Цэрэра (лац.: Ceres, род. ск. Cereris) — старажытнарымская багіня, другая дачка Сатурна і Рэі (у грэчаскай міфалогіі ёй адпавядае Дэметра). Яе малявалі прыгожай матронай з садавіной у руках, бо яна лічылася заступніцай ураджаю і ўрадлівасці (нярэдка разам з Анонай — заступніцай жніва). Адзіная дачка Цэрэры — Празерпіна, якая нарадзілася ад Юпітэра.
Міф пра Дэметру/Цэрэру і выкраданне Персефоны/Празерпіны лёг у аснову Элеўсінскіх містэрый, распаўсюджаных на ўзбярэжжы Міжземнага мора на працягу больш за 2000 гадоў — само лацінскае «caerimonia» = «цырымонія» ўзыходзіць да лац.: Ceres Mater. Багіня-маці адшуквала выкрадзеную дачку, у сувязі з чым — не магла цалкам выконваць сваю функцыю «даваць ежу і жыццё чалавецтву». Ад смутку Дэметры — прырода завядала. Урэшце, асцерагаючыся, што жыццё на Зямлі можа спыніцца, Юпітэр загадаў Плутону вяртаць з падзямелля Празерпіну — да маці-Дэметры на паўгода: тады пачынаецца вясна і прырода расквітае, а з сыходам Празерпіны — Дэметра смуткуе, настае восень і прырода завядае.
Гэта багіня ўрадлівасці не магла вынесці віду галоднага дзіцяці. Цэрэра клапацілася аб асірацелых ці кінутых дзецях.
Імем Цэрэры названа карлікавая планета ў поясе астэроідаў унутры Сонечнай сістэмы Цэрэра.
.jpg)
