Ян Маліцкі
Дата нараджэння	24 чэрвеня 1958(1958-06-24) (66 гадоў)
Месца нараджэння	Дэмбы Шляхэцке[d], Гміна Осек Малы, Кольскі павет, Велікапольскае ваяводства, Польшча
Грамадзянства	Польшча
Дзеці	Вікторыя Маліцкая[d]
Род дзейнасці	гісторык, выкладчык універсітэта
Месца працы	Варшаўскі ўніверсітэт Цэнтр даследаванняў Усходняй Еўропы Варшаўскага ўніверсітэта[d] Przegląd Wschodni
Альма-матар	гістарычны факультэт Варшаўскага ўніверсітэта[d] (1983)
Узнагароды	Прэмія газеты «Rzeczpospolita» імя Ежы Гедройця[d] (2013)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ян Маліцкі (нар. 24 чэрвеня 1958, Дэмбы Шляхецкія) — польскі гісторык, дзеяч апазіцыі і публіцыст падпольных выданняў часоў ПНР, суарганізатар і з 1990 года дырэктар Цэнтру даследаванняў Усходняй Еўропы (Studium Europy Wschodniej) Варшаўскага ўніверсітэта.

У 1983 годзе скончыў гістарычны факультэт Варшаўскага ўніверсітэта, а таксама вывучаў мастацтвазнаўства і класічную філалогію. У 1983—1986 гадах быў дактарантам Гістарычнага інстытута Варшаўскага ўніверсітэта, але доктарскай ступені не атрымаў.^[1]

Паралельна з навуковай вёў апазіцыйную дзейнасць. З 1978 года быў распаўсюднікам незалежных часопісаў, у тым ліку «Głos», «Biuletyn Informacyjny „KOR“», «Placówka». У 1981 годзе быў сузаснавальнікам, а затым адным з рэдактараў незалежнага часопіса «Obóz», у 1981—1983 гадах быў сакратаром рэдакцыі, а ў 1983—1985 гадах — галоўным рэдактарам. У 1983—1985 гадах — арганізатар і кіраўнік падпольнага Інстытута Усходняй Еўропы і супрацоўнік арганізацыі «Niepodległość».

У маі 1985 года арыштаваны і ў лістападзе 1985 года асуджаны на 1,5 гады пазбаўлення волі з адтэрміноўкай на 4 гады і штраф.

У 1989 годзе вярнуўся да журналісцкай і навуковай працы. Зноў далучыўся да рэдакцыі часопіса «Obóz», а ў 1990 годзе ўдзельнічаў у заснаванні Цэнтра ўсходнееўрапейскіх даследаванняў пры Інстытуце ўсходніх даследаванняў Варшаўскага ўніверсітэта. Станам на 2024 год, ён — дырэктар Цэнтра ўсходнееўрапейскіх даследаванняў. Таксама Маліцкі — галоўны рэдактар штоквартальніка Przegląd Wschodni, а таксама дырэктар і каардынатар Стыпендыяльнай праграмы імя Кастуся Каліноўскага.

У ноч з 19 на 20 снежня 2024 года быў збіты невядомымі і дастаўлены ў шпіталь з сімптомамі страсення мозгу і падазрэннем на пералом костак чэрапа.^[2]

• Камандорскі крыж ордэна Адраджэння Польшчы (2009)^[3]
• прэмія імя Адольфа Бохенскі (разам з Ежы Туровічам) (1993)
• Прэмія Фонду Юзэфа Пілсудскага — гістарычная прэмія імя Ежы Лоека (1999)^[4]
• Медаль імя Іванэ Джавахішвілі Тбіліскага дзяржаўнага ўніверсітэта (2003)
• Стыпендыя імя Расулзадэ, Баку (2006)
• Медаль Камянец-Падольскага ўніверсітэта (2007)
• Прэмія імя Святога Грыгора Перадзэ (2010)
• Доктар honoris causa Універсітэта імя Грыгора Перадзэ ў Тбілісі (2009)
• Залаты знак Усходне-Еўрапейскага дзяржаўнага ўніверсітэта ў Луцку (2013)
• Доктар honoris causa Астрожскага ўніверсітэта ў Астрогу (2013)
• Доктар honoris causa Прыкарпацкага нацыянальнага ўніверсітэта ў Івана-Франкоўску (2013)
• Бронзавы медаль «За заслугі перад культурай Gloria Artis» (2005)^[5]
• Кавалерскі крыж ордэна «Заслуг перад Літвой» (2006)^[6]
• Медаль падзякі міністра культуры Балгарыі (2008)
• Кавалерскі крыж ордэна Заслуг перад Венгерскай Рэспублікай (цывільны, 2009)^[7]
• Ордэн Пашаны (Грузія, 2011)
• Ганаровы знак «Bene Merito» (2011)^[8][9]
• Ганаровая грамата МЗС Украіны і Пасольства Украіны ў Варшаве «За выдатны ўклад у развіццё ўкраінска-польскага стратэгічнага партнёрства» (2013)
• Нагрудны знак Дзяржаўнай службы па надзвычайных сітуацыях Украіны Івана-Франкоўскай вобласці «За заслугі ў галіне грамадзянскай абароны» (2013)
• Ганаровы медаль «За заслугі перад Прыкарпаццем» Івана-Франкоўскай вобласці (2013)
• Прэмія газеты «Rzeczpospolita» імя Ежы Гедройця (2013)^[10][11]
• Медаль CEW UMCS імя Святых Кірыла і Мяфодзія (2017)
• юбілейны медаль «25 гадоў незалежнасці Украіны» (2016)^[12].
• медаль «За плённую працу на карысць Беларусі» (24 снежня 2024)^[13].

• Encyklopedia Solidarności — Jan Malicki
• Nota biograficzna na stronie Studium Europy Wschodniej