Кельтэмінарская культура — неалітычная культура аселых еўрапеоідных рыбаловаў, якія жылі ў паўднёвым Прыараллі ў VI—III тысячагоддзях да нашай эры ^[1][2][3][4]. Знаходкі на плато Усцюрт, якія раней уключалі ў склад кельтэмінарскай культуры, вылучаныя ў айдабольскую культуру эпохі мезаліту і неаліту^[5].

Шэраг даследчыкаў лічыць гэтую культуру роднаснай культуры ямачна-грабеністай керамікі і адносяць да фіна-угорскіх народаў^[6].

Кельтэмінарцы ўпрыгожвалі сябе каралямі з ракавін. Выраблялі каменныя сякеры трапецападобнай формы і мініяцюрныя крэмневыя наканечнікі стрэл. Гліняныя пасудзіны для варэння ежы яны рабілі без дапамогі ганчарнага круга.

Кельтэмінарцы жылі ў велізарных дамах (плошча 24х17 і вышынёй 10 м), у якіх змяшчалася цэлая радавая абшчына прыкладна ў 100—120 чалавек. Гаспадарка — аселае рыбалоўства і паляванне.