Prvi od Dafi antigena, Fya, otkriven je 1950., a godinu dana kasnije je pronađen i serum koji detektira produkt alela Fyb. Bilo je veliko iznenađenja kada je konstatirano da nijedan od testiranih Afro-Amerikanaca ne regira niti sa jednim od odgovarajućih antiseruma, tj. da imaju fenotipFy(a–b–).[11]
Biohemijska analiza Duffy antigena je pokazala da imaju visok sadržaj α-helikoidne sekundarne strukture, što je tipsko za hemokin receptore.
U većim količinama, Duffyantigeng se nalazi na retikulocitima, većim nego na zrelim eritrocitima. Osobito ga sadrže endotelne ćelije štitnjače, kapilari i post-kapilarne venule nekih organa, kao što su: slezina, jetra i bubreg. Osobito, endotelne ćelije postkapilarnih venula i bubrega ispoljavaju multispecifične hemokin receptore koji su strukturno i funkcijski identični eritrocitnim izoformama, kao što su Duffy sistem krvnih antigen i velika plućne venule.
Kod nekih osoba koje nemaju Duffy antigen na svojim eritrocitima, on se i dalje bmož pojavljivati u nekim ćelijama..[13] Postoje i dva potencijalno mjesta koja su vezana za N-glikolizaciju na asparaginu (Asn) 16 i Asn27.
Duffy antigen je također kao multispecifični hemokin na C-C i C-X-C familiji, uključujući:
regulaciju nakon normalnog aktiviranja T sekrecije - (RANTES) – CCL5.[14] i
angiogeni CXC hemokine:
gen alfa u vezi sa rastom (GRO-α) – CXCL1
trombocitni faktor 4 – CXCL4'
ENA-78 - CXCL5
peptid – aktivator-2 neutrofila (NAP-2) - CXCL7
interleukin-8 (IL-8) – CXCL8
Zbog toga je Fyprotein također poznat kao DARC (Duffy Antigen Receptor for Chemokines). Izgleda da je vezujuće mjesto hemokina zaa receptor locirano u amino krajevima. Procjenjuje se da antigen ima 7 transmembranskih domena, jednu vanćelijsku N-terminalnu domenu i unutarćelijsku C-terminalnu domenu. Usklađivanje sa ostalih sedam transmembranskih G-protein spregnutih receptora pokazuje da DARCu nedostaje visoko konzervirani DRY motiv u drugoj unutarćelijskoj petlji proteina, za kojeg se zna da je povezan sa G-proteinskom signalizacijom. U skladu s tim zaključkom, vezivanje liganda sa DARCom ne izaziva transdukciju G-protein niti prenos signala Ca2 + flux, za razliku od drugih hemokin receptora. Na osnovu ovih izjednačavanja,j Duffy antigen se smatra najsličnijim receptorima interleukina-8B.
Detaljnije analize su pokazale visok afinitet vezivanja antigena Duffy s obaveznom konstantom disocijacije (KD) od 24 ± 4.9, 20 ± 4.7, 41.9 ± 12.8, 33.9 i ± 7 nanoMola za MGSA, interleukin-8 i monocitni hemotaktni peptid-1.
U DARC-transficiranim ćelijama, DARC je ugrađen slijedstveno vezivanju ligand, što je dovelo do hipoteze da ispoljavanje DARCa na površini eritrocita, endotela, nervnih ćelija i epitela može biti kao spužva i da pružaju mehanizam kojim se upalni hemokini se mogu ukloniti iz opticaja, a njihova koncentracija u lokalnoj sredini, izmijeniti.[15]Protein je također poznat u interakciji s proteinima kai1 (CD82) površine glikoproteina iz leukocita i može imati ulogu u kontroli raka.
^Chaudhuri A. et al. (1993): Cloning of glycoprotein D cDNA, which encodes the major subunit of the Duffy blood group system and the receptor for the Plasmodium vivax malaria parasite. Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A., 90 (22): 10793–7.
^Hadžiselimović R., Pojskić N. (2005): Uvod u humanu imunogenetiku. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo, ISBN9958-9344-3-4.
^Lawrence E. (1999): Henderson's Dictionary of biological terms. Longman Group Ltd., London, ISBN0-582-22708-9.
^Alberts B. et al. (1983): Molecular biology of the cell. Garland Publishing, Inc., New York & London, ISBN0-8240-7283-9.
^Harrison et al. (1977): Human biology – An introduction to human evolution, variation, growth and ecology. Oxford University Press, Oxford, ISBN0-19-851164-Xpogrešan ISBN; ISBN0-19-851165-8pogrešan ISBN.
^Peiper S. C. Et al. (1995): The Duffy antigen/receptor for chemokines (DARC) is expressed in endothelial cells of Duffy negative individuals who lack the erythrocyte receptor. J. Exp. Med., 181 (4): 1311–1317
^Fukuma N. Et al. (2003): A role of the Duffy antigen for the maintenance of plasma chemokine concentrations. Biochem. Biophys. Res. Commun., 303 (1): 137–139.
