Казанова Федэрыка Феліні
італ.: Il Casanova di Federico Fellini
Жанр	біяграфічны фільм, кінакамедыя, драматычны фільм і рамантычны фільм
Рэжысёр	Федэрыка Феліні
Прадзюсар	Alberto Grimaldi[d]
Сцэнарыст	Федэрыка Феліні Бернардзіна Дзапоні[d]
У галоўных ролях	Дональд Сазерленд Tina Aumont[d] Carmen Scarpitta[d] Daniela Gatti[d] Olimpia Carlisi[d] Elisa Mainardi[d] Daniel Emilfork[d] Luigi Zerbinati[d] John Karlsen[d] Dan van Husen[d] Isabel Pisano[d] Sandy Allen[d] Chesty Morgan[d] Diane Kurys[d] Mary Marquet[d] Micha Bayard[d] Marika Rivera[d] Дадлі Сатан[d][2] Reggie Nalder[d][2] Renato Zero[d][2] Francesco De Rosa[d][2] Gennarino Pappagalli[d][2]
Аператар	Джузэпэ Ратуна[d]
Кампазітар	Ніна Рота
Кінакампанія	Produzioni Europee Associati[d]
Працягласць	148 хв. і 157 хв.
Краіна	Італія
Мова	італьянская мова і нямецкая
Год	7 снежня 1976[1], 11 лютага 1977[1], 24 лютага 1977[1], 2 сакавіка 1977[1], 21 красавіка 1977[1], 22 красавіка 1977[1], 4 жніўня 1977[1], 12 жніўня 1977[1], 19 верасня 1977[1], 25 лістапада 1977[1], 1 снежня 1977[1], 13 лютага 1978[1], лістапад 1978[1], 17 лістапада 1978[1], 4 студзеня 1979[1], верасень 1979[1], 27 жніўня 1980[1], 13 снежня 1980[1] і 23 жніўня 1984[1]
IMDb	ID 0074291
Медыяфайлы на Вікісховішчы

«Казанова Федэрыка Феліні» (італ.: «Il Casanova di Federico Fellini») — кінафільм, зняты італьянскім рэжысёрам Федэрыка Феліні ў 1976 годзе. Прэмія «Оскар» за найлепшую працу мастака па касцюмах.

Апавяданне вядзецца ў форме ўспамінаў састарэлага Казановы пра дні маладосці. Гісторыя Джакама Казановы — гэта бясконцая чарада выпадковых сувязяў, бурных і дзіўных раманаў, спакушаных і пакінутых жанчын у розных гарадах Еўропы. Палавая сувязь з малакроўнай хворай нявінніцай вяртае яе да жыцця. У іншай сцэне Казанова разыгрывае сцэну спакушэння манашкі перад багатым вуаерыстам. Наступны эпізод — любоўны паядынак, дзе Казанава апярэджвае маладога суперніка па колькасці аргазмаў, выкліканых у жанчыны за адно любошча.

Усе гэтыя стракатыя мімалётныя ўспаміны выглядаюць як пошук нязбытнага жаночага ідэалу. І ў канцы апавядання Казанова — ці то ў мроях, ці то на яве — знаходзіць тое, што ён так доўга шукаў. Гэта бяздушная лялька, манекен, з якой Казанова кружыцца ў апошнім танцы.

• Дональд Сазерленд — Казанова
• Ціна Амон — Генрыета
• Сіселі Браўн — мадам д’Урфэ
• Кармен Скарпіта — мадам Шарпільён
• Клара Альгранці — Марколіна
• Даніэла Гаці — Гізельда
• Адэль Анджэла Ладжодзічэ — Разальба, механічная лялька
• Джон Карлсен — лорд Талу
• Дэніэл Эмілфорк Берэнстайн — маркіз Дзю Буа
• Маргарэт Клеменці — сястра Маддалена
• Алімпія Карлізі — Ізабэла.
• Луіджы Зербінаці — Папа Рымскі
• Дадлі Сатан — Герцаг Вюртэмбергскі
• Сэндзі Ален — Ангеліна

• 1977: «Оскар»
  • Пераможца ў намінацыі «Лепшая праца мастака па касцюмах» (Даніла Данаці)
  • Намінацыя — «Лепшы сцэнарый на аснове літаратурнага твора» (Федэрыка Феліні, Бернардына Запоні)
• 1977 — прэмія «Давід дзі Данатэла»
  • Пераможца ў намінацыі лепшая музыка да фільма (кампазітар Ніна Рота)
• 1978: BAFTA
  • Пераможца — Лепшы дызайн касцюмаў (Даніла Донаці).
  • Пераможца — Лепшая праца мастака-пастаноўшчыка (Даніла Данаці, Федэрыка Феліні)
  • Намінацыя — Найлепшая праца аператара (Джузэпэ Ратуна)