijanju pobune pripadnika Handžar divizije u mjestu Villefrancheu-de-Rouergue 1943. godine. Smatra se jedinim muslimanom nagrađenim Njemačkim željeznim krstom za vrijeme Drugog svjetskog rata.
Malkoč je bio mladi imam u Bosni kada je rat izbio. "Kao aktivni oficir u Jugoslavenskoj vojsci, istakao se kao veoma nadaren vojskovođa"[1]. Godine 1943. pridružio se novonastaloj jedinici Waffen-SS-a Handžar divizija, i prvobitno bio imenovan za imama u "SS - Gebirgs-Pioneer Bataillion 13". U julu iste godine, on i nekoliko drugih bosanskih ulema poslano u Dresden na tri sedmice "Imamskog tečaja" u organizaciji SS Obergruppenführer Gottlob Bergera i počasnog oficira SSal-Husseini, Velikog muftije Jerusalimskog. Nastava uključuje lekcije o "Der Waffen-SS: njegova organizacija i rangovi" i njemački jezik kroz nastavu i posjete u operu u Berlinu i Babelsberg dvorac, Potsdam i Nicholaisee.
Tokom obuke na jugu Francuske, u mjestu Villefranche-de-Rouergue, u septembru 1943. godine došlo je do pobune među pripadnicima ove jedinice. U noći između 16. i 17. septembra, grupa vojnika ove jedinice predvođena muslimanskim i hrvatskim mlađim oficirima[2] izvela je pobunu. Predvođeni Feridom Džanićem, Božom Jelinekom (poznat i kao Eduar Matutinović), Nikolom Vukelićem i Lutvijom Dizdarevićem, grupa je zarobila većinu njemačkog osoblja i ubila pet njemačkih oficira, uključujući i komandanta bataljona Obersturmbannführera Oskara Kirchbauma. Pobuna je ubrzo ugušena uz pomoć Malkoča i ljekara jedinice Willfried Schweigera. Malkoč je ubijedio pobunjenike da puste zatvorenike i da se predaju.
U priznavanju njegove usluge, Halim Malkoč i Schweiger su u oktobru 1943. godine od Heinrich Himmlera primili odlikovanje "Željezni križ druge klase".
Nakon završetka Drugog Svjetskog rata, Malkoč je izručen Jugoslaviji i 8. februara 1947. godine obješen u Bihaću.
Plakat NDH za regrutovanje u Handžar diviziju
Reference
Lepre, George. Himmler's Bosnian Division: The Waffen-SS Handschar Division 1943-1945. Atlgen, PA: Schiffer Military History, 1997 ISBN0-7643-0134-9
Munoz, Antonio J., editor.The East Came West: Muslim, Hindu and Buddhist Volunteers in the German Armed Forces. (chapters 2 and 13) Bayside, NY: Axis Europa, 2001 ISBN1-891227-39-4
Redžić, Enver, “Muslimansko autonomaštvo I 13. SS Divizija". Sarajevo: Svjetlost, 1987.
Tomasevich, Jozo (2001). War and Revolution in Yugoslavia, 1941–1945: Occupation and Collaboration. Vol. 2. San Francisco, California: Stanford University Press. ISBN 978-0-8047-7924-1.
^George Lepre, "Himmler's Bosnian Division; The Handschar Division 1943-1945" (1997), p. 72.
^Tomasevich, Jozo (2001). War and Revolution in Yugoslavia, 1941–1945: Occupation and Collaboration. Vol. 2. San Francisco, California: Stanford University Press. ISBN 978-0-8047-7924-1.
