Estriol

Estriol
Općenito
Hemijski spojEstriol
Molekularna formulaC=18 H=24 O=3
C18H24O3
CAS registarski broj50-27-1
SMILESOc1cc3c(cc1)[C@H]2CC[C@@]4([C@@H](O)[C@H](O)C[C@H]4[C@@H]2CC3)C
InChI1/C18H24O3/c1-18-7-6-13-12-5-3-11(19)8-10(12)
2-4-14(13)15(18)9-16(20)17(18)21/h3,5,8,13-17,
19-21H,2,4,6-7,9H2,1H3/t13-,14-,15+,16-,17+,18+/m1/s1
Osobine1
Rizičnost
NFPA 704
0
0
0
 
1 Gdje god je moguće korištene su SI jedinice. Ako nije drugačije naznačeno, dati podaci vrijede pri standardnim uslovima.

Estriol ili E3 je jedan od tri glavna estrogena hormona, koji se proizvode u ljudskom tijelu.[1]

Biosinteza

Steroidogeneza kod čovjeka: esteriol je prikazan dolje desno.
U suštini, slijedi put dehidroepiandrosterona ili DHEA (lijevo), ali sa modificiranim DHEA sa jednom dodatnom OH-grupom.

U značajnim količinama, estriol se proizvodi samo za vrijeme trudnoće jer ga pravi posteljica, od 16-hidroksdehidroepiandrosteron sulfata (16-OH DHEAS), androgenog steroida koji se stvara u fetusnoj jetri i nadbubrežnim žlijezdama.

Ljudska placenta proizvodi pregnenolon i progesteron od cirkulirajućeg holesterola. U fetusnoj nadbubrežnoj žlijezdi, pregnenolon se pretvara u dehidroepiandrosteron (DHEA), a C19 steroid, onda naknadno sulfonizira u dehidroepiandrosteron sulfat (DHEAS). DHEAS se pretvara u 16 -OH DHEAS, u fetusnoj jetri. Placenta pretvara 16-OH DHEAS u estriol, dominantno mjesto sinteze estriola.[2][3][4]

Razine

Razine koncentracije estriola kod netrudnica se ne mijenjaju mnogo poslije menopauze, a ne razlikuje se značajno od onih kod muškaraca.

Upotreba u terapiji

Kod trudnica s multiplom sklerozom, estriol značajno smanjuje simptome bolesti. tvrde istraživači sa Geffen Medicinskog fakultetu UCLA-a.

Estriol može biti slab ili jak estrogen, u zavisnosti od toga da li se daje akutno ili hronično nezrelim životinjama, ali je antagonist kako se daje u kombinaciji sa estradiolom.

Estriol može imati ulogu u razvoju raka dojke, ali na osnovu in vitro istraživanja, ne čini se da djeluje kao antagonist sa G-protein u kombinaciji s receptorom estrogena. Iako se estriol se koristi kao dio hormonske terapije prvenstveno Sjevernoj Americi, još nije odobren za upotrebu od FDA ili Health Canada. Iako su istraživanja započeta u 1970., uz predlog da se može koristiti u terapiji kao estrogen, naknadna istraživanja nisu potvrdila tu hipotezu.[5][6]

Upotreba u skriningu

Estriol se može mjeriti u krvi ili urinu majke i može se koristiti kao marker zdravlja i blagostanja fetusa. DHEAS se proizvedi u kori nadbubrežne žlijezde fetusa. Posteljica ga pretvara u estriol.

Ako je razina nekonjugovanog estriola (E3 ili slobodni estriol) u trudnica neprirodno niska, to može ukazivati ne hromosomske ili kongenitalne anomalije poput Downovog ili Edwardovog sindroma. Uključena je kao dio trojnog i četverostrukog testa za antenatalni pregled stanja ( skrining) fetusnih anomalija.

Zbog mnogih patoloških stanja u trudnica, može doći do odstupanja u razinama estriola, pa se za ove projekcije često gleda kao na manje važne pokazatelje zdravlja fetus/placente od nestresnih testova. Uvjeti koji mogu stvoriti lažno pozitivne i lažno negativne rezultate testa za estriol su: preeklampsija, anemija i poremećaji bubrega.[7]

Reference

  1. ^ Noble J. (1987): Textbook of general medicine and primary care. Little Brown & Co, IS BN-13: 978-0316611503; ISBN 0316611506 .
  2. ^ Warrell D. A., Cox T. M., Firth J. D. (2010): The Oxford Textbook of Medicine Arhivirano 21. 3. 2012. na Wayback Machine (5th ed.). Oxford University Press
  3. ^ Hejmadi M. (2010): Introduction to cancer biology. Ventus Publishing ApS, ISBN 978-87-7681-478-6.
  4. ^ Sembulingam K., Sembulingam P. (2012). Essentials of medical physiology. JP Medical Ltd., ISBN 9789350259368.
  5. ^ Melamed M., Castaño E., Notides A. C., Sasson S. (19097): Molecular and kinetic basis for the mixed agonist/antagonist activity of estriol. Mol. Endocrinol., 11 (12): 1868–1878.
  6. ^ Lappano R., Rosano C., De Marco P., De Francesco E. M., Pezzi V., Maggiolini M. (2010): Estriol acts as a GPR30 antagonist in estrogen receptor-negative breast cancer cells. Mol. Cell. Endocrinol., 320 (1–2): 162–170,
  7. ^ Pagana T. J., Pagana K. D. (2009): Mosby's manual of diagnostic and laboratory tests. Mosby, St. Louis, ISBN 0-323-05747-0.

Vanjski linkovi

Portal iconPortal Medicina