Balšići su zetska vladarska dinastija koja je vladala Zetom od 1360. do 1421. godine.
Balšići su potomci vlastelina Balše. Tri Balšina sina, Stracimir (u. 1372), Đurađ i Balša II., spominju se 1360. godine kao gospodari Zete, Bara, Budve i sjeverne Albanije. Nakon vladavine srpskog cara Dušana (1331.-1355) počinje se raspadati srpska država, i dolazi do jačanja moći porodice Balšića.[1]
Uz pomoć Dubrovnika, Mlečana i albanske vlastele proširili su svoju vlast od Drivasta do Ulcinja. Balšići su imali moćne protivnike u svom susjedstvu. U zavisnosti od odnosa snaga među susjedima izvlačili su korist i za sebe, ali i bili predmetom tuđih kombinacija. Balšići su se umiješali u slamanje oblasnog gospodara Nikole Altomanovića i zauzeli Trebinje, Konavle i Dračevicu 1373. godine.[1] To im je omogućilo da preuzmu poziciju glavnih gospodara u dubrovačkom zaleđu jer su od tada primali Svetodmitarski dohodak. Početkom 1377. bosanski kralj Tvrtko I Kotromanić im je preoteo te posjede i pravo na Svetodmitarski dohodak.
Kasnije su Balšići predstavljali jake protivnike Bošnjanima, koji su saveznike pronašli u zetskim Crnojevićima i stali na njihovu stranu u sukobu Crnojevića i Balšića.
Kasnija historija Balšića odvija se u zapetljanijim međunarodnim okolnostima. Na posjede Balšića pretendirale su Osmanlije i Venecija. U borbama protiv Mlečana Balšići su zaštitu nalazili kod bosanskog vojvode Sandalja Hranića i srpskog despotaStefana Lazarevića
