Зямля́ Уі́лкса^[1] (англ.: Wilkes Land) — частка тэрыторыі Усходняй Антарктыды, якая ляжыць паміж Зямлёй Адэлі і Зямлёй Каралевы Мэры (паміж 100 і 142 градусам ўсходняй даўгаты^[2]).

Уяўляе сабой паверхню мацерыковага ледавіковага покрыва таўшчынёй больш за 3 км. Вышыня ледавіковай паверхні на розных участках дасягае 1000—2500 м. Ля ўзбярэжжа ёсць участкі, свабодныя ад лёду (аазісы Бангера, Грырсана, нунатакі, скалы). У некаторых месцах ёсць шэльфавых ледавікі. Прыбярэжныя ўчасткі Зямлі Уілкса — берагі Нокса, Бада, Сабрыны, БАНЗАРЭ і Клары.

Адкрыта ў 1840 годзе амерыканскай экспедыцыяй Ч. Уілкса^[1][3][4][2] і названая ў яго гонар аўстралійскай экспедыцыяй 1911—1914 гадоў^[4][2].

• Кратар Зямлі Уілкса

• Уі́лкса Зямля́ // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 16: Трыпалі — Хвіліна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 16. — С. 188. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0263-6 (т. 16).
• Уи́лкса Земля́ // Большой словарь географических названий (руск.) / Гл. ред. В. М. Котляков. — Екатеринбург: У-Фактория, 2003. — С. 668. — 832 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-94799-148-9.
• Уи́лкса Земля́ // Географический энциклопедический словарь: Географические названия (руск.) / Гл. ред. А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев (зам. гл. ред.) и др. — 2-е изд., исправл. и дополн. — М.: Советская энциклопедия, 1989. — С. 500. — 592 с. — 210 000 экз. — ISBN 5-85270-057-6.
• Уи́лкса Земля́ // Т. 26. Тихоходки — Ульяново. — М. : Советская энциклопедия, 1977. — С. 525. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)