Эрнст Ота Фішэр
ням.: Ernst Otto Fischer
Дата нараджэння	10 лістапада 1918(1918-11-10)[1][2][…]
Месца нараджэння	Зольн[d], Thalkirchen-Obersendling-Forstenried-Fürstenried-Solln[d], Мюнхен, Верхняя Баварыя, Германія
Дата смерці	23 ліпеня 2007(2007-07-23)[3][2][…] (88 гадоў)
Месца смерці	Мюнхен, Верхняя Баварыя, Баварыя, Германія
Месца пахавання	Friedhof Solln[d]
Грамадзянства	Германія[4]
Бацька	Karl Tobias Fischer[d]
Род дзейнасці	хімік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	хімія
Месца працы	Мюнхенскі ўніверсітэт Людвіга-Максіміліяна Мюнхенскі тэхнічны ўніверсітэт
Альма-матар	Мюнхенскі тэхнічны ўніверсітэт Мюнхенскі ўніверсітэт Людвіга-Максіміліяна
Навуковы кіраўнік	Walter Hieber[d]
Член у	Леапальдзіна Аўстрыйская акадэмія навук Баварская акадэмія навук Акадэмія навук і мастацтваў Паўночнага Рэйна-Вестфаліі[d] Гётынгенская акадэмія навук Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук
Узнагароды	Munich "München leuchtet" award[d] (1998) Баварскі паэтычны талер[d] (1995) Alfred Stock Memorial Prize[d] (1959) Прэмія стагоддзя[d] (1974) Q63052420? honorary golden medal of the state capital Munich[d] (1993)
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Эрнст Ота Фішэр (ням.: Ernst Otto Fischer; 10 лістапада 1918, Сольн, паблізу Мюнхена — 23 ліпеня 2007, Мюнхен) — нямецкі хімік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па хіміі (1973) (сумесна з Дж. Уілкінсанам).

Скончыў Мюнхенскую вышэйшую тэхнічную школу ў 1949 годзе. З 1959 прафесар універсітэта ў Мюнхене, з 1964 года прафесар Мюнхенскай вышэйшай тэхнічнай школы (цяпер Тэхнічны ўніверсітэт), з 1969 года дырэктар інстытута неарганічнай хіміі ў Мюнхене.

Фішэр вызначыў структуру ферацэну, сінтэзаваў дыбензолхром з бензолу і CrCl3 ў прысутнасці AlCl3 (1955), распрацаваў агульны метад сінтэзу, арэнавых (якія змяшчаюць араматычнае ядро) вытворных пераходных металаў, упершыню атрымаў арэнкарбанільныя, арэнцыклапентадыенільныя і інш. змешаныя π-комплексы пераходных металаў. Паказаў, што гэтыя злучэнні пры награванні раскладаюцца з утварэннем «металічнага люстэрка», што можа быць выкарыстана для атрымання звышчыстых металаў. Фішэр упершыню сінтэзаваў шэраг металарганічных злучэнняў тэхнецыю і трансуранавых элементаў, атрымаў устойлівыя карбенавыя комплексы пераходных металаў (1964), а пазней іх карбінавыя комплексы (1973).