Быў малодшым з траіх дзяцей у сям'і гадзіншчыка. Нягледзячы на адсутнасць вышэйшай адукацыі, ужо ў 17 гадоў стаў хатнім настаўнікам у багатай сям'і. Праз тры года пачаў выкладаць ў школе, а яшчэ праз два гады стаў рэдактарам часопіса «Жэнэўскі агляд» (фр. Revue de Geneve). Яго дзейнасць у часопісе дазволіла яму заняць ў 1857 годзе пасаду віцэ-канцлера, а праз пяць гадоў — канцлера кантона Жэневы.
У 1865 годзе, пасля пераезду ў Берн, заснаваў часопіс «Прагрэс». Пачынаючы з 1868 года быў рэдактарам інфармацыйнага бюлетэня «Злучаныя штаты Еўропы» (фр.: Les États-Unis d'Europe), які выдаваўся Міжнароднай лігай свету і свабоды. У 1891 годзе сумесна з Шарлем Альберам Гоба стаў заснавальнікам Міжнароднага бюро міру, якое каардынавала дзеянні еўрапейскіх пацыфісцкіх арганізацый. За гэтую дзейнасць заснавальнікі бюро былі ўганараваны ў 1902 годзе Нобелеўскай прэміяй міру.
