Лясная гаспадарка — галіна эканомікі, у функцыі якой уваходзіць: вывучэнне і ўлік лясоў, іх узнаўленне, ахова ад пажараў, шкоднікаў і хвароб, рэгуляванне лесакарыстання, кантроль за выкарыстаннем лясных рэсурсаў^[1].

З развіццём земляробства вялікія плошчы лясоў знішчаліся, іх займалі пад сельскагаспадарчыя культуры. Павелічэнне патрэбнасці ў драўніне для будаўніцтва, пашырэнне лясных промыслаў і гандлю лесаматэрыяламі стварылі перадумовы ўзнікнення лясной гаспадаркі як галіны вытворчасці.

Класіфікацыі формаў лясной гаспадаркі складаюцца па эканамічных, натуральнагістарычных і тэхнічных прыкметах. Лясную гаспадарку дзеляць на бесперапынную і перыядычную (пры якім ўся плошча, занятая лесам, высякаецца раз у некалькі гадоў, калі лес дасягае спелага стану)^[2].

Акрамя таго, гаспадарку дзеляць на высокаствольную, нізкаствольную і сярэднюю. Высокаствольнай называюць лясную гаспадарку, якая ўключае ў сябе насаджэнні, якія выраслі з насення, у якім кожнае дрэва выкарыстоўваецца адзін раз і на месцы высечкі вырастае насенным шляхам наступнае пакаленне дрэў. У нізкаствольнай гаспадарцы кожнае дрэва, здольнае даваць параснік, шматкроць удзельнічае ва ўтварэнні наступных насаджэнняў, якія вырошчваюцца на гэтай жа плошчы. Калі насаджэнні складаюцца як з насенных, так і з параснікавых дрэў, выразна адасобленых па памеры і ўзросце, то такую лясную гаспадарку называюць сярэдняй^[3].

Сёння існуе шмат даследаванняў, прысвечаных кіраванню ляснымі экасістэмамі і генетычнаму паляпшэнню разнавіднасцяў дрэў. Лесакарыстанне таксама ўключае ў сябе развіццё і паляпшэнне метадаў высадкі, абароны, прарэджвання, кантролю за пажарамі, высечкай, атрыманнем і перапрацоўкай драўніны. Адным з напрамкаў сучаснага лесакарыстання з’яўляецца лесааднаўленне, падчас якога ажыццяўляецца высадка і догляд дрэваў на пэўным участку.

У многіх рэгіенах лесакарыстанне мае вялікае экалагічнае, эканамічнае і сацыяльнае значэнне. Сістэма незалежнай ацэнкі з’явілася ў адказ на крытыку тагачаснага лесакарыстання, якое часта прыводзіла да знішчэння лесу. У лясных раенах, функцыянаванне лесакарыстання належным чынам важна для прадухілення або мінімізацыі эрозіі глебаў і апоўзняў. У раенах з падвышанай верагоднасцю сходу апоўзняў, лясы могуць стабілізаваць глебы і прадухіляць маёмасныя і чалавечыя страты.

• Гарадская лясная гаспадарка

• Лесное хозяйство // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
• Кожурин С. И., Шутов В. В., Ермушин М. В., Метельков В. И. История лесного дела в России. — Кострома: КГТУ, 2004. — 72 с. — 80 экз. — ISBN 5-8285-0154-2.
• Лесная энциклопедия / Гл. редактор Г. И. Воробьёв. — М.: Советская энциклопедия, 1985. — Т. 1. — 563 с. — 100 000 экз.

• Тэрміналагічны слоўнік па лясной гаспадарцы на сайце Федэральнага агенцтва лясной гаспадаркі Міністэрства сельскай гаспадаркі Расійскай Федэрацыі Архівавана 4 мая 2012. (Праверана 1 сакавіка 2010)(Праверана 1 сакавіка 2010)
• Аператыўны маніторынг пажарнай абстаноўкі ў Расіі
• Лясная гаспадарка і лесаўстройства. Часопіс «Зямля з космасу — найбольш эфектыўныя рашэнні» № 1