Марыя Амалія Саксонская
Maria Amalia von Sachsen
Партрэт пэндзля Луі дэ Сільвестра
каралева-кансорт Іспаніі 10 жніўня 1759 — 27 верасня 1760
Папярэднік	Барбара Партугальская
Пераемнік	Марыя-Луіза Пармская
Нараджэнне	24 лістапада 1724(1724-11-24)[1][2] Дрэздэн, Курфюрства Саксонія, Свяшчэнная Рымская імперыя[3]
Смерць	27 верасня 1760(1760-09-27)[1][4][…] (35 гадоў) Мадрыд, Мадрыд[d], Іспанія[5]
Месца пахавання	Каралеўская крыпта ў Эскарыяле[d]
Род	Ветыны[d]
Імя пры нараджэнні	ням.: Maria Amalia Christina Franziska Xaveria Flora Walburga von Sachsen
Бацька	Аўгуст Саксонскі
Маці	Марыя Юзэфа фон Габсбург
Муж	Карл III[6]
Дзеці	Марыя Хасефа Кармела Іспанская[d], Марыя Луіза Іспанская[d], Карл IV, Фердынанд I, Габрыэль Іспанскі[d], Антоніа Паскуаль Іспанскі[d], Франсіска Хаўер Іспанскі[d], Maria Josefa Antoinetta de Borbón[d][7], Maria Isabel Ana de Borbón[d][7], Maria Isabel de Borbón[d][7], Maria Teresa de Borbón[d][7], Maria Anna de Borbón[d][7] і Філіп[d][7]
Веравызнанне	Каталіцкая Царква
Аўтограф
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Марыя Амалія Саксонская (поўнае імя ням.: Maria Amalia Christina Franziska Xaveria Flora Walburga; 24 лістапада, 1724, Дрэздэн, Рэч Паспалітая — 27 верасня, 1760, Мадрыд, Іспанія) — нямецкая прынцэса з дынастыі Ветынаў. Жонка Карла III — каралева Іспаніі, Неапаля і Сіцыліі.

Дачка курфюрста саксонскага і караля польскага Аўгуста III і яго жонкі Марыі Жазефы Аўстрыйскай.

У 1738 годзе ва ўзросце 14 гадоў яна ажанілася з Карлам, які быў тады каралём Неапаля і Сіцыліі. Нягледзячы на тое, што гэта быў шлюб па разліку, яны кахалі адзін аднаго і мелі шмат дзяцей. Марыя-Амалія была адукаванай жанчынай, менавіта яна наладзіла ў Неапалі вытворчасць фарфору. Таксама яна курыравала будаўніцтва каралеўскіх палацаў у Казерце і ў Парцічы.

У 1759 годзе старэйшы брат яе мужа Фердынанд VI памёр не пакінуўшы спадчыннікаў і Карл і Марыя-Амалія сталі каралём і каралевай Іспаніі. У тым жа годзе яны пераехалі з Неапаля ў Мадрыд. Праз год каралева памерла ад сухот. Карл быў глыбока засмучаны стратай, і ў будучыні так і не жаніўся.

Ад іх шлюбу нарадзілася трынаццаць дзяцей, з якіх выжылі толькі сем.

• Марыя Ізабела Антонія (1740—1742);
• Марыя Хасефа Антуанэта (1742);
• Марыя Ізабела Ганна (1743—1749);
• Марыя Хасефа Кармела (1744—1801);
• Марыя Луіза (1745—1792), жонка імператара Свяшчэннай Рымскай імперыі Леапольда II;
• Філіп (1747—1777), герцаг Калабрыйскі, пазбаўлены права на спадчыну па прычыне разумовай адсталасці;
• Карл IV (1748—1819), кароль Іспаніі;
• Марыя Тэрэза (1749)
• Фердынанд I (1751—1825), кароль Абедзвюх Сіцылій;
• Габрыэль (1752—1788), муж партугальскай інфанты Мар’яне Вікторыі;
• Ганна Марыя (1754—1755)
• Антоніа (1755—1817), у шлюбе са сваёй пляменніцай Марыяй Амаліяй, дачкой яго брата Карла IV;
• Франсіс Ксаўер (1757—1771).