Эўрыгалінныя віды — арганізмы, здольныя адаптавацца да шырокага дыяпазону салёнасці  (руск.) (бел.. Прыкладам можа быць эўрыгалінавая рыба Poecilia sphenops, якая здольная жыць у прэснай вадзе, саланаватай вадзе  (руск.) (бел., а таксама ў марской вадзе  (руск.) (бел.. Распаўсюджаны ў Еўропе Carcinus maenas з’яўляецца прыкладам эўрыгаліннх бесхрыбтовых, паколькі здольны існаваць як у марской вадзе, так і ў саланаватай. Эўрыгалінныя арганізмы звычайна распаўсюджаны ў ліманах, вусцевых участках рэк і прыліўных зонах, дзе салёнасць з’яўляецца нестабільнай. Некаторыя арганізмы эўрыгалінныя дзякуючы свайму жыццёваму цыклу  (руск.) (бел., паколькі мігруюць паміж прэснымі і марскімі водамі, як, напрыклад, Salmonidae, асятровыя (Acipenseridae) і Anguilla.

Процілеглым эўрыгаліннасці з’яўляецца тэрмін «стэнагалінныя віды  (укр.) (бел.» — гэта віды, здольныя існаваць толькі ў вузкім дыяпазоне салёнасці. стэнагаліннымі з’яўляюцца большасць прэснаводных арганізмаў, якія гінуць трапляючы да мора, а таксама большасць марскіх арганізмаў, якія не могуць існаваць ва ўмовах разпраснення.

• Константинов А. С. Общая гидробиология. — М., 1967.