Ота Пехт
ням.: Otto Pächt
Дата нараджэння	7 верасня 1902(1902-09-07)[1][2][…]
Месца нараджэння	Вена, Аўстра-Венгрыя[3]
Дата смерці	17 красавіка 1988(1988-04-17)[1][2][…] (85 гадоў)
Месца смерці	Вена, Аўстрыя[4]
Месца пахавання	Нойштыфцкія могілкі[d]
Грамадзянства	Аўстрыя
Род дзейнасці	мастацтвазнавец, прафесар
Месца працы	Венскі ўніверсітэт
Навуковая ступень	доктарская ступень[d]
Альма-матар	Венскі ўніверсітэт
Член у	Аўстрыйская акадэмія навук
Узнагароды	прэмія Вільгельма Гартэля[d] (1976) Lyell Lectures[d]

Ота Пехт (ням.: Otto Pächt; 7 верасня 1902, Вена — 17 красавіка 1988 г., там жа) — аўстрыйскі мастацтвазнавец.

Ота Пехт вывучаў мастацтвазнаўства ў Венскім універсітэце ў Юліуса фон Шлосера  (англ.) (бел., у 1925 годзе абараніў доктарскую дысертацыю. Разам з Гансам Зэдльмайрам  (руск.) (бел. заклаў асновы структуралізму ў мастацтвазнаўстве і з’яўляўся адным з найбольш яскравых прадстаўнікоў так званай «новай венскай школы мастацтвазнаўства». У 1936 годзе эміграваў у Англію. У Оксфардзе займаўся каталагізацыяй рукапісаў Бадліянскай бібліятэкі і выкладчыцкай дзейнасцю. У 1960 годзе Пехт выкладаў у Прынстане, Кембрыджы і Нью-Ёрку. У 1963 годзе быў прызначаны ардынарным прафесарам мастацтвазнаўства ў Венскім універсітэце. Выйшаў у адстаўку ў 1972 годзе і займаўся каталагізацыяй ілюмінаваных рукапісаў у Аўстрыйскай нацыянальнай бібліятэцы.

Пехт спецыялізаваўся ў сваіх даследаваннях і выкладчыцкай дзейнасці пераважна на сярэднявечнай кніжнай мініяцюры і еўрапейскім мастацтве XV стагоддзя. Сябраваў з Робертам Музілем і Оскарам Какошкам.

• Methodisches zur kunsthistorischen Praxis, München 1977
• Buchmalerei des Mittelalters, München 1984; 1989
• Van Eyck, München 1989
• Rembrandt, München 1991, 2005

• Ота Пехт у Нямецкай нацыянальнай бібліятэцы
• Біяграфія (ням.)
• Архіў Ота Пехта (ням.)